|
หัวข้อ: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 17 เมษายน, 2558, 08:15:32 PM (http://static.tlcdn3.com/data/3/pictures/0213/03-30-2012/p16phg0p5f1rna18b4r1011t04ns3.gif) ทุกวันจ่อมออมสินกินอย่างเขียม เก็บเงินเตรียมว่าจ้างสร้างเรือนหอ เพียรปลูกผักตักน้ำตำมะกอ ปลาย พ.ศ.พบกันคือสัญญา จี่พริกแห้งแกงกล้วยในถ้วยเก่า สอยสะเดาผักจิกฉีกใบส้า ของชั้นดีมีผำยำไส้ปลา หมกปูนาจิ้มเกลือกับข้าวแดง ขอพ่อหลวงประกาศเสียงตามสาย ว่ามีชายกายดำกำยำแกร่ง หมดลำไยไร้งานขานขายแรง เรียกไม่แพงวันร้อยสองร้อยเอา ไม่กำหนดนับโมงโยงเย็นย่ำ เลยมืดค่ำคืนกลับเหมือนรับเหมา สักมื้อข้าวราวเที่ยงเลี้ยงบรรเทา บุหรี่เหล้ายาดองไม่ต้องมี วอนจ่ายสดงดเชื่อเบื่อทวงถาม แบ๊งก์ใบงามพับเพียงเรียงเลขสี ดึงยางรัดมัดฟ่อนซ่อนอย่างดี เศษตังค์ที่เหลือใช้ใส่ป๋องนม อุตส่าห์จ่อมออมสินกินนิดหน่อย รอบัวลอยลิ้นสากจนปากขม เรือนหม่นมอหอร้างครางระทม ยืนเป็นลมหลายครั้งยังไม่มา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นรัก ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 05:06:51 AM (https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRZ-Xm8eyujd85fdHg7EeRRmyK54LmJQAuGefznWZeM1YcNuOL7) เหนือบ้านเธอชิดใกล้ใต้บ้านฉัน แค่รั้วกั้นกึ่งกลางถ่างลอดหา เล่นแสดงหญิงชายหนังขายยา เธอนางฟ้าฉันเป็นเช่นกุลี พอแดดร่มลมตกนกกากลับ เล่นตี่จับจัดแจงแบ่งพวกสี หญิงตีโป่งลงน้ำดำว่ายตี เล่นเป็นผีขี้แนดแปดเน่าตาย สางหุงข้าวเป่าไฟให้คุณแม่ พอแดดแก่เอาปลาไปเร่ขาย เห็นด้านหลังผ้าถุงมือจูงควาย ปล่อยตามชายทุ่งนาเธอนั่นเอง บ่ายนี้เล่นไอ้โม่งโยงโยงไหม วิ่งไวไวเธอแว๊บแอบข้างเข่ง ม้าก้านกล้วยเอวอวบควบปุเลง ช่วยร้องเพลงเป็นมอญซ่อนผ้าแพร เธอร้องกรี๊ดหวาดกลัวตัวหนอนไต่ กระโดดใส่อย่างจังหลังแทบแย่ จบมอปลายไปเรียนเธอเปลี่ยนแปร ฉันคนแค่ขายแรงแลกข้าวกิน มือเท้าเย็นใจเต้นตึกนึกภาพเก่า นั่งพิงเสาตาลอยคอยถวิล ฝากทะเลเทวาลมฟ้าดิน ถามยุพินสิ้นรักแล้วหรือไร? รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นเยื่อใย ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 09:21:19 AM (http://www.siamfishing.com/_pictures/board/upload2007/200712/119736990036055.jpg) จุดตะเกียงเรียงความถามไถ่ทุกข์ เธอพบสุขดังลือนั้นหรือไม่ สุดตาแหงนแสนเศร้าเราอยู่ไกล