|
หัวข้อ: โกรธกันทำไม? โกรธแล้วได้อะไร? เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 26 มีนาคม, 2558, 05:31:26 PM เปรียบถนนหนทางว่างราบรื่น ไร้คันคลื่นประปรุขรุขระ ไร้ร้อนลนฝนลมโถมปะทะ ไร้พาหะยวดยานผ่านสวนแซง ปล่อยอารมณ์ชมเสิบเคลิบเคลิ้มฝัน ประดอยร้อยกลอนกลั่นรำพันแผลง ประเลือดอาบฉาบพิษฤทธิแรง ประโลมแทงสวาทคาดมารยา เพลินดื่มด่ำทำนองครองประโยชน์ มากกองโกฏิสุขสันต์ซ่านหรรษา พันราตรีคลี่มันพันทิวา เสน่หาฤาห่อนคลอนคลายจาง เร้าบรรเลงเพลงโหมโสมนัส กอปรกำหนัดคาวคลุ้งสืบรุ่งสาง ประทับใคร่ให้หวนคร่ำครวญคราง เว้นวรรคห่างเพียงครู่รี่จู่โจน ลืมโศกศัลย์รันทดอดน้ำข้าว สมสู่สาวพราวสาตร์พลิกผาดโผน แสร้งสมมุติจุดจุกเปลวลุกโชน ประหนึ่งโยนขลาดเขลาเร่งเป่าไฟ เกิดมืดบอดบังแสงแห่งปัญหา สิ้นผญาตรากฎบดแก้ไข ลองสงบลบโกรธเลิกโทษภัย สติมั่นกลั้นไว้ได้ร่มเย็น รพีกาญจน์ |