เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => คุยได้ทุกเรื่อง => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 04:47:38 PM



หัวข้อ: แค่นี้...ก็เหลือกินแล้วละเธอ
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 พฤษภาคม, 2558, 04:47:38 PM

คล้องประคำทำยันต์กันกระสุน
ถึงลงทุนนั่งนะโมพุทโธเพ่ง
เสกข้าวสารหว่านทรายส่ายบรรเลง
ต้องตะเบ็งพะเพี้ยงเป่าเสียงดัง

สายสิญจน์รอบขอบบาตรใบหนาดมัด
น้ำมนต์ซัดปะพรมชโลมถั่ง
ห้อยปลัดขัดตะกรุดสุดรุงรัง
เพิ่มความขลังแถกหน้าด้วยงาพลาย

ปฎักขีดมีดหมอตะขอช้าง
กราบเบญจางค์พร่ำว่าโอมสวาหาย
เคี้ยวเครือว่านทานถูไถไปทั่วกาย
ร่อนรำร่ายกระทืบเท้าก้าวสามครา

ป้องกันตนพ้นภัยคุณไสยเวท
ปัดอาเพศของดำอาจกล้ำกล้า
คงกะพันกันเหนียวเปลี่ยวกายา
เจอโจราห้าร้อยมิถอยกลัว

ยามออกศึกฮึกเหิมเสริมแรงสู้
รบศัตรูบ่ยั่นฟาดฟันทั่ว
อิทธิฤทธิ์วิชชาว่าแยะยั้ว
ทำกันมั่วเหมือนหมูอยู่ในอวย

ไม่ต้องฝึกนึกอะไรให้มันมาก
ต้องลำบากยากใจใช้โชคช่วย
วนเท้าซอยถอยหลังซังกะบ๊วย
เช่นนักมวยสูงเกรดเมย์เวทเธอร์

รพีกาญจน์