|
หัวข้อ: งิ้วหนามทู่หวามไหว.. เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 03 เมษายน, 2557, 07:28:07 AM (https://scontent-a-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-frc1/t1.0-9/10011489_631690616901435_1008984316_n.jpg) ..งิ้วหนามทู่หวามไหว.. หากหนทางย่างเดินบังเอิญสิทธิ์ ทางพิชิตวารวัยเดินไต่ฝัน ก็มิอาจวาดสมจมนิรันดร์ สำนึกนั้นดีชั่วรู้ตัวตน แม้นหนทางหัวใจนั้นได้สิทธิ์ ครองนิมิตรสิทธิ์หวงทุกห้วงหน มากมีทางสร้างแอบจนแยบยล แต่กมลก็หนาวทุกคราวจร หากแต่เพียงเคียงฝันคืนวันสิทธิ์ ระอาอิดจิตหวั่นถึงวันถอน เมื่อหัวใจให้หวานแล้วรานรอน อาจสะท้อนก่อนมาเมื่อลาไกล แม้นเราสองปองจิตพิชิตเห็น สิ่งที่เป็นจริงนั้นอาจหวั่นไหว เมื่ออารมณ์สมยอมมาพร้อมใจ แล้วอะไรให้ยั้งความหวังคอย จิตสำนึกตรึกตรองจนหมองเศร้า มองดูเงาจันทราหรือกล้าสอย รู้ว่าสูงปลายงิ้วลิบลิ่วลอย มิได้ถอยคอยนึกลึกลึกปอง หรือหนทางสร้างกรรมมานำสานส์ ต้องพบพานหวานเคียงแต่เพียงสอง หากต้นงิ้วหนามทู่ไร้คู่จอง จะประคองหนามไต่ไปด้วยกัน. :27: (เขียนเอาใจดอกงิ้วหน่อย อิอิ) *..ขออนุญาตเขียนกลอนหวามไหวไต่งิ้วหนามนะคะ* พิณจันทร์ อารมณ์กลอน ๓ เมษายน ๒๕๕๗ 2SA3yfKNMWc |