เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => คุยได้ทุกเรื่อง => ข้อความที่เริ่มโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 28 พฤศจิกายน, 2556, 09:03:51 PM



หัวข้อ: อย่าคิดว่าได้กินดี
เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 28 พฤศจิกายน, 2556, 09:03:51 PM
   
 

 
                                                                                       อย่าดีใจว่ามีกิน
        ด้วยผมทราบข้อมูล "สารพิษที่ตกค้างในร่างกาย" ด้วยเพื่อนของผมเป็นเจ้าหน้าที่ของสถานีอนามัย ผมจึงได้ข้อมูลโดยตรงจากเพื่อนเกี่ยวกับสารพิษที่ตกค้างในร่างกายโดยตรวจ และเก็บข้อมูลจากประชาชนที่อยู่ในเขตรับผิดชอบ

       จากการตรวจเลือดด้วยเครื่องมือที่เป็นมาตรฐาน ได้ข้อมูลที่ออกมาน่ากลัวมากคือร้อยละเก้าสิบของประชากรในเขตรับผิดชอบมีสารเคมีตกค้างในอัตราที่เกินขีดปกติที่กำหนด นับว่ามากอย่างน่าตกใจ

       ผมเองได้ตรวจเช่นกันพบว่ามีจำนวนสารพิษที่ตกค้างอยู่ในขั้นดีคือไม่เกินขีดปกติที่เขากำหนดไว้ผมเองระวังมากพอสมควรเกี่ยวกับการรับประทานอาหารรับประทานผักที่ปลูกเองหรือเก็บพืชผักตามที่เจริญงอกงามเองตามธรรมชาติปลาก็กินปลาเล็กไม่ใช้ผงชูรสในการปรุงอาหารซื้อข้าวสารที่เขาผลิตตามบ้านรัประทาน หรืออื่น ๆที่รู้ว่าอาหารประเภทนั้นเสี่ยงต่อการมีสารพิษตกค้างในปริมาณมาก ก็ไม่ซื้อ ไม่หามากิน จะด้วยสาเหตุนี้หรือไม่ก็มาทราบ ที่ตรวจพบสารพิษไม่เกินขีดปกติในร่างกาย


     ขอยกกลอนเพื่อสังคม (กลอนสอนศิษย์) เสริม และเปลี่ยนบรรยากาศ

     มนุษย์เราเขากินสิ้นทุกรส
อ้างโอสถโอชาบ้ากลิ่นสี
ของหายากค่อนข้างแพงก็ตามที
สมศักดิ์ศรีผู้ทานจานหมื่นพัน

 

     แกงทอดต้มรมย่างวางเต็มหน้า
เอือมระอาปาขว้างอย่างสุขสันต์
แหมยินดีอิ่มหมีโอ้พีมัน
ไม่หวาดหวั่นสารเคมีที่ในจาน

 

     ทุกวันนี้สารเคมีที่ปะปนอยู่ในอาหารนับไม่ถ้วน ทุกคนก็รู้กันดี บางครั้งพยายามจะหลีกหลบแต่ก็ทำไม่ได้ ใครหลีกหลบได้เท่าไรดีกับตัวเองเท่านั้น
ตัวใครตัวมัน ที่พูดเช่นนี้เพราะบ้านเมืองเราขาดการควบคุมอย่างมีประสิทธิภาพ ด้วยสาเหตุหลาย ๆ อย่าง


      ขอยกกลอนสอนศิษย์ เสริม


     โฆษณาว่ากันไปไม่มีพิษ
ดัดจริตตอแหลแหมพวกผี
แค่เพียงสินค้าขายได้ดี
ขอเท่านี้ก็พอขอได้กู

 

      ไซยาไนด์ตายห่ายาฉีดศพ
มาฝังกลบหมักปลาพาอดสู
สารตัวหนึ่งเร่งเนื้อแดงให้น่าดู
ฉีดเข้าหมู่ก่อนฆ่าเนื้อน่าทาน

 

      ผู้บริโภคโชคร้ายไร้ทางเลี่ยง
ชีวิตเสี่ยงรายวันถูกปั่นผลาญ
ยุคเคมีโจมบุกคอยรุกราน
รัฐบาลช่วยที่อย่ารีรอ

 

     หรือรัฐบาลพานพบอุปสรรค์
มีมารยักษ์ขว้างกั้นกันละหนอ
ดำเนินการก็มีก้างมาขวางคอ
เจอเอาตอต้นใหญ่ไม่ได้งาน

 

      พอลูบหน้าปะจมูกถูกญาติมิตร
ทำเรื่องผิดเป็นถูกเพื่อลูกหลาน
มีตัวอย่างให้เห็นมาเนิ่นนาน
เห็นวิจารณ์เปิดเผยก็เคยมี

 

     เรื่องสารพิษในอาหารถือเป็นโชคร้ายของผู้มีเงิน แต่เป็นโชคดีของคนยากจน
และคนอยู่ชนบท ดังนั้นผู้มีอันจะกิน ผู้ร่ำรวยทั้งหลายท่านอย่าดีใจว่าท่านได้ลิ้มรส
ขาหมูจากร้านอาหารที่มีชื่อเสียง ท่านอย่าดีใจในรสนิยมที่ท่านได้รับประทานอาหารจานแพง ท่านกินปลาตัวโต ๆ กินอาหารหายาก อาหารในปัจจุบันแปดเปื้อนด้วยสารเคมีดังที่กล่าวมาแล้ว ดังนั้นคนจนที่บริโภคอาหารที่เสาะหามาเอง ปลูกผักกินเอง เลี้ยงไก่ไว้กินเอง ปรุงด้วยตนเอง อย่างคนจน อย่างคนชนบท โอกาสที่จะรับสารปนเปื้อนมีอัตราเสี่ยงน้อยลง หรือแทบจะไม่มี


       โรคภัยไข้เจ็บที่สืบเนื่องมาจากการได้รับสารพิษสู่ร่างกายเกินปกติ มีมากขึ้น
น่าสังเกตว่าเดี่ยวนี้คนเสียชีวิตจากการเป็นโรคลมปัจจุบันมากยิ่งขึ้น ทั้งที่ยังอยู่ในวันหนุ่ม หรือวัยที่ยังมีร่างกายแข็งแรง ซึ่งไม่น่าจะเป็นลม นี่อาจเป็นเพราะสาเหตุจากสารเคมีก็ได้


     เราจึงอย่าดีใจว่าเรามีกิน ดีใจได้ต่อเมื่อเรา การันตีได้ว่า เรากินอาหารปลอดสารพิษจริง ๆ


     การอยู่แบบพึ่งพา แบบแบ่งปันตามแนว "ธรรมชาติธรรม"เท่านั้นที่เราจะกิน
อย่างมีสุข กินอย่างปลอดสารพิษ หากยังยึดแนวการอยู่ในสังคมใช้เงินเป็นสื่อใน
การแลกเปลี่ยนคงไม่มีวัน "ได้กินดีอยู่ดี"
 

 

http://naturedharma.com/data-1494.html[/pre]