…หว่างลมหายใจเฮือกสุดท้าย… […Last Dying Breath…] Accepting your Fate; Look around; Such a beautiful day on your death bed. Smile at the peacefulness that you’ve just found. …ยอมรับกับโชคชะตา ใช่ว่ายอมรับกับความพ่ายแพ้ แค่น้อมรับกับความไม่เที่ยงแท้ของชีวิต โลกธรรม…ซ้ำซาก เพียงครู่ มุ่งไขว่คว้าหาครอง ก่อนต้องทิ้งลาจาก ความสุข ความทุกข์ ล้วนไม่จีรังยั่งยืน หว่างลมหายใจเฮือกสุดท้าย เตรียมวางวาย อย่างไร้ความขมขื่น แสงแดดอ่อนยามเช้า สายลมพัดแผ่วเบา โอบอุ่นเคลียเคล้าอย่างกลมกลืน ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนสดชื่น เบิกยิ้มรับกับความสงบ ที่พึ่งพบพาน [Inspired by “Near Algodones” From the movie “The Ballad of Buster Scruggs”] Soul Searcher Inspired to write 5/2/2024 |
61
เมื่อ: 06 กุมภาพันธ์, 2567, 07:04:43 AM
|
||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | ||
|
62
เมื่อ: 03 กุมภาพันธ์, 2567, 11:20:46 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ศาลาพักใจ ๏ จะขอพักหัวใจไว้เพียงนี้ มันป่นปี้กายใจเจ็บไปทั่ว อยากพักใจหวังสงวนเป็นส่วนตัว หนทางรักมึดมัวเพราะตัวคุณ ๏ ริมทางสร้างศาลาเอาไว้พัก คนรู้จัก โอบเอื้อช่วยเกื้อหนุน โปรดขอใจให้พักเพื่อเอาบุญ แบ่งห้องใจการุณของคุณมา ๏ แต่เหนื่อยใจเหลือดีคุณที่รัก วานอย่าผลักลงเหวเสน่หา ช่วยฉุดฉันออกจากห้วงน้ำตา ยื่นรักเป็นศาลาให้พักใจ ๚ะ๛ |
63
เมื่อ: 31 มกราคม, 2567, 11:39:26 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
ทุกคนเคยร้องไห้ ๏ กลอนเขียนได้ไม่หวานซาบซ่านจิต ไม่อาจเนรมิตให้ซาบซึ้ง ไม่สร้างสิเน่หาอันตราตรึง ไม่ทำให้ใครคิดถึงสักหนึ่งคน ๏ เวลาเหลือไม่มากไม่อยากฝ้น ไม่อยากจะผูกพัน กับใครอีกหน อดีตผ่านนานเนิ่นมันเกินทน หนีไม่พ้นความหลังเมื่อยังเยาว์ ๏ ชีวิตเริ่มตั้งแต่ลม หายใจแรก ปากก็แหกร้องไห้ต่างใครเขา แต่หนทางชีวิตลิขิตเอา มันก็อยู่ที่ตัวเราเลือกเอาเอง ๏ บางคนเมื่อยังเยาว์ความเขลาเยอะ เดินผ่านทางเลอะเทอะสะเออะเจ๋ง เอาแต่ใจดีชั่วมิกลัวเกรง มโนเก่งเกินขจัดไม่ขัดเกลา ๏ ที่ผ่านมาจึงเหมือนกับความฝัน ที่ทุกวันรำลึกแล้วนึกเขลา อยากแก้ไขความชั่วเคยมัวเมา แต่เหลือเพียงความว่างเปล่ากับเงากรรม ๏ คิดไม่ทันเวลาเดินเร็วมาก วัยเยาว์พรากจากไปไถลถลำ รู้สึกตัวจากผมปรกดูดกดำ กลับแก่หงำหนวดเคราหงอกผมออกเทา ๏ แรกกำเนิดเกิดมาก็ร้องไห้ อยู่จนใกล้ลงโลงขึ้นเมรุเผา บางเวลาทุกข์ใจไม่ทุเลา มีน้ำตาสายเก่าหลั่งออกมา ๏ ทุกคนเคยร้องไห้ใช่เรื่องแปลก คนไทยจีนฝรั่งแขกแม้แปลกหน้า ถ้ารู้สึกเจ็บช้ำมีน้ำตา เป็นเรื่องธรรมดาประสาคน ๏ เขียนกลอนอ่านไม่เพราะเสนาะโสต คงต้องโทษหัวใจที่สับสน ร้อยเรื่องราวในชีวิตอลวน แสดงผลทุกทางทุกอย่างเอย ๚ะ๛ |
