ความรักเพรียกหา
๏ ก่อนเคยพะนอ ก่อการตำนานรัก
ติดตรึงใจไม่หยุดพัก เสื่อมสลาย
นอนละเมอเพ้อพร่ำมิเว้นวาย
แต่แล้วรักกลับกลายใจระทม
๏ สุดปรารถนารัก ใจภักดี
ไม่อยากเห็นเธอมีความขื่นขม
คิดว่าโลกหยิบยื่น เธอให้ชื่นชม
สุดท้ายต้องตรอมตรมระบมใจ
๏ ขาดแก้วตา อยู่ไปไม่อยากคิด
โอ้ชีวิต จะดำเนินหนทางไหน
โอ้ชีวิตจะอยู่เพื่ออะไร
ความรักไยมืดมนขาดหนทาง
๏ โศกใดมิปาน รักร้าวรานสลาย
ต้องเดียวดาย สุดแสนจะอ้างว้าง
นอนระทมลำเค็ญไม่เว้นวาง
เฝ้ารำพันครวญครางมิสร่างเอย ๚ะ๛
11
เมื่อ: 12 เมษายน, 2567, 11:22:00 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
12
เมื่อ: 11 เมษายน, 2567, 07:30:06 PM
|
||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย palawast | ||
เป็นกลอนที่ไพเราะมาก
|
13
เมื่อ: 11 เมษายน, 2567, 07:28:21 PM
|
||
เริ่มโดย อารมณ์กลอน - กระทู้ล่าสุด โดย palawast | ||
ขอบคุณครับสำหรับวิธีทดสอบดีๆ
|
14
เมื่อ: 10 เมษายน, 2567, 07:13:01 AM
|
|||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
15
เมื่อ: 09 เมษายน, 2567, 10:40:19 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
สงกรานต์ผ่านตา
๏ วันนั้นถึงตอนนี้ไม่มีเปลี่ยน วันสงกรานต์วนเวียนมาอีกหน ที่ยังอยู่คาใจย่อมใช่คน และน้ำตาที่หล่น ปนน้ำสงกรานต์ ๏ ไม่สนุกชื่นบานเป็นงานกร่อย ใจเจ็บจำซ้ำรอยคอยสื่อสาร ถึงอีกแล้วนะเทวษเทศกาล นานเท่านานไม่เคยทิ้งอยากวิงวอน ๏ ขอฉันลืมสักปีจะได้ไหม ขออย่าให้เธอตามมาหลอกหลอน ขอให้ความทรงจำนั้นจากจร ถือว่าฉันขอพรวันสงกรานต์ ๏ หอมแป้งร่ำน้ำอบตลบฟุ้ง กลิ่นเนื้อนางอวลจรุงจนฟุ้งซ่าน แนบไออุ่นเผื่อแผ่แลละลาน อดีตกาลคราก่อน คือตะกอนใจ ๏ เทศกาลปีใหม่ไทยยังอยู่ แต่ฉันพลาดขาดคู่เธออยู่ไหน แต่ละปีผ่านมาแล้วผ่านไป อีกเมื่อไรจะลืมลงสักที ๏ เห็นเขาเล่นน้ำกันสนุกสนาน ลักยิ้มแก้มแย้มบานช่างสุขี เย็นกายใจฉ่ำชื่นรื่นฤดี ภาพช่างมีความสุขเราทุกข์ทน ๏ พยายามคิดลืมให้ละเอียด ย้ำคิดว่ารังเกียจก็ไรัผล ตัดบัวยังเหลือใยแล้วใจคน ย่อมมิขาดสักหนต้องทนไป ๏ เพลงสงกรานต์เซ็งแซ่รถแห่ว่อน น้ำโดนกายคลายร้อนยิ่งอ่อนไหว น้ำตาราดสาดรวมท่วมนอกใน ทั้งหัวใจใบหน้า คราเทศกาล ๏ อยากจะลืมซ้อนซ้ำอยากจำต่อ อยากร้องขอให้มีปาฏิหาริย์ ฉุดฉันออกจากห้วงความร้าวราน เมื่อถึงวันสงกรานต์ทุกปีเอย๚ะ๛ . |
16
เมื่อ: 06 เมษายน, 2567, 10:34:04 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
บุพเพสันนิวาส