เหนือถึงใต้ห่างกันพันกิโล คิดจากคามตามเธอเจอไหมหนอ มัวเฝ้ารอกับบ้านก็นานโข บ่กินหลับจับไข้หัวใจโต ตากลวงโบ๋ดังปอบลอบกัดพุง อยู่บ้านนอกคอกนาชายป่าเขา กินปลาเจ่าราดผักข้าวหักหุง สี่แยกตัดพัทยาฟ้าเมืองกรุง เรืองจรุงมุ่งไปทางไหนดี เพื่อนบอกเพลินเดินเคียงคู่เพียงไหล่ ตัวสูงใหญ่ฝรั่งหนังดำปี๋ คนเหมือนคนปนปะแย่ละซี กัดโรตีอีฉันมันแขกยาม นั่นไข่ปอกลอกหน้าแถมตาตี่ เป็นเกาหลีญี่ปุ่นยุ่นสยาม พางวยงงสงสัยใครเธอตาม เข้าวัดถามชีเถรไม่เห็นเงา น้ำตาร่วงม่วงแบ๊งก์ใบสุดท้าย กลับไปตายฝังดินคืนถิ่นเก่า หากใครรักภักดีมีต่อเรา เอาก็เอาบ้านใกล้ไวแต่งงาน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นสูญ ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 03:01:08 PM ลมวันตกพัดพาพร้อมห่าฝน เสียงเบื้องบนครืนครั่นสั่นสะท้าน น้ำจากดอยไหลรวมท่วมดินดาน ห้วยละหานเชี่ยวกรากหลากเจิ่งนอง หยิบเชือกเกี่ยวกระบุงมุ่งถอนกล้า ไต่คันนาเคยเพลินเดินเรียงสอง ก้มตัวเก็บเจ็บหลังนั่งยองยอง เหลียวรอบมองมีเงาเราเดียวดาย จับไม้คานกระดกยกขึ้นหาบ เหงื่อไหลอาบลงหน้าตาเป็นสาย กระบุงแกว่งยันพื้นยืนหยัดกาย ตามืดลายควานหาหลอดยาดม สองมือฟายซ้ายกำขวาดำเจาะ รูพอเหมาะจ่อมกล้าเกลี่ยโคลนถม ระบายน้ำออกนาเกรงกล้าจม รับแดดลมใบเรียวเขียวขจี เฝ้าดูแลลามเลียราเพลี้ยหนอน แมงกัดกร่อนกอเว่อหอยเชอรี่ ประสมยาพ่นเทปุ๋ยเคมี รอวันที่แทงดอกข้าวออกรวง ลมเหนือเริ่มสะบัดพัดพาหนาว คิดถึงสาวแดนไกลด้วยใจห่วง ลอยกระทงคงกลุ้มขาดพุ่มพวง หมอบอกดวงอาดูรสูญเธอแล้ว รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ หวังยังไม่สิ้น ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 08:25:14 PM อรุณรุ่งพรุ่งวันออกพรรษา ลูกหลานมาหอบหิ้วเป็นทิวแถว รถคืบคลานผ่านไปไร้วี่แวว ร่างน้องแก้วเอวยาวก้าวขาลง ตัดใบตองตากแดดบ่ายแผดร้อน พอเปียกอ่อนฉีกแจงป่นแป้งผง ปอกขูดคั้นเคี่ยวคละกะทิชง ขนมกงขนมกล้วยใครช่วยทำ ตกแต่งดาอาหารข้าวสารหุง พริกเกลือปรุงซอสหอยซอยกะหล่ำ ลาบเนื้อหมูหลู้ขมไก่ต้มยำ หงายครกตำเครื่องเทศเม็ดผักชี เย็นลงสวนขวนคัดตัดดอกไม้ ข้าวตอกใส่เทียนทบธูปครบสี่ เตรียมวางพานกรานพุทธไตรรุจจี สงฆ์พระมีสุปฏิปันโน เป็นส่วนสัดจัดวางไว้เสร็จสรรพ หันหลังกลับเก็บกวาดถ้วยถาดโถ เช็ดครัวไฟไหนึ่งลังซึ้งโต แกะส้มโอจิ้มจ้ำน้ำพริกกิน อรุณรุ่งพรุ่งวันออกพรรษา น้อมสักการ์บูชิตจิตถวิล ขอผลบุญหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงจินต์ ดลยุพินคืนบ้านสู่ล้านนา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ ยังไม่สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 เมษายน, 2558, 05:30:14 AM หรือนายจ้างอ้างรักคุมกักขัง ซ่อนตึกใหญ่ไว้หลังห้างบังหน้า เกรงเลยลับกลับสวนมิหวนมา เจรจาอ้อนอู้อยู่อย่างเดิม หรือบางทีมีนัยให้กับเขา พ่นลมเป่าเอาเธอเพลินเผลอเริ่ม ตาพองโตโบนัสจัดแจกเติม ท้ายปีเพิ่มค่าจ้างตบรางวัล ช่วงวันหยุดตรุษจีนชวนบินนอก น้ำลายฉอกหูอื้อมือเท้าสั่น เลือกไอโฟนโทนสีพิเศษมัน แถมกำนัลแหวนน้อยสร้อยสวมคอ ใจยอบแยบแบบนี้ฤามีเหลือ เธอคงเชื่อเบื่อฉันแล้วสิหนอ ร้องอีกทีขี้มูกโป่งหลงเฝ้ารอ ร้องให้พอสาสมความงมงาย ถึงหัวค่ำคืนครามอร่ามฟ้า มองจันทราดวงเพ็ญลอยเด่นฉาย มินานนักสักครู่ราหูกราย เกิดกระหายใคร่อยากอ้าปากอม วอนเทวาราหูเอ็นดูเถิด โปรดได้เปิดปากคายคืนจันทร์ขม เพื่อเราสองครองคู่เคียงภิรมย์ ขอสุขสมวอนนายจ้างปล่อยร่างเธอ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นชีวิต ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 เมษายน, 2558, 01:02:39 PM ฟ้าใกล้ค่ำดำเทาเคล้าเมฆฝน กิ่งสักสนสะบัดกวัดแกว่งไหว ดวงอาทิตย์ทอแสงแดงรำไร ธารน้ำใสไหลรุดลับสุดตา เด็กเด็กจูงฝูงควายต้อนเข้าคอก ควันไฟบอกครัวปรุงข้าวหุงหา ยินระฆังดังชัดจากวัดวา เหล่านกกาโผผินบินกลับรัง มองถนนหนทางยังว่างเปล่า นั่งกอดเข่าเฝ้าคอยเหม่อลอยหวัง พยายามห้ามจิตคิดชิงชัง อนิจจังอ่อนแอพ่ายแพ้พลัน เสียงหมาหอนโหยเย็นเป็นทอดทอด เสียงแสกสอดถลาไก่ป่าขัน เสียงโกรกกรากสากสางท่ามแสงจันทร์ นึกหวาดหวั่นหดหู่อยู่เดียวดาย แว่วบรรเลงเพลงไทยใครกันหนอ สีสะล้อซอซึงดีดดึงสาย ดึกน้ำค้างพร่างพรมลมโชยชาย เหงาช่างร้ายหมายกระหน่ำซ้ำกมล มือขยับจับแก้วแล้วกระดก เหล้าไหลหกอกอาภัพที่ยับย่น พิณสิ้นเสียงสั่งสาวหนาวเหลือทน คงไม่พ้นคืนนี้...ชีวาวาย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 19 เมษายน, 2558, 01:48:16 PM (http://p7.storage.canalblog.com/77/96/586260/45460465.jpg)
