เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: ศิลาสีรุ้ง ที่ 19 มิถุนายน, 2557, 02:13:17 AM



หัวข้อ: ๐๐..คนเร่ร่อน..๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ศิลาสีรุ้ง ที่ 19 มิถุนายน, 2557, 02:13:17 AM
(http://redlovetree.com/wp-content/uploads/2014/05/790px-Homeless_man_Tokyo_2008.jpg)
redlovetree.com/wp-content

คนเร่ร่อน

เดินโซเซเร่ร่อนสะท้อนจิต
คำนึงคิดชีวิตเราเศร้าหนักหนา
ถึงคราตกดวงต่ำระกำมา
สุดจะหาที่แลชะแง้มอง

เคยกินอยู่พอได้ไม่ยากนัก
กลับมาหนักเหนื่อยใจให้เศร้าหมอง
แสนสับสนหม่นจิตเกินคิดตรอง
ด้วยจำต้องโยกย้ายไร้ทิศทาง

เคยมีที่กินนอนใต้สะพาน
คนรังควาน..แย่งไปให้สุดหมาง
สู้ไม่ไ้ด้ต้องถอยยอมปล่อยวาง
จำโรยร้างลาถี่นที่นอนไป

เร่ร่อนมาหน้าบ้านใหญ่ให้เหนื่อยนัก
แวะนั่งพักข้างรั้วนำสมัย
หมาบ้านนี้ผิดกลิ่นไม่ชินใด
กรูมาไล่..เห่าดังไม่ยั้งเลย

แต่ละตัว เขี้ยวฟัน นั้นวาววับ
ล้วนประดับเลี่ยมทองงามผ่องเผย
แต่ผ่ายผอมซี่โครงกางท้องกิ่วเอย
มันคงเปรย..หิวหนอขอข้าวกิน

เจ้ายังมีที่อยู่หลับนอนได้
วิ่งเล่นในรั้วบ้านไม่ผันผิน
คนยังเร่ร่อนไร้ไกลเกินจินต์
ออกเดินดิน..ต่อไป ไร้ทิศทาง

      
ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๗



ขอบคุณภาพจาก  Internet ครับ




หัวข้อ: Re: ๐๐..คนเร่ร่อน..๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 19 มิถุนายน, 2557, 01:25:39 PM



ชีวิตผ่านกาลเวลามามากหลาย
ไยมิมีความหมายเลยสักอย่าง
ความสัมพันธ์นั้นเพียงสิ่งอำพราง
คนรอบข้างลูกเมียเมินมิแล

เป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อน....
ก็คงต้องเดือดร้อนเมื่อตอนแก่
มิมีใดในโลกนี้ที่เที่ยงแท้
ตนนั้นแลเป็นที่พึ่งหนึ่งแห่งตน

ธนุ  เสนสิงห์

 :23:


หัวข้อ: Re: ๐๐..คนเร่ร่อน..๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 19 มิถุนายน, 2557, 11:15:23 PM
ชีวิตที่คล้ายกัน

อยากจะเอื้อที่พักเพื่อนสักนิด
อยากจะมอบน้ำจิตมิตรสักหน
แต่เราก็ดุ่มเดินมาเกินทน
ดื่มน้ำฝนพอหวังประทังไป

ขอบฟ้ากว้างผุดผาดปราศสิ่งกั้น
นอกจากชั้นเงินหนักกับศักดิ์ใหญ่
ที่รวยล้นรวยนับอัประไมย
ที่ยากไร้ก็เกินเกริ่นประมาณ

ช่างเข็ญใจหัวอกนกขมิ้น
ต้องบากหน้าโบยบินเสาะถิ่นฐาน
เพียงความหวังครั้งเก่านานเท่านาน
อยู่กับการร่อนเร่พเนจร

อยากจะโอบปีกป้องประคองขวัญ
เพื่อลบวันคืนร้ายให้ถ่ายถอน
ร้องเพลงเพรียกชีวิตสนิทนอน
เกาะบนคอนเคียงรักพักชีวา

แต่ตัวเราก็เป็นอย่างเช่นเพื่อน
ไร้รังเรือนกล่อมเห่เสน่หา
เพียงชูช่วยเคียงข้างบางเวลา
เพื่อบอกว่ามิได้เปลี่ยวดูเดียวดาย

อยากจะเอื้อที่พักเพื่อนสักนิด
อยากจะมอบน้ำจิตดับกระหาย
การเร่ร่อนนี้เหมือนเป็นเพื่อนตาย
ชีพเราคล้ายชีวิตของมิตรเลย

.................................

เปลวเพลิง






หัวข้อ: Re: ๐๐..คนเร่ร่อน..๐๐
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 26 มิถุนายน, 2557, 12:56:32 PM

redlovetree.com/wp-content

คนเร่ร่อน

ฯลฯ

เจ้ายังมีที่อยู่หลับนอนได้
วิ่งเล่นในรั้วบ้านไม่ผันผิน
คนยังเร่ร่อนไร้ไกลเกินจินต์
ออกเดินดิน..ต่อไป ไร้ทิศทาง

      
ขอบคุณครับ

ศิลาสีรุ้ง
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๗

ขอบคุณภาพจาก  Internet ครับ



 :24:

ตะวันโผล่โด่เด่ไก่เห่ขัน
ต่างประชันเสียงจ้าก่อนฟ้าสาง
หมาเห่าดังนั่งผวาตาฝ้าฟาง
ใครขาถ่างข้างรั้วตัวเทาทา

ขมุกขมัวทั่วร่างเยื้องย่างย้าย
เห็นเป็นชายแน่นักจึงทักว่า
ไปไหนเหรอพ่อหนุ่มเดินดุ่มล้า
พอหันซ้ายตายละหว่าชราวัย

อายนะนี่ขี้ฟันฉันยังเขรอะ
ขี้ตาเปรอะเกรอะกรังเหม็นบ้างไหม
ขอตัวปราบคราบกลิ่นสิ้นเหงื่อไคล
เดี๋ยวจะกลับมาคุยใหม่ให้นั่งรอ

ยกกาแฟแก่เข้มเต็มพิกัด
ฮึ! มิอ่ะประหยัดอัฐร่อยหรอ
หากมิรีบไปไหนใจเย็นคอ
เชิญพี่ล่อน้ำเปล่านั่น...เดี๋ยวฉันมา


หิ่งห้อย

 :21: :30: