|
หัวข้อ: กลอนติดฉัน...?...ฉันติดกลอน เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 12 ธันวาคม, 2557, 03:49:11 PM ๏ ครั้งรวบรวมเรื่องราวที่เล่าขาน จากตำนานท้องถิ่นแดนดินใต้ คือ “แม่ศรีวรรณทอง” ผ่องพิไล คนทั่วไปนับถือเลื่องลือชา ๏ เรื่องชิงรักหักสวาทประหลาดล้ำ ของ “พญายอดน้ำ” งูเจ้าป่า กับจระเข้เจ้าชลธีมีศักดิ์ดา ชื่อ “พญาท่าข้าม”ชนคร้ามกลัว ๏ แต่งเป็นกลอนพื้นบ้านสื่อสารศิลป์ ในท้องถิ่นได้รักษ์ประจักษ์ทั่ว มิได้หวังมูลค่ามาใส่ตัว ดีหรือชั่วก็ตามทำสุดใจ ๏ ห้าปีหลังจากนั้นจนวันหนึ่ง เข้ามาถึงวง “กวีร่วมสมัย” จึงนำกลอนพื้นบ้านที่จารไว้ ปรับปรุงให้ฉันทลักษณ์ถูกหลักการ ๏ จัดพิมพ์ครั้งที่สองดังปองหมาย สมาคมฯแจกกระจายถึงหลายท่าน แต่งภาคสองต่อตามความชักบาน จากเตรียมงานจนพิมพ์น่าราวห้าปี ๏ นาม “แดนคนธรรพ์” หลายท่านเห็น ถือว่าเป็นเล่มที่ทุ่มอย่างเต็มที่ “รวมฉันทลักษณ์” หลาก “กลบท” มี ธันวานี้ (57) ออกเล่มใหม่เรื่อง “พระนล” ๏ จาก “พระนลคำหลวง” คำฉันท์นั้น มากมายฉันทลักษณ์นักเป็นผล อ่านเข้าใจความยากอยู่มากล้น ขอเป็นคนเล่าใหม่ให้เป็นกลอน ๏ “แม่ศรีวรรณทอง”แต่งภาคสามต่อ นาม “ธานีศรีวิชัย” ขอย้อนกาลก่อน อิงประวัติศาสตร์คาดนานแน่นอน เพราะทุกตอนข้อมูลเกื้อกูลกัน ๏ เมื่อ “ธานีศรีวิชัย” ไปได้ช้า “พระสุธน มโนราห์”เข้ามาขั้น สองเรื่องควบประจวบเหมาะเพระเริ่มมัน พวกกลอนสั้นอาจห่างเป็นบางครา ๏ แต่ “ร้อยฝัน” “ร้อยวลี” มิมีเว้น ยังต้องเน้นด้วยรักยิ่งนักหนา รีบสร้างงานให้ทันกับเวลา มิคิดว่าชีวันฉันยาวยืน ธนุ เสนสิงห์ :22: |