๏ เมื่อคิดดูให้ดี โลกนี้ประหลาด บุพเพสันนิวาส อำนาจยิ่ง เคยทำบุญร่วมชาติก็อาจจริง ทุกภพชาติมิอาจทิ้ง กันเรื่อยไป ๏ ถึงขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสร้างสรรค์ จนรักกันได้ เขาสูงทะเลขวางแม้ห่างไกล ยังมิอาจกั้นรักไหวให้เลิกรา ๏ ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีแบบแผน ไร้พรหมแดน ไม่มีศาสนา แม้นใครสร้างจัดสรรร่วมกันมา พรหมลิขิตจะพาให้ชื่นใจ ๏ รักถ้าเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ รักนั้นให้โทษ อย่าโกรธแล้วผลักไส ไร้บุพเพสันนิวาสคลาดกันไป รักจึงได้ไกลห่างจนร้างรา ๚ะ๛ |
17
เมื่อ: 06 เมษายน, 2567, 12:55:46 PM
|
||
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
@ "จักรี" พระโปรด ธ สุข(ะ)ศานต์ สิริฉาน ประเจิดไทย บ้านเมือง ธ ทรง ทะนุไสว มน(ะ)น้อม ระลึกคุณ |
18
เมื่อ: 06 เมษายน, 2567, 01:39:49 AM
|
||
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
@ รักธรรม กรรมดีเกิด กระทำเถิด ใช่ชี้หน้า อย่าลืม หลายนิ้วหนา พุ่งเป้ามา ชี้ตนเอง @ รักธรรม ย้ำ"ตัดตู" ลำพองกู ก่อข่มเหง ธรรมะ ละยำเกรง อลเวง วนทุกข์กรรม |
19
เมื่อ: 03 เมษายน, 2567, 11:09:39 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ฤทธิ์กามเทพ
๏ ท่าทางเขาดูซื่อ ถึงซื่อบื้อ ท่าอย่างนี้ก็คือ ผู้ชายอกหัก แอบไปรู้ว่าถูก ผู้หญิงตัดรัก ก็เลยอยากฟูมฟักอุ้มชูใจ ๏ ท่าทีเขาดูเท่ห์เสน่ห์เหลือ สายตาเอื้อมองกันชวนฝันใฝ่ ยิ่งตอนยิ้มมิว่ายิ้มกับใคร ลอบชมแล้วหวั่นไหว สุขใจจริงจริง ๏ อยากเป็นเพื่อนคอยปลอบใจยามเหงา หากตัวเขาไม่กระเดียดรังเกลียดหญิง มิใช่คิด ให้เขาอยู่เป็นคู่อิง เพราะทุกสิ่ง เพียงริเริ่มจะรัก ๏ แต่พอเขาคลอเคลียเดินเคียงคู่ กับใครฉันไม่รู้ เหมือนอกหัก รู้สึกหมั่นไส้ มนุษย์อยากหยุดพัก แอบร้องไห้เสียหนัก รักเขาทำไม ๚ะ๛ |
20
เมื่อ: 31 มีนาคม, 2567, 10:40:32 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
โง่รัก
๏ อ่อนจิตใจไม่อยากจะเฝ้าฝัน อยากลืมวัน ลืมคืนเมื่อครั้งก่อน ไม่อยากมีเธอเคียงร่วมเตียงนอน เลิกน้ำตาเปียกหมอน ขอนอนทบทวน ๏ เธอลืมคำสัญญาเคยบอกฉัน คำรำพันหายวับมิกลับหวน เพราะเราโง่รักเล่ห์เลยเรรวน ใจโศกครวญชอกช้ำ เพราะคำเธอลวง ๏ รักทั้งรัก ยังหักอกฉันได้ลง รักจนหลงคือความผิดอันใหญ่หลวง ทรมาน ขอหยุดรักทั้งปวง ออกจากบ่วงความฝันพอกันที ๏ รักแล้วเจ็บ ช้ำชอกทนไม่ไหว รักอีกจะทนไหมหัวใจนี้ โดนเธอลวง หลอกจนไม่สมฤดี ขอหลีกหนี ตลอดชาติแคล้วคลาดเอย ๚ะ๛ |