|
หัวข้อ: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 มกราคม, 2558, 10:42:58 PM (http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2008/11/A7217319/A7217319-5.jpg)
ติกำหนดกฎกัณฑ์ทัณฑ์ลงโทษ ว่ายานโยชน์เก่ากรังดั่งที่เห็น ควรหยิบยกถกเถียงเรียงประเด็น ใคร่เคี่ยวเข็ญปฏิรูปรับเหตุการณ์ แม่นตั้งใจเจตนาล่าล้างแค้น กะเกียมแผนลำดับสับสังหาร ไม่รู้จักมักจี่รับจ้างวาน ปลิดวิญญาณร่างพรุนกระสุนพรู พาพวกมากลากยำรุมทำร้าย ประชิดกายจับมัดซัดข่มขู่ ล็อคอุ้มวางย่างไฟหมกในรู ลอยล่องฟูถ่วงหินจมดินดำ ขับรถเลี้ยวเฉี่ยวชนถอยร่นทับ ซุกซ่อนกับระเบิดบอมบ์ระห่ำ ควบคุมขังเค้นคอทรกรรม ตามขีดคำบงการงานบัญชา กลบตัวนิ่งหนีเตลิดเปิดเหนือใต้ ถูกจับได้ยังจ้อแจงข้อหา อ้างหลงผิดเพียงครั้งขอสมา วอนเมตตาลดหย่อนผ่อนอภัย ถึงเวลาหรือยังสั่งบังคับ ร่างฉบับปรับปรุงเปลี่ยนแก้ไข คืนความสุขทุกเขตประเทศไทย เป็นของขวัญวันใหม่ให้ด้วย เทอญ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 03 กุมภาพันธ์, 2558, 07:41:37 PM พอแดดออกบอกบ่นทนอบอ้าว พอฝนพราวเยียบเย็นเกรงเป็นไข้ พอรู้มิสู้ดีมีจามไอ จึงจำใจหยุดพักสักเพลา นั่งกอดเท้าเกาหัวเนื้อตัวปวด ลองบีบนวดคลำเส้นเอ็นแข้งขา ลองขยับจับถือสองมือชา ตายละวาความแก่ชแรเยือน ทานพาราทาบาล์มทุกง่ามนิ้ว พอยกหิ้วข้าวของลองเขยื้อน มัวจ่อมจมชมดาวหาวเป็นเดือน คงถูกเพื่อนหยอกเย้ามิเอางาน จะเริ่มต้นต่อไปอย่างไรหนอ กำหินจ่อเช็ดวับลับมีดขวาน บั่นลำไยไม้แห้งกองแหล่งลาน สลับถ่านแทนก๊าซที่อาจแพง ก่อเกิดควันขึ้นบนมลภาวะ โลกร้อนจะมืดมัวทั่วระแหง ผลกระเตงเร่งรัดรีบจัดแจง ปากตะแบงคนไกลใครว่ากัน ...พรุ่งนี้... ลมหายใจยังมีไม่อาสัญ อย่าอยู่นิ่งทิ้งร่างว่างพ้นวัน จงด้นดั้นสืบเสาะงานเหมาะทำ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 04 กุมภาพันธ์, 2558, 04:23:54 PM สิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจของใช้หมด ของสุกสดค้างหม้อมิพอหม่ำ เหลือมาม่าคาซองล่องต้มยำ ผักกาดกำท้องแน่นแทนมื้องาย กดตู้เงินบัญชีเลขที่ออก หักต้นดอกประจำ้ต้องนำจ่าย หักประปาค่าไฟใจมลาย ยอดสุดท้ายหงายผึ่งแค่หนึ่งพัน ละพอซื้อน้ำตาลอาหารแห้ง พริกเกลือแกงมะนาวข้าวกี่ขัน ครีมแชมพูสบู่ทายาสีฟัน ทานทุกวันกล้วยสุกจุกติดคอ หากปะเหมาะเสาะงานห้างบ้านสวน ขุดไถพรวนแบกหามดามพายถ่อ หรือปลูกผักตักน้ำตำมะกอ เพียงแต่ขอข้าวทานจานชีวิน