เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: เปลวเพลิง ที่ 22 พฤศจิกายน, 2556, 03:39:35 AM



หัวข้อ: กู
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเพลิง ที่ 22 พฤศจิกายน, 2556, 03:39:35 AM
(http://upic.me/i/m3/v58j2.jpg) (http://upic.me/show/21764668)
คนอื่นเป็นอย่างไร กูไม่เห็น
กูจะเป็นศูนย์กลางอย่างเดียวนั่น
โลกต้องหมุนรอบตัวกูอยู่ทุกวัน
แม้นพระจันทร์ ดาวใดในจักรวาล

สิ่งแน่แน่ที่กูรู้ กูไม่เสีย
ใครจะเพลียเรื่องเยอะ เฮอะ! ขอผ่าน
ปากตะไกรพูดจาน่ารำคาญ
เรื่องชาวบ้าน ช่างมัน นั่นปะไร!

โลกต้องหมุนรอบตัวกูรู้ไว้นะ
ใครคิดจะขัดเคืองคงเรื่องใหญ่
ถึงกูจะทำไม่ตามใจใคร
กูเป็นใหญ่ กูดี แค่นี้พอ

กู กู่ กู้ กู๊ กู๋ กู กู่ กู้
กูจะอยู่ ทุกคนต้องสนองต่อ
โลกนี้เล็กเกินกว่ากูจะง้อ
อยากใหญ่ขึ้นก็ลองขอต่อแดนเอา

สวัสดีตัวกูผู้น่ารัก
เพิ่งตระหนัก แท้กูคือผู้เขลา
โลกที่หมุนรอบตัวกูอยู่นานเนา
ค่อยค่อยเผากูให้ตายทั้งเป็น

วันนี้กูคนเดิมเริ่มได้เห็น
ทุกประเด็นที่ไม่เคยได้เห็น
ว่าเหตุใดกูประสบพบลำเค็ญ
เมื่อโลกเล่นหมุนไปไม่รอบกู

กูวันนี้ก่อนกูสู่วันหน้า
ทิ้งอัตตากูให้ไกลสุดกู่
ไร้กูแล้วเห็นแสงแจ้งดำรู
ร้องกู่ "กู้ชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง!"

...........................................

เปลวเพลิง