เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: ศิรศรา ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 07:12:49 AM



หัวข้อ: สูงสุดของทานคือการอภัย
เริ่มหัวข้อโดย: ศิรศรา ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 07:12:49 AM
สูงสุดของทานคือการอภัย

จักกรีด หรือ รีดเลือด จากดวงจิต
จักกราย กราด กลบมิตร ลงหลุมไหน
จักย้าย ยาตร มาตรร้าย แต่ปางใด
จักย่อง จัก จ้องไย ให้เกินกาล

ไม่เมิน ข้าม ห้ามใจ รึไรเจ้า
ไม่มอง เขา เพียงเขลา ไม่หอมหวาน
ไม่หมอง มัว ตัวเรา ไม่เปรอะนาน
ไม่หมาง ลบ กลบสมาน ไม่ดีฤๅ

....ศิรศรา....

สวัสดีค่ะ ขออนุญาตทักทาย "สวัสดีค่ะ" รอบห้อง
ดีใจที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของอารมณ์กลอน
น้องใหม่ ฝากพี่ ๆ ติชมแนะนำผลงานได้นะคะ
ฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยค่ะ


หัวข้อ: Re: สูงสุดของทานคือการอภัย
เริ่มหัวข้อโดย: พี่ดาวเอง ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 08:06:23 AM
มาต้อนรับสาวสวยรวยคำศัพท์
ประดิษฐ์จับพจนาน่านับถือ
เชิญเจ้ามาร่วมร้อยคอยฝึกปรือ
ให้คนลือชื่อนี้"ศิรศรา"

ยินดีต้อนรับค่ะ  :34:



หัวข้อ: Re: สูงสุดของทานคือการอภัย
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 08:58:34 AM


จักกลัดกลุ้ม เกินไกล ไปไยเล่า
จักกล่อมเศร้า เสียใจ ใส่ภาษา
จักเกื้อกูล สานรักษ์ อักษรา
จักกาจกล้า กลั่นกานท์ จารจำเรียง

ไม่มัวเมิน หมองไหม้ แจ้งใจจิต
ไม่หมางมิตร มากมาย ส่งสายเสียง
ไม่มืดแม้ หัวใจ ไร้เรือนเคียง
ไม่มองเมียง เมินมาน ทานอภัย...

...ยินดีต้อนรับ คุณ"ศิรศรา" ครับ...
Soul Searcher
Inspired to write 19/7/2017
ป.ล. มาทักทาย อาจารย์ "ดาวเอง" ด้วยครับ

 :12:



หัวข้อ: Re: สูงสุดของทานคือการอภัย
เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 01:00:15 PM
(http://upic.me/i/zq/hnr7h.jpg) (http://upic.me/show/61249394)


สะสมสร้างวัตถุธรรมหนุนนำเนื่อง
วัดโตเขื่องโรงพยาบาลเสริมงานใหญ่
ยังมิสู้รู้รักสมัครใจ
ยกโทษให้ก่อเกื้อยอดเนื้อบุญ

อภัยทานสราญรมย์พร่างพรมหอม
ความคิดยอมถอยเข้าใช่เต่าตุ่น
คือนักแก้แปรปัญหาเกื้อการุณ
มิหมกหมุ่นมอดไหม้เผาไฟตัว

ขอวิงวอนกลอนนี้เป็นที่ตั้ง
อย่าละล้าละลังกักขังชั่ว
โกรธเคืองแค้น คุ กรุ่นเรื่องขุ่นมัว
ปล่อยลมรั่วร้อนร้ายสบายตน

Jannjao


ขอขอบพระคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต



หัวข้อ: Re: สูงสุดของทานคือการอภัย
เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 19 กรกฎาคม, 2560, 05:59:24 PM


@ อะไรมัดผูกเจ้า............จงตรอง
พลาดผิด แท้! บ่จำจอง.....จับไว้
"รัก อภัย"ต่อตนและผอง...ผู้อื่น
พลันสู่"บ้านรัก"ได้............ดุจเข้าเนาสรวง



ขออภัย กลอนยาว ๆ
มือถือ 555 ไม่ไหวคร้าบ