วิงวอนแถนเทวาโปรดมาช่วย เมตตาอวยด้วยซีล้างหนี้สิน สร้างบ้านพักสักหลังนั่งนอนกิน ให้ที่ดินพอเพียงเลี้ยงปูปลา มิวาดหวังตั้งไว้ไปกว่านี้ รอวันที่สมมาดปรารถนา แต่ดูเหมือนเลือนลางช่างไกลตา แสนอ่อนล้าพรุ่งรู้อยู่อย่างไร รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 10 กุมภาพันธ์, 2558, 09:44:45 PM เงินพันหมื่นยืนนับออกจับจ่าย ซื้อรุ่นหมายใหม่เก่าเป็นเจ้าของ ทุ่มทำงานนานนักจักสมปอง หรือสั่งจองใช้ก่อนส่งผ่อนดาวน์ แสร้งยิ้มร่าหน้างออ้อนขอแม่ ลงทุนแบรับแจกแลกโสดสาว โหดฆ่าแกงแย่งชิงฉกวิ่งราว ถึงอดยาวผ่ายผอมก็ยอมกัน เทียมประเสริฐเลิศหรูโลกฟูเฟื่อง เท่าคนเมืองสมัยไฮแฟชั่น มีกับมือถือติดตลอดวัน ไร้ขีดคั่นเล็กรุ่นปูนชรา ทั้งนักเรียนเขียนอ่านอนุบาลหนึ่ง ไปจนถึงนิสิตนักศึกษา ทั้งยากจนปนคละธรรมดา ทุกสาขาอาชีพใช่ร่ำรวย จะนั่งนอนจรจ่อจิ้มเงยก้ม อภิรมย์ชมชิมยิ้มเขินขวย ใครก่อคำรำคาญพาลพุ่งพวย ดุหยิบฉวยขว้างปาด่าสิ้นดี หนึ่งชั่วโมงต่อหนึ่งวันหนึ่งแสนเครื่อง รวมหมดเปลืองสูญเปล่าเท่าไรนี่ สิ่งใดให้ประโยชน์โทษย่อมมี คงอยู่ที่ตรองจิตพิจารณา :24: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 กุมภาพันธ์, 2558, 01:54:18 PM หอมมะลิชื่อชั้นตันหมื่นห้า ประมูลมาลากโยงเข้าโรงสี ข้าวสารเม็ดเรียวยาวใสขาวดี ปิดขายที่ราคากว่าเท่าตัว จากโกดังต้นทางถึงหางบ้าน บวกค่าการตลาดฟาดกันมั่ว ตวงลิตรถังชั่งโลโอน่ากลัว พวกซาปั๊วลิ้นสากโกงมากมาย ทำแหกตาข้าวเก่าเหลืองเอาคละ ใส่กระบะทับเทินออกเดินสาย ป่าวประกาศตลาดนัดจัดเรียงราย ดังผีพรายจ้องเชือดดูดเลือดคน ไร้ตัวเลือกลำบากเรารากหญ้า เทวดาองค์ใดใครจะสน ลองทบทวนสักนิดคิดถึงตน จะผ่านพ้นทุกข์ทำยังค้ำคอ เอาแนวทางอย่างนี้จะดีไหม เราร่วมใจพลิกฟื้นพื้นเถิดหนอ ไถหว่านกล้านาปลังมิรั้งรอ ปลูกเพียงพอทั้งปีมีข้าวกิน เม็ดสั้นยาวขาวดำหรือลำหัก เวลาตักใส่ปากเดี๋ยวเคี้ยวหมดสิ้น ไหลลำเลียงลงท่อต่อชีวิน ให้เลิกหมิ่นเขาแช่งแย่งเศษทาน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 18 กุมภาพันธ์, 2558, 09:11:12 PM ถูกครอบงำ ทำใจ ให้บาดหมาง จุดเพลิงพลาง เติมเชื้อ เพื่อเผาผลาญ มุ่งหมายฝัน บรรลุ อุดมการณ์ พิชิตมาร อริราช ด้วยอาชญา แยกไพร่เจ้า เหล่ากอ ลูกพ่อแม่ ยั่วยุแหย่ เชื้อชาติ ศาสนา คั่นประเทศ เขตแคว้น แดนพารา ยกภาษา จารีต วางกีดกัน ชี้หนักเห็น เป็นเบา มิเอาโทษ หน้าดำโกรธ พิฆาต สาดนี่นั่น แก้ตัวบท กฎกา สถาบัน สั่งห้ำหั่น