เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 มีนาคม, 2558, 09:42:52 PM



หัวข้อ: อาศรม อารมณ์กลอน
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 11 มีนาคม, 2558, 09:42:52 PM
(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xaf1/v/t1.0-9/11043057_810401969030298_8165433695200034922_n.jpg?oh=8600279d8e4074901da837af4cde35ca&oe=55722E58&__gda__=1433675241_f50a2bc9b145d1dca5c7c097ff1aab8e)

...ด้อยศิลป์จินตนา...

๐ ด้วยรู้ดีมิสมบรมศิลป์
งามระบินสูงศักดิ์เทียมปักษา
เรานั้นเป็นถ้อยหักดั่งผักปลา
มิสามารถปรารถนาเทียมฟ้าจร

๐ แค่แหวกว่ายสายศิลป์โรยรินพื้น
แลชมชื่นตมปลักงานอักษร
แค่เพียงขานมวลหมู่ปลาปูคอน
แลดินดอนด้านด้านลำธารมี

๐ คงมิกล้าแหวกว่ายถิ่นสายฟ้า
แค่เพียงมาแอบซ่อนอักษรศรี
หากแม้นเห็นเป็นงานหวานพาที
แค่ผักชีอ้อยตาลมาหว่านโปรย

๐ หากแม้นเห็นเดินแยกทางแปลกใหม่
ด้วยตั้งใจงามแสงเคยแห้งโหย
แม้นรู้ดีถ้อยแสงน้อยแรงโรย
บางโอดโอยคืนค่ำระส่ำเรือน

๐ ด้วยปัญญาน้อยนิดยังคิดสู้
ชะเง้อดูถ้อยศิลป์กวินเฉือน
ยินสังคมฟ้างามอร่ามเดือน
มิใช่เดือนดาวสวยอย่าอวยจินต์

๐ ด้วยมิสมคมคำงามล้ำเลิศ
กลับบ้านเกิดเถิดหนาจงอย่าผิน
เมื่อต่ำต้อยน้อยค่ามาจากดิน
กลับคืนถิ่นอาศรม อารมณ์กลอน
.
พิณจันทร์
๑๑ มีนาคม ๒๕๕๘