|
หัวข้อ: สร่างแจ้งแท้ใจแล้วเจ้า (ตัวกู-เพื่อกู-ของกู) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 11:46:58 AM สร่างแจ้งแท้ใจแล้วเจ้า
(ตัวกู-เพื่อกู-ของกู) สร่างแจ้งแท้ใจแล้วเจ้า ร้อนรักแผดเผา กิเลสพันห่มอัตตา ว้าวุ่นใจตนเจียนบ้า กำสรดชะตา สังเวชสังวาสใจตน บอดใบ้มืดหลงกามกล บังตาบังหน บังใจห่มรั้นเนารั้ง มาดหมายปองเชยชื่นปราง ใดใดกั้นขวาง จะห้ำจะหักรานดิน เทใจภักดียุพิน ทุ่มหมดถ้วนสิ้น สี่ห้องมิเหลือเผื่อใด ให้หมดมิทดทอนไว้ เซ่นพลีบวงใจ หลงรูปหลงรสยินดี วาดหวังเสกสมฉิมพลี อิ่มอาบเอมปรีดิ์ รูปรสกลิ่นเสียงยวนเย้า เกลือกหล่มกามามัวเมา มิบั่นผ่อนเพลา เมาจิตมอมกายเปือกตม กามาโลกีย์เผารม ใฝ่ต่ำโสมม ตัวกู-เพื่อกู-ของกู ผมเผ้าจรดเท้าตราตรู ทุกถ้วนอณู หนังเนื้อ-หัวใจ-กูครอง ใดใดในเธอจับจอง กูเป็นเจ้าของ ใครใดอย่าหมายแย่งนวล ใจจึงอาบโศกกำสรวล หึงหุนปั่นป่วน ทาสท้าวรูปรสโลกีย์ สังเวยสังวาสราคี มิตรองถ้วนถี่ ใครดีใครร้ายมิยล พิษหึงเผาใจเผาตน โหมร้ายเผาลน เผาศักดิ์เผาศรีดนู มิเชื่อวางใจพธู หวาดบั่นปันชู้ ฤทธีผีหึงเข้าสิง ใช่ใดไหนเลยแท้จริง อัตตาเนาอิง ตัวกู-ของกู-เมามัวฯ จาก... สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554 |