พวกมาก ชักลากไป จนบอบบาง อย่างเรา ถูกเหมาจ่าย นิ่งดูดาย เพราะกลัว มั่วว่าใช่ เอ่ยปากอ้า ประชาธิปไตย ประชาชน เป็นใหญ่ ในแผ่นดิน รู้ไหมท่าน บ้านนอก ชอกช้ำทั่ว ถูกแบ่งขั้ว เสื้อแสง แต่งสีซิ่น ละร่วมทำ สัมมนา เคยอาจิณ ปักธงถิ่น กำแพง แดงเหลืองนำ เสื้อสองสี มีพาด มิอาจใช้ ผ้ายังใหม่ วันพระ สินะขำ สวมชุดขาว พราวงาม ถามสักคำ ข้างในดำ หรือดี สีบอกมา? รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กุมภาพันธ์, 2558, 06:24:35 AM จะเดินยั้งนั่งยืนนอนตื่นหลับ ฟ้อนฟายขับบรรเลงกระเตงหวาน จะหุงข้าวสาวน้ำล้างชามจาน ปรุงอาหารตำครกหมกในครัว จะขุดสวนพรวนดินปีนมะม่วง ตัดนำพวงมะไฟไปกาดมั่ว(เช้า) จะคราดดำทำนาหญ้าให้วัว ขึ้นรถทัวร์ร่วมทำสัมมนา รักษาศีลกินมื้อถือสัจจะ ทุกวันพระเว้นหนังเนื้อมังสา ยกตัวอย่างสร้างดีชี้ปัญญา กล่าวคาถากุศลกลอุบาย ออกตลกโปกฮาบ้าหัวเราะ ออดออเซาะทะเล้นเต้นล้มหงาย รักคิดถึงซึ้งทรวงลวงน้ำลาย กระแทกทายทึกทักหักประชด หยิบเรื่องเก่าเล่าการณ์ผ่านพิภพ เกือบเป็นศพโดนเจ็บเคยเก็บกด ต่อชะตาฟ้าอวยเอื้อเกียรติยศ นำร้อยกรองจองจดเป็นบทกลอน ย่างชแรแก่ตัวหัวเชื่องช้า อายมิกล้าเขียนใคร่จีบวัยอ่อน คุณภาพอาบชีวิตลิขิตตอน เพียรสะท้อนสังคม...คนไม่นิยมเลย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 22 กุมภาพันธ์, 2558, 11:20:44 AM สานสองมือรื้อกดจอบคดถ่าน จุถุงป่านเย็บสอยตั้งคอยท่า จ้างเหมาส่งลงจวนสวนโอชา ปรุงข้าวปลาสลับกับก๊าซแพง ฉีดฮอร์โมนพ่บใบลำไยดอก กอบปุ๋ยคอกมูลไก่งัวในแหล่ง โรยลงขอบรอบต้นวนในแปลง ตัดไม้แยงปักดานค้ำก้านพวง เกี่ยวข้าวกำนำวางเอาฟางมัด ตีลานพัดข้าวเม็ดเล็ดลงร่วง แบกขนไต่ใส่ยุ้งถุงตักตวง สีกินช่วงหนาวพาดร้อนขาดแคลน ถือด้ามยาวสาวเคียวเกี่ยวใบกล้วย ห่อข้าวต้มขนมด้วยช่วยรัดแน่น ส่งลูกค้าขาจรประจำแฟน ก่อนเช้าแล่นมิขาดวางกาดงาย* ว่างวันใดไม่หยุดขุดจิ้งโกร่ง จับหอยโข่งหอยขมงมมาขาย ช้อนเตาผำยำเจียวเคี้ยวกันตาย ต่อลมหายใจตนพ้นวันวัน ตั้งแต่รู้ดูคำยังจำได้ เล็กเติบใหญ่หนักเบาเราขยัน แต่กลับจนข้นแค้นแสนจาบัล พวกอีกชั้นหล่อสวยรวยเอ้ารวยเอา รพีกาญจน์ วางกาดงาย* - วางตลาดเช้า หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 27 กุมภาพันธ์, 2558, 06:09:25 PM คอรัปชั่น พันธุ์ใหม่ ได้ระบาด สืบทายาท ทุเรศ เปรตอสูร ถึงกรวดน้ำ คว่ำถัง ยังเพิ่มพูน เพราะมีมูล มีมาร บานตะไท โตสอนเล็ก เด็กสอนน้อง ช่ำชองชั่ว ล่อเสียมั่ว จั่วเสียเพลิน เดินทางไหน ว่าทำดี มีโกงบ้าง ช่างปะไร แบ่งกันใช้ แบ่งกันกิน สิ้นกลัวเกรง ยื่นให้ปั๊บ รับทางตรง โกงทางอ้อม ก้มหัวค้อม ยกมือไหว้ ใช่ข้าเจ๋ง ไม่กล้าหือ มือฮำห้อย ย้อยโตงเตง สั่งร้องเอ๋ง ตบใบเทา เอาแถมคราง.