เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: สิริวตี ที่ 17 เมษายน, 2563, 10:51:17 AM



หัวข้อ: เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรกัน
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 17 เมษายน, 2563, 10:51:17 AM
เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรกัน

เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรเล่า
แท้คือทุกข์รุมเร้าอยู่ถ้วนทั่ว
ที่ระบาดต้องระวังระแวงตัว
มีไวรัสให้หวาดกลัวทุกตัวตน

โควิดแพร่กระจายขยายอำนาจ
เมษามาสกลับบ้านทีปีละหน
จำต้องอยู่อย่างทนอดและอดทน
คิดถึงแม่ต้องหมองหม่นไม่มีใคร

เงินชดเชยรายได้ไม่ง่ายนัก
เพียงห้าพันแทบกระอักจะคว้าไขว่
กรอกข้อมูลงานประจำทำอะไร
โดนเอไอมั่วเหตุเป็นเกษตรกร

ไม่มีงานไม่มีเงินแต่มีหนี้
ชีวิตทุกข์​ทวีกว่าแต่ก่อน
อย่าหวังว่าใครจะมาเอื้ออาทร
เงินชดเชยสักก้อนไม่ได้กิน

ยังต้องส่งดอกเบี้ย---ส่งเสียแม่
เมษานี้ย่ำแย่และแหว่งวิ่น
ไม่รู้อำนาจใดจะได้ยิน
มาดูแลทั่วถิ่นอย่างยุติธรรม​

เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรแน่
หรือยอมให้ความพ่ายแพ้มาเหยียบย่ำ
หรือทนสู้อยู่ในคอกจนชอกช้ำ
ให้รู้จักรู้จำจนวางวาย

ว่าโลกเดิมใบเน่าของเรานี้
ยังคงมีความชำรุดเป็นหมุดหมาย
ให้รู้ว่าอำนาจและความตาย
ล้วนมาจากน้ำลายไม่ต่างกัน

สิริวตี
14  เมษายน​ 2563


หัวข้อ: Re: เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรกัน
เริ่มหัวข้อโดย: มนตรี ประทุม(2) ที่ 17 เมษายน, 2563, 08:59:33 PM
 
 :15: :15: :15: :15: :15:

โลกวันนี้เปลี่ยนไปแสนไกลแล้ว
เสียงเจี้ยวแจ้วของผู้คนชนสุขสันต์
หายไปแล้วต้องห่างระหว่างกัน
แต่ละวันทนอยู่บ้านเร้ารานทรวง

ให้อดทนรอหน่อยคอยห้าพัน
ถ้ารักกันช่วยชาติไทยงานใหญ่หลวง
สูโควิดโรคร้ายหายทั้วปวง
อย่าหลอกลวงชาวประชาพาซ้ำเติม

เราช่วยชาติชาติช่วยเราดูเฉาสิ้น
ต่างต้องดิ้นสู้ต่อไปใครจะเสริม
ดูแนวทางเห็นท่ามาอย่างเดิม
ให้พระเจิมเลขบ้านวานเอาชัย

โลกวันนี้เปลี่ยนไปใครจะแก้
อย่ารังแกประชาชนทนไม่ไหว
จะลุกฮือก่อการงานบรรลัย
ให้ทำใจเรื่องก้าวผ่านอีกนานนม

มนตรี  ประทุม(2)
๑๗ เม.ย.๖๓


หัวข้อ: Re: เราจะก้าวข้ามไปอย่างไรกัน
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 19 เมษายน, 2563, 11:00:23 AM

...เรียนรู้การอยู่ร่วมกับ โควิด19...

อาจมิใช่ก้าวข้ามหรือคร้ามสู้
แต่คือการเรียนรู้ อยู่ประสม-
ประเสได้ โดยสดับและรับชม
ที่ชิงชังและนิยม  อย่างกลมเกลียว

ปรับชีวิตปรับตัว แล้วมัวหม่น-
ที่เกลื่อนกล่น จักราร้าง ห่างแลเหลียว
เอาเถิดนะ เปลี่ยนระแบบ เผลอแผล็บเดียว
ก็จักเชี่ยวชำนาญ ระบาญระบิล

อยู่บนโลกฝืนไยในกฎโลก
เมื่อยามโศก เบนเบี่ยง เยี่ยงปักษิน
ทะยานสูงสู่ฟ้าเป็นอาจิณ
โบกโบยริน ประเจิดพจน์ บทประพันธ์...

...ถ้าเรามัวแต่หมกมุ่นครุ่นคิดว่า
เมื่อไหร่สถานการณ์ร้ายๆจะผ่านไป
ก็คงจะมีแต่ความเครียดและความขมขื่น
อยู่ตลอดเวลาแห่งการรอคอยนั้น

แต่ถ้าเรายอมรับมันได้ว่าชีวิตต่อไปนี้
จะต้องเป็นแบบนี้ ก็ปรับตัว
ดำเนินชีวิตตามที่ควรเป็น ที่พอจะทำได้
ความทุกข์ใจและเคร่งเครียดของเราก็คงจะลดลง

ซึ่งบางคนมีทางออกทางระบายกับการวาดภาพ
บ้างก็มีเสียงดนตรี  แต่สำหรับผู้ที่ชื่นชม
บทกลอน ก็ถือว่าโชคดีไม่น้อยที่ยังมี
บทประพันธ์เป็นทางออกที่จะเป็นที่ระบาย
ความรู้สึกต่างๆออกมาเพื่อผ่อนคลาย
ในยามทุกข์ใจ...

ไหนๆจะต้องอยู่กับมันอีกพักใหญ่ๆก็ขอเอาคู่มือ
ดูแลตัวเองเกี่ยวกับโควิด 19 มาฝาก
ให้ไปโหลด เก็บไว้ศึกษากันครับ...

https://www.thaihealth.or.th/contact/getfile_books.php?e_id=627

Soul Searcher
Inspired to write 19/4/2020