อาภัพเสีย...จังจริงหญิงคนนี้ นานหลายปีครองช้ำน้ำตาเอ่อ มิเคยสุขสมหวังนั่งยืนเบลอ บ้างมีเหม่อหม่นทุกข์ซุกซอกใจ คิดถึงอยู่มิสร่างทางรักเศร้า เคียงแนบเนาคราวนั้นยังฝันใฝ่ อยากคิดหวนทวนทบซบอุ่นไอ ชายร่างใหญ่วัยชราจากมานาน เป็นลูกจ้างว่างเว้นต้องเคล้นนวด นายเมื่อยปวดง่วงเหงาเฝ้าสมาน คอยเยียวยาปลอบปลุกทุกอาการ หวังเพียงทานเศษตังค์ประทังตน คิดฮอดอ้ายเหลือล้ำน้ำนองเนตร จ้องหาเหตุจะลา นายด่าบ่น ครวญคิดอยู่ทุกวันหวั่นกมล แสนสับสนใจข้องลืมน้องยัง จึงจดจารขานกล่าวถึงบ่าวเหนือ อย่าเพิ่งเบื่อรอหน่อยคอยอยู่หลัง สัญญาจริงแน่นอนย้อนคืนรัง นายชิงชังทิ้งปั๊บ...รับช่วงที ❀(◠‿◠)❀ ละอองดิน :19: หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 เมษายน, 2558, 08:58:32 PM พ่อชื่อมอยแม่ชื่อมนคนบ้านหมอง
พี่ชื่อมองน้องชื่อเหม่อเธอชื่อหมี่ ใครก็รู้ปู่ชื่อมาย่าชื่อมี ตาชื่อหมียายชื่อหม่ำคนลำพูน เอาแต่กินกับเที่ยวเคี้ยวจับจับ ถูกพ่อขับขึ้นรถไฟ ปู้น ปู๊น ปู๋น เข้ากรุงเทพทำงานร้านคำนูน ขายการ์ตูนชินจังหนังสือฮา ติดนิสัยไล่ทะเล้นเต้นติ๊งต๊อง ปรายตาจ้องชายหนุ่มขยุ้มป๋า เริงระบำทำงานร้านสุรา เสิร์ฟโซดายาดองเบียร์ของเมา เดิมขายบ้างดื่มบ้างเหล้าค้างแก้ว มึนตาแป๋วยวนยั่วลูกผัวเขา ตกระกำทำงานร้านของเบา ซื้อของเก่าสำลียัดที่นอน ร่วมสมทบคบคิดรวยทางลัด ธนบัตรอาจฟลุ้คซุกเป็นฟ่อน ญาติไม่รู้ปู่ย่าคราม้วยมรณ์ ขายมุ้งหมอนในเขนยก็เคยมี หนสุดท้ายหายต๋อมพร้อมกระเป๋า รับจ้างเลี้ยงคนเฒ่าลูกเต้าเผลอ เตะกระโถนโยนตะกร้าครึ่งบ้าเบลอ ช่วยจับเธอใส่กรงส่งผมที :0920: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 19 เมษายน, 2558, 09:28:47 PM โหยยยยว่าซะไม่เหลือชิ้นดีเล้ย :23: :35: หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 19 เมษายน, 2558, 11:26:19 PM :13: โห ปี้หนานใจฮ้ายหนอจายเหนือ มิเอื้อเฟื้อคนฮักไยผลักหนี นายจ้างเพิ่งทิ้งมาไยพาที จับคนดีใส่กรงส่งหละปุน ไปเมืองเหนือไกลนักเชิญพักก่อน ทั้งที่นอนหมอนน้อยให้คอยหนุน จะชวนพักในวังชั่งใจบุญ เชิญแม่คุณหลบภัยในเมืองลพ จะช่วยซับน้ำตาที่บ่าไหล ทั้งเหงื่อไคลไหลย้อยจะคอยตบ- ยุงริ้นไรไต่ตอมดมดอมซบ พาไปพบหมอยารักษานาง เมื่อหายแล้วฝากงานแถมบ้านพัก คนรู้จักต้องการงานก่อสร้าง ผสมปูนแบกทรายรายตามทาง ใต้ถุนห้างบิ๊กซีสองปีพอ เนาะ ปรางค์ สามยอด :21: หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 เมษายน, 2558, 04:48:38 AM จะลงลพหรือลำตามใจน้อง กะจองงอง กะจองงอ ขอเสนอ อยู่บุรีสีสันต์นั้นเลิศเลอ จูงอีเป๋อแบกไถไต่คันนา ทำโรงงานท่านไพรนั่งไขว่ห้าง ปลูกข้าวโพดข้าวฟ่างก้มถ่างขา