อิ๋ง คิดจะขุด ฉุดกระชาก ลำบากแสน มันฝังแน่น วัฒนธรรม นำตัวอย่าง อ้างนรก หมกไหม้ ใส่ตาราง แป๊บเดียวกร่าง ออกมา เบ่งท้าทาย อั๊วอาเสี่ย เบียร์เหล้า เอาพรรคพวก ซื้อสะดวก เท่าไร ควักใช้จ่าย ครองอำนาจ ฟาดฟัน มันสบาย ชาติสิบหาย บรรลัย ตูไม่แคร์ มีโทษทัณฑ์ อันใด ปรามได้เล่า นอกจากเผา อัคคี ซี้แหงแก๋ หรือแห่แหน แขวนคอ ยอขื่อแป ญาติพ่อแม่ ตัดหัว เจ็ดชั่วโคตร! เสนอแบบนี้ แรงเกินไปไหมครับ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 08 มีนาคม, 2558, 07:52:37 PM กินข้าวคำ น้ำกลืน ฝืนอีกมื้อ นอนตาปรือ มิหลับ กระสับกระส่าย ใกล้แล้วหนอ รอวัน อันตราย จะดีร้าย ตายอยู่ คงรู้กัน ศึกภายนอก ยอกใน ภัยชีวิต ทัพประชิด ซีเรีย เชียร์สนั่น ม็อบสวนยาง อ้างตี ตรงสี่วัน ก๊าซน้ำมัน อั้นแตก แหกราคา เศรษฐกิจ ผิดผด เริ่มถดถอย สินค้าลอย ตัวตื่น ขึ้นถ้วนหน้า คัดค้านปั่น ฟันมั่ว ทั่วสภา ชูปัญหา ตรากรอบ มิชอบธรรม ตกรากหญ้า ข้าสาว บ่าวรับใช้ รับจ้างได้ เงินบ่าย จ่ายหัวค่ำ บ้างโชคดี มีการ งานประจำ ถึงมิร่ำ รวยเหลือ มีเกลือกิน เราบ้านนอก คอกรั้ว เลี้ยงวัวหมู่ สามฤดู ร้อนแล้ง น้ำแห้งหิน วัวผ่ายผอม แมงตอมตา หญ้าหมดดิน จำขายสิ้น ดีกว่า รักษาทุน ฝากแบ๊งก์เดิน เงินงอก ดอกเบี้ยต่ำ หาหนทำ รวยอื้อ ลองซื้อหุ้น เสียค่าโง่ โชว์มาด เดาขาดดุล ต้องนั่งลุ้น ปันผล ยลตอบแทน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 10 มีนาคม, 2558, 05:46:34 AM ปีหน้า สามัญ50 อาชีพ50 ข้าต้มเหล้า เผาป่า ฆ่าต้นไม้ ขุดหน่อไผ่ ไล่แย้ ตัดแส้หวาย กินกระท่อม ด้อมยิง ลิงค่างตาย ผลสุดท้าย ถูกขัง ในซังเต เห็นเครื่องแบบ แถบขีด ติดแขนบ่า นายอำเภอ ผู้ว่า หน้าอกเท่ ลูกน้องเรียง เคียงข้าง อย่างลิเก ร้องฮาเฮ ดื่มเหล้า รำบนฟลอร์ สวมแว่นใส ไม่รู้ ดูหนังสือ แปะลายมือ ถือกู้ ธ.ก.