เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 10:57:29 PM



หัวข้อ: ฝากจันทร์ถามใจ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 18 เมษายน, 2558, 10:57:29 PM
(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/v/t1.0-9/11099185_831196613617500_3469123017835788493_n.jpg?oh=7b88f8fb1adc1a381dccc3f4fb9f4a59&oe=559DCF75&__gda__=1437037855_ebcadd2c5b23c76e07f93b45058047ed)

...ฝากจันทร์ถามใจ...
.
มโหรีหลังบ้านประสานก้อง
กบเขียดร้องเกรียวกราวทุกคราวค่ำ
จิ้งหรีดรับขับเสียงเคียงระบำ
แต่คนฟังระส่ำระกำใจ
.
กาลหมุนกลับสู่ห้วงหนึ่งทรวงหนาว
มองเดือนดาวลอยลิบกะพริบให้
ชะเง้อชะแง้แลหาฟากฟ้าไกล
เหงาเหมือนกันบ้างไหมคนไกลตา
.
มโหรีสามทุ่มเงาสุมหาย
เสียงตามสายเงียบลงตามพงหญ้า
หิ่งห้อยคอยกระพริบบางเวลา
มองเมียงหาหายลับคงหลับนอน
.
คงเหลือเพียงคนเหงากับเงาโศก
กิ่งไม้โยกฟังเสียง..เถอะเคียงหมอน
แม้นมิเห็นอย่าขม..สายลมวอน
เสียงเคยอ้อน..นอนนะ..อย่าระแวง
.
อยากจะหันหน้าหลบมิพบซึ้ง
ความคิดถึงยังหมายเพ็ญฉายแสง
ที่เราสอง สัญญา สบตาแจง
มิเคยแบ่งสายใจห่างไกลกัน
.
แต่ความเหงาเข้าแทนอ้อมแขนพี่
ค่ำคืนนี้..พี่จ๋า กลับลาหัน
ฝากคำถ้อยร้อยใจไปกับจันทร์
รักนิรันดร์ ทำไมถึงได้ลืม?
.
พิณจันทร์
๑๘ เมษายน ๒๕๕๘

CPhNMhyX50U&autoplay=1


หัวข้อ: Re: ฝากจันทร์ถามใจ
เริ่มหัวข้อโดย: บัวตอง ที่ 19 เมษายน, 2558, 09:39:00 PM

          
(http://mobileyogaworkout.com/wp-content/uploads/2013/04/nov-full-moon.jpg)
      cr.Photo Courtesy of www.danceislove.com

ขณะที่หัวใจตามไล่ล่า
กายกลับชาชอกช้ำคำเคยปลื้ม
ยอกย้อนตอบมอบเสียงเพียงอออืม
หยิบพจน์ยืมจากวลีคลี่เพียงน้อย

จึงอยากฝากเดือนเจ้าไปเฝ้าถาม
ก่อนทุกยามเคยสนิทชิดไร้หงอย
เคยแลคืนชมพราวดาษดาวพร้อย
กลับทิ้งถ้อยไว้แล้วแคล้วอำลา

แปลกประหลาดหนักหนามาเป็นอื่น
วันเคยชื่นชักชวนหวนปวดปร่า
เหตุไฉนจึงไม่ตอบสิ่งใดมา
หรือเหตุว่ารำคาญใจเจอะใครแล้ว...



หัวข้อ: Re: ฝากจันทร์ถามใจ
เริ่มหัวข้อโดย: นรสีห์ ที่ 19 เมษายน, 2558, 10:20:32 PM
(http://image.ohozaa.com/i/67a/H0nQNg.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/yidg4AetXKLJtYXD)

ฝากจันทร์สื่อใจใฝ่ฝัน
จากกันใจห่วงดวงแก้ว
ดาวหรุบทึมโรยถ้วนแนว
หนึ่งแพรวภาพวางกลางจินต์

รู้ตนเราต่ำเรี่ยหญ้า
หวังคว้าหวาดคว้างร้างสิ้น
ดอกฟ้าใดโน้มสู่ดิน
ไร้ปีกเหินบินเหนี่ยวชม

หักใจจากหายคล้ายจบ
เผื่อลบวันเก่าเศร้าบ่ม
จันทร์ร่ำน้ำค้างพร่างพรม
ทับถมคนจร...ถอนใจ.....