เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 มีนาคม, 2558, 08:28:46 PM



หัวข้อ: ก็ใช่...บ้านฉันนี่นา...
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 มีนาคม, 2558, 08:28:46 PM

(http://www.homeland4sale.com/images-upload/20121112213008581.jpg)


หลายร้อยปีที่ร้างรกว่างเปล่า
ติดขุนเขาแห้งโหดเขินโขดหิน
ตากำขอจ่อจับปรับหน้าดิน
ใช้เป็นที่ทำกินถิ่นกันดาร

ปลูกมะม่วงลำไยไต่ริมรั้ว
แปลงสวนครัวพืชผักฟักแตงหวาน
เลี้ยงหมูเห็ดเป็ดไก่ไล่ตามลาน
จูงงัวงานเทียมเกวียนเวียนไถนา

สับฟากปูรูปะกระท่อมไผ่
ตัดต้นไม้เลื่อยแผ่นกีบแป้นฝา
อดออมซื้อสะสมข่มหลังคา
ว่างเวลาต่อบ้านเนิ่นนานเนา

เป็นร่มรังบังบนฝนเปียกชื้น
เย็นร่มรื่นบังแดดไอแผดเผา
กันลมจัดพัดพาซาบางเบา
รวมลูกเต้าพักผ่อนนอนสบาย

พอถนนหนทางสร้างตัดผ่าน
แปรเป็นย่านเจริญเพลิดเพลินสาย
ความสุขีดีก่อนก็กลับกลาย
ความวุ่นวายรุมเร้าเข้ามาแทน

บ้านที่กินดินคนต้นไม้สัตว์
ล้วนสมบัติใยยวงเดิมหวงแหน
ถูกจำกัดอัฐอนาถงบขาดแคลน
เตรียมตราแผนขืนข้าคิดภาษี

รพีกาญจน์