ส. ทำสวนไร่ ไถนา ปลูกคาปอ ร้องมอมอ สองตัว เลี้ยงวัวงาน ต้องแสงแดด แผดเผา เช้ายันค่ำ ฟ้ามืดดำ กรำฝน ลมบนผ่าน ยามไข้ซม ล้มลุก ค่อยคุกคลาน ทรมาน ทุราย ร่างกายใจ ถึงลำบาก ยากยัง หวังวาดฝัน มินานวัน "ลูกเอิบ" จะเติบใหญ่ เงินอดออม ยอมควัก สักเท่าใด หยิบจับใช้ เรียนวิชา สายสามัญ เลือกเป็นครู ผู้กอง รองทหาร ตุลาการ ฑูตชาย นายแพทย์ศัลย์ เป็นเจ้าคน นายคน พ้นจาบัลย์ คัดค้านความ คิดทั่น รัฐมนตรี :1402104561: รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 มีนาคม, 2558, 06:22:39 AM ลุกนึ่งข้าว เป่าไฟ ไซ้ผักกาด แต่ยังขาด ให้เถือ คือเนื้อหมู ตำพริกแดง แกงส้ม ต้มถั่วพู มีน้ำปู หน่อซาง มื้อกลางวัน ลับมีดยาว ขาววาม ซ่อมด้ามจอบ ฉีกใบตาล สานงอบ แซมขอบสัน เสื้อผ้าทอ ม่อฮ่อม ย้อมดำมัน เตี่ยวขาสั้น เกิบบาง จากยางยนต์ เดินดุ่มด่าม ข้ามธาร มานหมายมุ่ง เข้าสู่ทุ่ง ผ่านไพร เนินไม้สน ขุดดินฟื้น ขึ้นแปลง แจงเรียบบน เพื่อนสองคน เคียงข้าง ลูกจ้างนาย ค่าแรงวัน ขั้นต่ำ จำรับก่อน ดีกว่านอน นับนก บินหกหาย ร้อนเปลวไฟ ไอแดด แผดเผากาย ตั้งแต่งาย สู้ทน จนจดแลง ปาดเหงื่อไคล ไหลย้อย สามร้อยบาท จ่ายตลาด ข้าวปลา อาหารแห้ง ของกินใช้ หยิบมือ ถือแสนแพง พวกตีนแดง แต่งหรู ไม่ดูแล ละพรุ่งนี้ มีใคร จ้างไหมหนอ มีข้าวต่อ อายุ ยามย่ำแย่ น้ำท่วมลุ่ม หนาวดอน ร้อนดวงแด มิเปลี่ยนแปร ผลกระทบ จบคนจน รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 21 มีนาคม, 2558, 01:13:00 PM ใช้ชีวิต ติดดาน บ้านหลังเก่า ปลูกแปดเสา ยกพื้น พ้นชื้นแฉะ ขื่อแปกิ่ว กั้นแวง แมงมอดแทะ ฝาขัดแตะ ไม้บาง รับทางลม ร้อนพวยพุ่ง มุงหลัง สังกะสี ฝนตกที หูอื้อ อึงดังขรม ยะเยือกเนื้อ เมื่อหนาว หมอกพราวพรม ฝารูกลม ชมดาว เดือนพิไล ครัวข้างห้อง สองเตา เอาอิฐก่อ สีดำหม้อ ยกต้ม ตั้งนึ่งไห กะละมัง ถังเขียง ครกเพียงใบ จุดฟืนไฟ ใช้ฟาง ต่างน้ำมัน จะเม็ดแข็ง แดงขาว รียาวหัก ช้อนจ้วงตัก ปากเคี้ยว ข้าวเหนียวปั้น จะเก่าก่อน อ่อนใหม่ ใช่สำคัญ ขอมีกิน ชีวัน สืบวันคืน หากโชคดี มีใคร ให้รับจ้าง พอยืนร่าง ยิ้มแย้ม หน้าแช่มชื่น มีไก่เกลือ เนื้อเค็ม เล็มกัดกลืน แทนเหม็นหืน ถั่วเน่า เคล้าพริกแดง นี่ก็น้ำ ในหนอง คูคลองขอด ผักบุ้งยอด บัวลอย พลอยเหี่ยวแห้ง ไร้จอกแหน แพผำ คั่วยำแกง คงหมดแรง ตายแน่ แท้หนอเรา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ ทักษะสัมพันธ์ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 เมษายน, 2558, 10:54:07 AM เราร่วมด้วยช่วยกันฉันพี่น้อง ถือเพื่อนพ้องคล้องจิตอยู่ชิดใกล้ อายุหย่อนอ่อนแก่ก็แค่วัย เป็นครูใหญ่ครูน้อยคิดคล้อยตาม มิกำหนดยศซีดีกรีกั้น อ้างตำแหน่งแบ่งชั้นให้หวั่นหวาม เอาสกุลรุนชาติชี้ขาดงาม เพียงยึดตามประเพณีที่นิยม เราผู้น้อยค่อยค้อมน้อมคำนับ ขานคะครับคุณทั่นดิฉันผม ส่วนผู้ใหญ่ใจดีชวนชี้ชม วางอารมณ์สุขุมยิ้มนุ่มนวล ครูจบใหม่ไฟแดงแรงจรวด มิโอ้อวดมากรู้ชูกระสวน เก่าเกินเกณฑ์เจนภพจบกระบวน นำประมวลควรคู่บูรณาการ สอดดำริวิถีของชีวิต เศรษฐกิจผู้คนชุมชนบ้าน แหล่งทำมาหากินดอนดินดาน สอบพื้นฐานความเชื่อเผื่อถ้ามี เพื่อบรรลุอุปสงค์จำนงค์หมาย อุทิศกายเทใจใส่้เต็มที่ ด้วยทักษะสัมพันธ์เชื่อมกันดี เขียวขจีเด็กฉลาดชาติเจริญ รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ ทักษะฟาดฟัน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 เมษายน, 2558, 07:02:47 PM เริ่มเข้าแผนพัฒนาประชาชาติ แยกกำหนดบทบาทอาจสรรเสริญ ปฏิบัติบริหารการประเมิน อัตราเงินแตกต่างห่างโยชน์ไกล รับผิดชอบมอบงานสถานศึกษ์ ควบคุมฝึกอบรมบ่มนิสัย สั่งกำกับปรับแก้แลทั่วไป หนึ่งเดือนได้ครึ่งแสนตอบแทนแรง สอนทั้งวันยันคืนเดือนหมื่นห้า จดบันทึกตรึกตรากว่าค่อนแจ้ง เด็กเต็มห้องต้องรู้ชูแสดง ผลสัมฤทธิ์ผิดแผลงแปลงผ่านเกณฑ์ อยู่ด้วยกันปันใจใช่หน้าที่ สบย่ำยีบีฑาคราโดดเด่น โชว์แต่ดีชี้แต่ตัวชั่วหมกเลน หมดภาระผละเผ่นไม่เห็นเงา ทีเงินเดือนเลื่อนขั้นพลันยื้อแย่ง ต่างตะแบงอ้างเศษเม็ดเงินเก่า เสนอยลผลงานทานสำเนา มิผลัดใครให้เขาเราต้องการ "เด็กจากไหนไม่สำคัญรักฉันลูก" บางครั้งถูกปล่อยปละมาตรฐาน ร่างรองรับจับรู้สู่กบาล วิเคราะห์งานไม่เป็นเช่นบ๊วยเอย รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ๐ เราจะอยู่กันได้อย่างไร ๐ สองสูง เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 พฤษภาคม, 2558, 05:38:34 AM เพราะสูงสอง ของแพง ค่าแรงเพิ่ม ช่วยต่อเติม กำไร ได้ยอดขาย หักต้นทุน หุ้นปัน ผลบั้นปลาย ผู้ต้องจ่าย ท้ายมือ คือคนจน เลี้ยงคนงาน ร้านขาย ให้นายห้าง เสียสตางค์ ภาษี ที่สับสน เสียสุดทาง กรุงเทพฯ ถึงตำบล ซ้อส เกลือป่น เครื่องปรุง กุ้ง น้ำปลา ดรรชนี ชี้ช่อง ค่าครองชีพ ความจนบีบ กล้วยใบ ไข่ มาม่า ต้องปากกัด มือปั่น ยันบาทา รับเงินมา เท่าไร ก็ไม่พอ ค่าแรงมาก จากเดิม เพิ่มสามร้อย สินค้าคอย ยืนหน้า ท่าแล้วหนอ กับข้าวถูก ผูกขาด ผักกาดจอ มื้อเย็นต่อ จิ้มจ้ำ น้ำพริกแดง ยุดชีวิต สืบไป อย่าให้สิ้น มีของกิน หลายอย่าง วางตามแผง เห็นราคา ดีใจ ไม่เปลี่ยนแปลง หายคลางแคลง ลดน้ำหนัก หักปริมาณ เพราะเชื่อเขา เราได้ ใช้ของสูง ช่วยผดุง เงินตรา ฐานะท่าน หากพรุ่งนี้ ยังว่าง หมดจ้างงาน ละลูกหลาน เอาอะไร ใส่ปากกิน รพีกาญจน์ |