งบบัญชีเสร็จสรรพรับเงินตรา ขายข้าวปลาทีไรไม่เหลือทุน เทศกาลงานเพลินเดินท่องเที่ยว พี่ยังเหนียวนั่งใบ้ใต้ขนุน ฟูกนุ่มแท้แอร์ดอมหอมละมุน ฝารูพรุนไร้เตียงเถียงคอกควาย นอนกระสับหลับตื่นได้หมื่นห้า พี่ลืมตาระรัวเกรงวัวหาย น้องหมุนคอบริหารบิดคร้านกาย จับมีดดายหญ้าปล้องน้องหญ้าไซ เหล้าเบียร์รินกินลมขนมหวาน ภัตตาคารบรรเลงเพลงเก่าใหม่ เยี่ยมอย่างดีมีเหล้าดองลำไย ร่มเงาไม้ครื้นเครงเพลงรำวง คิดจะเลือกเกลือกใครตามใจเถิด อย่าเตลิดเถิงมอญพม่าม้ง หากเนื้อเย็นเป็นไทยใจมั่นคง ตอบตกลงร่วมห้องยองหละปูน :smiley03: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 เมษายน, 2558, 09:34:52 PM แซะข้าวตังติดแน่นแผ่นเกรียมไหม้ แบ่งบิใส่ปากอมข่มความหิว พอข้าวพองคล่องคอรอละลิ่ว ยาไส้กิ่วแค่อิ่มยิ้มม่วนงัน(สบาย) น้ำเหลือนิดติดพื้นบ่อตื้นเขิน ถือถังเดินตักมีทีละขัน อากาศเย็นเป็นไข้ไม่ว่ากัน ครบสามวันผ้าชุบเช็ดลูบตัว เสื้อม่อฮ่อมย้อมเองกางเกงเก่า ตรงหัวเข่าก้นโกะโปะปะทั่ว คาดผ้าต่องตารางจางมัวซัว หมวกสวมหัวเท้าเถิบสวมเกิบยาง ไร้เตียงตั่งนั่งนอนฟูกหมอนมุ้ง ไฟรมยุงนอนฟากตากในห้าง ฟืนไม้ดุ้นหนุนรองหัวป้องวาง สุมกองฟางหน้าหลังบังแดดลม ยามล้มลุกคลุกคลานแข้งถลอก กอบดินพอกกาบใบไม้ห่อหุ้ม ผลมะนาวมะกรูดคลึงสูดดม เก็บยาต้มยาผงชงน้ำกิน หมดลำไยใบบุญเคยหนุนเนื่อง สลึงเฟื้องแบ๊งก์บาทก็ขาดปลิ้น จุกจับจ๋อรอจ้างสร้างชีวิน แทบด่าวดิ้นสิ้นศกยังตกงาน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 22 เมษายน, 2558, 08:24:20 AM ลงรถทัวร์หัวโล้นโน่นอ้ายปั๋น ขายหมูหันรสดีที่หนองหาร หิ้วถุงแซ่วเสื้อผ้าเดินหน้าบาน น้องนงคราญขายเมี่ยงที่แม่ริม สองมือโบกบนเนินปากเอิ้นทัก อ้ายสมศักดิ์อยู่ปายขายสลิ่ม ตัดกล้วยส่งโรงงานร้านไอติม น้องพรพิมพ์ลูกหล้าป้าคำบาง สี่ล้อจอดฮอดเห็นเป็นอ้ายหน่อง ทอดกระบองรสจัดโลตัสฝาง เคยเล่นกลตีเกราะเคาะพางพาง น้องนวลนางร่างทรงบ้านปงตำ อ้ายปันปูงจูงหลานถือตาลเต้า จากพะเยาพักนอนตอนหัวค่ำ เปิดอบนวดปวดตัวน้องบัวจำ ควงหล่อล่ำสำเนียงชาวเวียงวัง จมูกสูดฟุดฟิดติดตลก อ้ายวิหคลายครามโนนสามหลัง ผมเป็นช่อคอย้วยอกสวยจัง น้องปึงปังแม่ทะเธอกระเทย ศรัทธาพร้อมน้อมกรานทานผ้าป่า ละแก้วตาอยู่ไหนไยเมินเฉย ลืมเสียสิ้นสัญญาไม่น่าเลย โอ้เราเอ๋ยอ่อนล้าน้ำตานอง :35: อ้ายรพี หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 28 เมษายน, 