เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: น้องจ๋า ที่ 16 กันยายน, 2559, 01:38:16 PM



หัวข้อ: อย่าให้สายเกินแก้
เริ่มหัวข้อโดย: น้องจ๋า ที่ 16 กันยายน, 2559, 01:38:16 PM
(http://upic.me/i/l9/road2.jpg) (http://upic.me/show/55762073)



กลับบ้าน...อย่าให้สายเกินแก้


..คิดถึงแม่ แก่เฒ่า อยู่เฝ้าบ้าน
จากมานาน กลับถิ่น ถวิลหา
อยากพบแม่ แต่ล่วง ช่วงเวลา
เตรียมซื้อผ้า ข้าวของ จองรถทัวร์

..ซื้อผ้าใหม่ ไปมาก หลายหลากชิ้น  
รวมของกิน แจกจ่าย ให้ถ้วนทั่ว
ใกล้วันนั้น ใจฉัน สั่นระรัว
รีบแต่งตัว กลัวช้า  มาแต่วัน

..ครบหนึ่งปี ที่กลับ หวิววับไหว
นั่งรถไป ครุ่นคิด จิตหวาดหวั่น
ป่านนี้แม่  ชะแง้ แลเช่นกัน
ถึงบ้านฉัน กอดให้ สบายใจ

..เข้าเขตบ้าน นั้นว่าง และร้างเงียบ
เดินเลาะเลียบ แม่หนู ไปอยู่ไหน
ได้ยินเสียง ไหม..แม่  แลมาไว
ลูกคนไกล ห่วงหา จากมานาน

..หรือชวนใคร ไปวัด นัดฟังเทศน์
อาจมีเหตุ ไปไหน ไกลสถาน
วางข้าวของ กองปน ไว้บนชาน
วิ่งหน้าบาน ลงเรือน ไม่เชือนแช

..ไปถึงวัด  สาดตา มองหาทั่ว
โอ้ทูนหัว  ลูกมา หาแล้วแม่
ถามคนเฒ่า เล่ายาย ชายตาแล
ยายเห็นแม่ หนูไหม  อยู่ไหนกัน

..ยายมองฉัน ปั้นเฉย  ไม่เอ่ยเอื้อน
แล้วก็เบือน หน้าดู แม่อยู่นั่น
เจ้าไปไหน  ไม่มา ช้านานครัน
จงกราบท่าน ตอนนี้  ที่...หน้าโลง

น้องจ๋า

เขียนกลอนบทนี้ขึ้นมา  จากแรงบันดาลใจของใครคนหนึ่ง  ที่คอยเตือนสติว่า  
ถึงแม้ไปอยู่ไกลบ้าน แต่ควรจะกลับมาหาพ่อแม่ บ่อยๆ
อย่าปล่อยให้ท่านอยู่กันสองคน   เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ให้กลับมาดูแลพ่อแม่ ยามแก่เฒ่า....
ขอบคุณ ...ขอบคุณ...และ ขอบคุณ....ใครคนนั้นค่ะ


(http://upic.me/i/ig/katom.jpg) (http://upic.me/show/55762071)


หัวข้อ: Re: อย่าให้สายเกินแก้
เริ่มหัวข้อโดย: จั่นเจา ที่ 16 กันยายน, 2559, 02:35:28 PM
(http://upic.me/i/hg/9images1.jpg) (http://upic.me/show/59378568)

คิดถึงแม่เหมือนกัน…พลันกลับบ้าน
นั่งรถนาน…คุยพ่น..บ่นเฉงโฉง
ซื้อของฝากหลากหิวห้อยนิ้วโยง
หลายชั่วโมงถึงนั่น…เรือนฉันเอง

มองให้แน่แม่ใส่เสื้อสีเดื่อสุก
แหม..ยืนลุกต้อนรับ…กระฉับกระเฉง
ปรี่ตรงเบ้าเข่าทรุดสุดบรรเลง
ไม้กวาดเก่งลอยตามโยนข้ามมา

แม่บอกว่ามาทำไมไอ้ลูกดื้อ
คราวก่อนยื้อยักย้าย..หลายล้านกว่า
ทั้งวัวควายขายเทินเกินอัตรา
เหลือที่นา กับบ้านเก่า…ห้ามเอาไป



ว้า….ตั้งใจมากราบแม่โดนด่าซะยับครับพี่น้อง   เงินน่ะเอาไปลงทุน เลี้ยงกุ้งบ้าง  ปูบ้าง  ปลาบ้าง  
ท้ายสุดลงน้ำเต้า   แหม แม่ไม่เข้าใจตุ้มเลยน่ะ 555

ขออภัยน้องขา  เอ๊ย น้องจ๋า เจ้าของกระทู้ นะครับ  มันเป็นความรักของแม่และลูกอีกมุมน่ะ  และ ไม่ต้องขอบคุณเรานะ  เราคนกันเอง

 :12:



หัวข้อ: Re: อย่าให้สายเกินแก้
เริ่มหัวข้อโดย: พี่ดาวเอง ที่ 16 กันยายน, 2559, 04:56:13 PM
ท้ายยังโดนเสือคาบงาบเสียสิ้น
แบกกระเป๋าเว้าบิ่นผินบ้านไร่
เก็บใบตองห่อเต๋าเอาย่างไฟ
กินแทนไก่ปูปลาเข้าท่าดี (นะ)

แซ่บอย่างแรง  :28:


หัวข้อ: Re: อย่าให้สายเกินแก้
เริ่มหัวข้อโดย: ไชยเชษฐ์ ที่ 17 กันยายน, 2559, 05:45:57 PM
คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตาไหล
เคยกลับไปซบตักรักเต็มที่
ห่างไกลมาทำงานนานหลายปี
ใจลูกนี้นึกถึงซึ่งพระคุณ

สาทรเดือนสิบเมืองคอนรอต้อนรับ
ลูกจะกลับไปพบซบไออุ่น
จะจัด หมรับ พองลา มาเจือจุน
ร่วมทำบุญรับตายายไม่สายเกิน

ไชยเชษฐ์


หัวข้อ: Re: อย่าให้สายเกินแก้
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 17 กันยายน, 2559, 05:55:36 PM
คนเมืองคอนอ่อนน้อมยอมรับแล้ว
มิอยากแซวมากไปให้ชายเขิน
ตามอ่านกลอนท่านขั้นเทพฉันเสพเพลิน
ขอเรียนเชิญทุกวันพลันชอบใจ

สิริวตี
 :14: