|
หัวข้อ: ใจรำพึง...ยามฝนพรำ (ในห้วงภวังค์อยู่เปลี่ยวดาย) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 11:40:25 AM ใจรำพึง...ยามฝนพรำ
(ในห้วงภวังค์อยู่เปลี่ยวดาย) พร่างฝนเย็น...พราวพร่าง พรั่งพรูกระเซ็นพรั่งหน้า แผ่วพริ้วลม แผ่วแผ่ว, โผยแผ่วพา เย็นฝอยฟ้า, หนาวเย็น...แต่เช้าวัน พร่ำฝนรวง...ครื้นพรมพร่ำ ใจคะนึง, ร่ำหา-เพ็ญขวัญ หวาดจริตบึ้งรวงมาน หวั่นจากนาน ชายอื่นเคล้า...แนบเนา คลั่งฝนสาย...โบยปรายคลั่ง เหงาลึกภวังค์พะวงเจ้า ห่วงหวงแก้มไหมนวลนงเยาว์ ในเปลี่ยวเหงา...เคว้งลำพัง หนาวฝนเย็น...เหน็บหนาว หวงนักเจ้าละไมบาง, ยามไกลร้าง นึกหวั่นชายอื่นแอบชื่นปราง กระซิบนาง...คว้างใจ ครื้นฝนครืน...พร่ำคร่ำครื้น ใจคนไกลสะอื้นกำสรวลไห้ วอนวิรุณฝากคำถ้อยนำไป กล่อมเจ้าใจ...อย่าร้ายบั่นรัก แผ่วฝนพรำ...พรำแผ่วแผ่ว ใจมิแผ่ว, รุ่มร้อน-พะวงหนัก ห่วงหวงคนไกลร้ายรวนนัก รอนรัก-จืดจาง...ด้วยห่างกาย เพ้อรำพึง...พร่ำคะนึงเพ้อ รำพันละเมอ-จ่อมภวังค์, เคล้าฝนสาย เธอเอยอย่าผวนร้างอื่นกลาย วอนเก็บใจ, เพื่อฉัน...คนเดียวฯ จาก... สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554 หัวข้อ: Re: ใจรำพึง...ยามฝนพรำ (ในห้วงภวังค์อยู่เปลี่ยวดาย) เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 02:41:33 PM คว้างเหงาคืนฝนคลั่ง
คว้างเหงาคืนฝนครื้นนิศา ตระหนกเปรี้ยง, สายฟ้า-เผดียงคลั่ง ภวังค์ใจจ่อมจมบึ้งภวังค์ ม่านฝนขังหฤทัยเศร้าเปลี่ยวดาย นภาสลัวก่อนฝนถั่งรั่วฟ้า แสงแปลบฟ้า-ปรายวาบ, แวบวับสาย พลันมืดมิดทะมึนทาบนภาลัย ทมิฬฝนสยาย, ห่มฟ้า-ปรกดาว ครื้นครืนฟ้ากรรโชกกระหน่ำฝน ลมกระชักว่อนวนโหมหวีดร้าว ฟ้าครวญคร่ำ, ฤทัย-วูบไหวราว จะป่นเถ้า, ฤดี-เผากูณฑ์จม คะนองฝนประเลงสังคีตคลั่ง โถมถาถั่ง, วาโยพล่านประสม ขืนกายนั่งฝืนข่มสะอื้นตรม อาบเศร้าขม, ดื่มทุกข์อยู่ปริ่มวาย วายุฝนขรมเขื่องคะนองฟ้า สะท้านอุรา สะท้อนใจ สะเทือนไหว ประหวั่นลึกคำนึงห่วงคนไกล เกรงเหงาพ่าย, ปันใจ-ชายอื่นเชย ยวงฟ้าโปรยพรากเมฆทิ้งรวงฝน เปลี่ยวร้ายกมล, ร้างนวล-เคยคู่เขนย โอ้เจ้าใจ, อย่าร้าง-เพราะห่างเลย เช่นฟ้าเฉย ยามฝน พรากรวงลา ปรายฝนแผ่วพรำพราวยังเฝ้าถวิล ห่วงเจ้าใจ-ชีวิน, พร่ำโศกหา ขอสองเรา-แน่นหนัก และศรัทธา รวมแรงฝ่าทุกข์ภยันต์-ร่วมเส้นทาง พราวฝนซายิ่งเศร้าจมเหงาหม่น ห่มเปลี่ยวดายสับสนฤทัยคว้าง คลายเหน็บหนาวคิดถึงละไมบาง คงอ้างว้าง, เหงาร้าย-คืนฝนพรำฯ จาก... สนอง เสาทอง, กวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ, กรุงเทพฯ, วิภาษา, 2554 |