เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 กุมภาพันธ์, 2558, 05:29:15 AM



หัวข้อ: เฮ้อ...อ่อนอกอ่อนใจ
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 กุมภาพันธ์, 2558, 05:29:15 AM


(http://1.bp.blogspot.com/-TJ46XZeqWko/Tm2ufzKMxcI/AAAAAAAAACc/Ls14lamaqTs/s1600/IMG_1352.JPG)

ไหนว่าเป็นชาวพุทธผุดผ่องศรี
ว่าเรามีวัฒนธรรมล้ำสมัย
ชื่อสยามเมืองยิ้มพิมพ์หทัย
มีวินัยร่วมด้วยช่วยเหลือกัน

เป็นพุทธมามะกะแสนประเสริฐ
ปฏิบัติเป็นเลิศงามเฉิดฉัน
เช้าตักบาตรกรวดน้ำประจำวัน
วันสำคัญฟังธรรมพร่ำเวียนเทียน

รู้เคารพนบน้อมค้อมผู้ใหญ่
กล่าวโอภาปราศรัยไม่แปรเปลี่ยน
ใช้ถ้อยคำสุภาพเชิญกราบเรียน
ต้อนรับผู้มาเยียนด้วยยินดี

เมื่อผิดพลาดน้อยมากไม่ถือสา
ขอขมาไร้โทษโกรธน้องพี่
มิแค้นเคืองเรื่องใดผูกไมตรี
รู้ถ้อยทีพินอบตอบวาจา

ยามเกิดเหตุเภทภัยไฟลุกโหม
คลื่นจู่โจมลมพัดซัดน้ำป่า
แผ่นดินไหวฝนแล้งแห้งธารา
หนาวเสื้อผ้ามอบให้ของใช้กิน

ไหนว่าเป็นชาวพุทธพิสุทธิ์ใส
รู้สาเหตุเป็นไปใช้ตัดสิน
ตามกฏกรอบชอบธรรมนำชีวิน
แล้วทุกถิ่นไยชนอลเวง...

รพีกาญจน์