|
หัวข้อ: โลกอันร้างไร้ของวัยชรา เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 18 เมษายน, 2558, 03:17:01 PM หากโดดเดี่ยวเดียวดายตายที่หลัง ใครจะยังเก็บเอาไปเผาผี เมื่อครอบครัวที่ผูกพันนั้นไม่มี สังคมนี้เขาไม่สนใจกัน คนหนุ่มสาวมีโลกใหม่ใสสว่าง คนชราอ้างว้างถูกขวางกั้น อยู่ในโลกใบเก่าเศร้าจาบัลย์ เฝ้ารอวันสิ้นดับลับลาไป อยากจะให้ลูกหลานหมั่นมาหา อย่าไปหวังพึ่งพาหรืออาศัย เพราะต่างคนต่างอยู่รู้แก่ใจ ตายเมื่อไร ไร้ญาติ อุดจาดตา ขอเป็นคนโชคดีที่ตายก่อน ไม่อยากนอนสิ้นใจในเคหา ไม่อยากตายโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา แค่หวังว่าได้ตั้งศพครบเจ็ดวัน (http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=1807056) หัวข้อ: Re: โลกอันร้างไร้ของวัยชรา เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 18 เมษายน, 2558, 11:00:00 PM :12: ผมมีคอมพ์เป็นเพื่อนคอยเยือนเหย้า ดั่งหนึ่งเข้าห้างใหญ่ด้วยใจมั่น พอยามว่างรีบแสดงเข้าแบ่งปัน ความสัมพันธ์มากมายเพื่อนหลายคน ทั้งในเฟซ.ในเวบ.คอยเก็บเกี่ยว มิเปล่าเปลี่ยวเดียวดายแม้กายหม่น แต่ใจนั้นสดชื่นรื่นกมล ได้ยินยลข่าวคราวที่ก้าวไกล ทั้งดูหนังฟังเพลงที่ชื่นชอบ คำถามตอบมีหมดปรากฏให้ คุณอากู๋ฟูเฟื่องรู้เรื่องไป ชื่นฤทัยชายชราอยู่หน้าจอ ได้เขียนกลอนอ้อนสาวยามหนาวตัก พบมิตรรักชักพามาชูช่อ พบคนคอเดียวกันนั้นชอบพอ ต่างเฝ้ารอทักทายยามกลายมา จึงได้ใช้เวลามาอ่านเขียน ได้วนเวียนหลายที่มีหลายหน้า ดั่งไปเดินห้างใหญ่ด้วยสายตา ชมสินค้ามากมายไม่เหงาเลย ปรางค์ สามยอด :14: หัวข้อ: Re: โลกอันร้างไร้ของวัยชรา เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 20 เมษายน, 2558, 04:41:45 PM :12: :12:
ไม่มีเพื่อนโดดเดี่ยวเดียวดายหนอ ขาดคนคลอเคล้าคู่จึงอยู่เฉย นั่งนอนนานเหน็บหนาวจนเช้าเอย ลืมละเลยรวดร้าวเปล่าเปลี่ยวใจ ยามว่างเว้นวายวุ่นขุ่นอกฉัน ขื่นขมชั้นขับขานมานสั่นไหว ทุกท่วงท่าเทียมเทียบยะเยียบไป จนจวบจวนฤทัยไม่ไหวแล้ว วิริน ๒๐/๔/๕๘ :12: :12: |