เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 06 สิงหาคม, 2556, 11:22:03 AM



หัวข้อ: ....-๐ ดั่งตุ๊กตาล้มลุก ๐-....
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 06 สิงหาคม, 2556, 11:22:03 AM
                      (http://upic.me/i/v6/1003032_566076330107383_1762388292_n.jpg) (http://upic.me/show/46360790)



                                               .....-๐ ดั่งตุ๊กตาล้มลุก ๐-.....

                                               ๑. ณ วันนี้เราอาจจะพลาดล้ม
                                               ทุกข์ระทมจากฝันอันสลาย
                                               จากแรงบีบรอบเร้นแทบเค้นตาย
                                               จุดมุ่งหมายคล้ายลับไปกับตา

                                               ๒. จะหยัดยืนขึ้นได้ไม่อาจรู้
                                               เมื่อถูกจู่ถูกโจมโถมถลา
                                               จากความทุกข์ที่ประดังถั่งเข้ามา
                                               ให้อุราร้าวหม่นละลนลาน

                                               ๓. ถึงตาอับยอมรับว่าอับอก
                                               หวาดสะทกอยู่บ้างเส้นทางผ่าน
                                               เฝ้าบอกใจให้กล้าอย่าสะท้าน
                                               แม้ดวงมานรัวคลั่งดั่งลั่นกลอง

                                               ๔. โอดสำออยปานใดไม่อาจช่วย
                                               ความมอดม้วยตามติดชิดสนอง
                                               บอกตัวเองลืมตาเงยหน้ามอง
                                               จะร่ำร้องก้องไปให้ใครฟัง

                                               ๕. หยาดน้ำตามีค่ายิ่งกว่าเพชร
                                               ค่าดั่งแก้วแกมเก็จกับความหวัง
                                               จะไหลหยดรดไยเมื่อใจยัง
                                               สมควรหลั่งจานเจือเพื่อยินดี

                                               ๖. รอยลำเค็ญเร้นรอยเป็นรอยลึก
                                               ห้วงสำนึกภูมิใจไม่หลีกหนี
                                               ตาทั้งคู่วับวาบอาบมณี
                                               แม้วันที่พลาดพลั้งยังฉายวาว

                                               ๗. บอกหัวใจยืนได้ไม่อาจท้อ
                                               พักให้พอรอวันอันแกร่งกร้าว
                                               ดั่งเหล็กกล้าค้อนกระหน่ำซ้ำระนาว
                                               เมื่อถึงคราวชุบแข็งแล้วแต่งคม

                                               ๘. เราจะยิ้มเย้ยหยามความผิดหวัง
                                               เราจะตั้งขาหยัดแม้ขัดขม
                                               เราจะซวนเซบ้างอย่างซานซม
                                               เราจะล้มกี่ครั้ง ก็ยังลุก ๚๛


                                                              ...
                                                     - Black Sword -
                                                    (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                              ...
                                                ขอบคุณภาพจาก Internet