2558, 05:32:09 AM เคยเกี่ยวก้อยลอยลำน้ำท่าวัด ร้องลำตัดจะจะป๊ะโท่นโท่น ยกมือรำกลางเรือนั่งลุกโยน ปากตะโกนฮ้าไฮ้ไม่เป็นเพลง หัวเราะลิงสิงโตโชว์ถวาย ตกตอนสายแลบลิ้นกินหนมเข่ง เตี่ยวขาก๊วยตุตะแกว่งโตงเตง ฮ้อเฮงเฮงเซ็งลี้รับอั่งเปา ละลายแป้งอมราพอกหน้าขาว สาดน้ำสาวสงกรานต์ทานพระเจ้า ควงบัวเรียงเคียงใกล้มิใช่เบา ยิ้มหยอกเย้ากำยำร่างล่ำโต คล้องภูษาผ้าซิ่นเสียบปิ่นปัก เสื้อทอถักเส้นฝ้ายลายยกโผล่ ไฟจุดเทียนเวียนธาตุท่องพุทโธ สวดนะโมพรรษานานสามเดือน รอเบื้องบนฝนพรำทำนาหว่าน ดั่งดวงมานต้องมีดคมกรีดเฉือน งานผ้าป่าดารามาเหย้าเยือน เรียงละเพื่อนผู้เฒ่าตามเขาไป เดินหน้านิ่วหิ้วเกิบกะเลิบพ่วง น้ำตาร่วงสิมาหาตั๋วไผ ลืมหมดแล้วรักเก่าโยนเผาไฟ เชื่อได้ไงใจนางบ่แน่นอน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 28 เมษายน, 2558, 06:08:59 AM :24:
ฟังน้ำถ้อยน้อยจิตครุ่นคิดขื่น รักเคยชื่นกลายเจื่อนมิเหมือนก่อน อ้ายมิเหลียวแลเรียงเคียงอาทร แขวะขอดข่อน ตอกย้ำทำได้ไง เคยทุกคราค่ำคืนชุ่มชื่นจิต แนบสนิทเคียงข้างมิห่างไหน อยู่กันมาเนิ่นนานพานเปลี่ยนไป อ้ายผลักไสแชเชือนเหมือนระอา ฉัน..ตุ๊ต๊ะตุ้มตุ้ยเดินอุ้ยอ้าย จะเยื้องย้ายยักแย่แต่ละขา เรี่ยวแรงโรยโหยอ่อนค่อนชรา ทั้งใบหน้าเหี่ยวย่นล้นริ้วรอย ได้ยินบ่นแต่ละครั้งนั่งใจแป้ว คงไร้แววหวานสิ้นจินต์ล้าผ่อย นึกยิ่งให้ใจช้ำน้ำตาปรอย คิดแล้วน้อยใจนักจึงจากจร ตัดใจหนีอ้ายมาใช่ลาจาก จดหมายฝากถึงมีที่"ป้าผ่อน" อาศัยรถสิบล้อห้อลงดอน หลบมาตอนวานซืนเพื่อฟื้นฟู เหน็บแบ้งค์มัดในตุ่มซุ้มหลังบ้าน มาสามล้านแล้วฝังเศษตังค์อยู่ นอนโรง'บาลเสริมปลุกทุกอณู ให้อ้ายดูตอนคืนเหย้าหวังเอาใจ บัวเรียง :0493: หัวข้อ: Re: ๐ รอวันสิ้น ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 07 พฤษภาคม, 2558, 04:12:18 PM ด้วยเวลานาทีมีเพียงนิด ท้ายชีวิตเหลือน้อยนับถอยหลัง เสาะหาปลื้มลืมรักหักชิงชัง ไม่อยากนั่งตรอมตรมจมน้ำตา ท่ามเพื่อนแพงแสร้งเสริมเติมเย้ยหยัน ปล่อยคืนวันพ้นไปคงไร้ค่า เดินเข้าออกประตูอยู่โรงยา เนิ่นนานกว่าห้าปีไม่มีแรง ผมดกดำมันขลับกลับเทาขาว ตาแวววาวมัวหม่นผิวย่นแห้ง ใบหูกางคางแหลมแก้มเรื่อแดง เกิดไฝฝ้าแต้มแต่งแล่งริ้วปาน เดินสับเงาเข่าแบะแสะสะดุด ยากยั้งหยุดคะมำตำเลือดฉาน สะกดช้ำน้ำลายไหลยืดยาน ทรมานทุรนระคนอาย ยันลุกก้าวสาวโกยโอยโอ๊ยเจ็บ ปวดแสบเหน็บนอกในไม่รู้หาย นอกหนังเนื้อเถือแถแค่ร่างกาย ในเลวร้ายโทรมทรุดสุดเหลือทน มันจะเป็นเช่นนี้กี่นานหนอ สะสมหลายพอศอพอปี้ป่น คงค้างรูปซูบซีดผิดผู้คน ตายอาจพ้นความทุกข์ที่ซุกทรวง รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นฝัน ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 07 กรกฎาคม, 2558, 09:27:00 PM (https://farm6.staticflickr.com/5024/5623057739_9b3649c76c_b_d.jpg) เริ่มโครงการบ้านใหม่หรูในฝัน เราร่วมกันคัดลอกออกแบบสร้าง จับดินสอจ่อจุดสมุดกาง กำหนดวางลากเส้นตั้งเอนนอน ไหนหน้าต่างประตูรูเปิดปิด คั่นมิดชิดห้องหับหลับพักผ่อน ป้องกันภัยในนอกล็อคติดกลอน แขวนนีออนแอร์ฉ่ำน้ำประปา เพดานสั้นกั้นฝ้าหลังคาจั่ว ไร้ร้าวรั่วมุงแน่นแผ่นลอนหนา ใต้ถุนสูงชั้นล่างจอดรถรา ห้องสุขาห้องรับรองห้องครัวไฟ สนามหญ้าหน้าบ้านลานกว้างโล่ง ข้างเรือนโยงปกคลุมซุ้มสนไผ่ ไม้ประดับไม้ดอกออกช่อใบ พืชยืนต้นผลให้ขายได้กิน ข้าวในนาปลาในหนองคลองน้ำหลาย เป็ดแหวกว่ายไก่ขันนกผันผิน ตะวันโผล่พ้นดอยค่ำคล้อยดิน กลางวันสิ้นยิ้มรับกับเดือนดาว แล้วโครงการบ้านใหม่หรูในฝัน ต้องมีอันล่มสลายสุดท้ายสาว ไปทำงานชานกรุงหลงคลุ้งคาว ปล่อยผู้บ่าวนั่งเศร้าเฝ้าเลี้ยงควาย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นหวัง ๐ เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 08 กรกฎาคม, 2558, 10:57:13 AM ฝันค้างเติ่งติดตาพาช้ำชอก
ทั้งสวนดอกสวนผักรักสลาย ยิ่งอ่านไปนึกไปใจละลาย ช่างคลับคล้ายเราจังนั่งตาลอย ... :29: หัวข้อ: Re: ๐ สิ้นดี ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 ธันวาคม, 2558, 09:06:08 PM เริ่มต้นปีมีกรรมจงจำเพาะ คล้อยกับเคราะห์จ่อจุดจนสุดฝืน ความหดหู่จู่โจมล้มทั้งยืน นับวันคืนคืบคลานนานเหลือเกิน ซมท่วมทุกข์ซุกในร้องไห้โหย ปวดโอดโอยเจ็บเจ่าดังเขาเขิน คิดลบล้าคราท้อพอเผชิญ มันดำเนินเคียงร่างไม่ห่างกัน รื่นระเริงเวิ้งวิวทิวแมกไม้ เพลินนกไพรไก่กุ๊กกระพือขัน กางแขนพับรับลมชมตะวัน กลับหลังหันพลันหวนล้วนพังภิน สืบชั่วโมงสืบวันสืบอาทิตย์ สืบเดือนชิดคมคู่ฤดูสิ้น สืบหนาวนอนร้อนรนฝนหลั่งริน สืบปีปลิ้นโศกสานมานอาดูร ทุกนาทีมีแต่มวลแพ้พ่าย จำท่อกายต่อไปยากไกลสูญ ประคองทรงคงทรุดหยุดเพิ่มพูน ปีหน้านู้นปีไหนพ้นภัยมาร ค้นหาหมุดจุดยืนยังไม่พบ แลจุดจบเยี่ยมเยียนวนเวียนผ่าน จุดดีมีไหมหนอทอต้านทาน ทรมานโถมทวีปีมะแม รพีกาญจน์ |