64
เมื่อ: 31 มกราคม, 2567, 10:26:45 AM
|
||
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
โคลงกลบท บุษบงแย้มผกา
@ พร พระทรงมอบให้......"รัก"ผอง พร พระทุกปราณ ปอง.....โอบเอื้อ พร "จริง" ทุกครรลอง.......ปฏิบัติ พร ประจักษ์เมตตาเกื้อ.....โลกหล้าสุขสันต์ @ พร ใดมั่น"ชัดแจ้ง"........ทุกกระทำ พร โลภโกรธหลงกรรม......ละพ้น พร "ตน"ตัด "รัก"นำ...........สำเร็จ พร จรัส "จริงใจ" ท้น.........โลกหล้าดั่งสรวง *** เกณฑ์ :- ๑ คำซ้ำ นำตลอดกลอนโคลง |
65
เมื่อ: 28 มกราคม, 2567, 11:09:53 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
เพลงเพราะ เพราะเธอ
๏ บทกลอนมีมากมายอยู่หลายบท แต่ยังไม่ปรากฏบทซาบซึ้ง เหมือนที่ใจพลอดพร่ำคิดคำนึง เลยเขียนอีกบทหนึ่งส่งถึงใจ ๏ หากวันหนึ่งเธอสนใจสิ่งที่เขียน ความรู้สึกแปรเปลี่ยนเป็นหวั่นไหว หรือข้อความสักนิดสะกิดนัย ก็ขอให้ซาบซึ้ง คนเขียนถึงเธอ ๏ เมื่อเธอเปิดอ่านกลอนถึงหน้านี้ อาจไม่มีฉันอยู่คอยเพ้อเจ้อ ไร้ประกายแววตาเมื่อมาเจอ รักหมดโอกาสเสนอเมื่อเผลอใจ ๏ ไม่สัมผัสความรู้สึกตอนเธออ่าน แต่เนิ่นนานฉันซ่อนความรักไว้ มีบทหนึ่งบอกรักเป็นนัยนัย แต่มิกล้าพูดให้เธอได้ฟัง ๏ ไร้ถ้อยคำคมคายความหมายซึ้ง มีแต่ความคิดถึงอันสิ้นหวัง รวมทุกความรู้สึก ละล้าละลัง คงเหลือแต่ความหลังที่ฝังใจ ๏ ก็แค่คนแอบรักเธอคนหนึ่ง เก็บอาการซาบซึ้งไว้ไม่ไหว เลยเขียนกลอนบอกเธอถึงความนัย ก่อนจากไกลจำลาน้ำตาคลอ ๏ เมื่อเธอเปิดอ่านกลอนถึงตอนนี้ คงไม่มีฉันอยู่รบกวนต่อ แรงบันดาลใจที่ ละเอียดลออ เขียนกลอนพอไพเราะเป็นเพราะเธอ ๚ะ๛ 20/1/67 |
66
เมื่อ: 28 มกราคม, 2567, 12:29:19 PM
|
|||
เริ่มโดย โซ...เซอะเซอ - กระทู้ล่าสุด โดย โซ...เซอะเซอ | |||
|
67
เมื่อ: 25 มกราคม, 2567, 10:49:02 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
คำอธิษฐานด้วยน้ำตา
๏ นาฬิกายังหมุนอยู่ทุกวัน แต่ความทรงจำของฉันกลับหยุดหมุน มันหยุดไว้ตรงภาพรักละมุน อันอบอุ่นอยู่เสมอเมื่อเธอเคียง ๏ ทุกคืนยังจดจำทุกคำเอ่ย อยากจะฟังคำเคยเธอเอ่ยเสียง รูปที่ถ่ายด้วยกันอยู่ข้างเตียง ก็เป็นเพียงสาปซากเมื่อจากไกล ๏ อยากเห็นว่าแดนใดตรงไหนอยู่ อยากจะรู้ได้ยินกันบ้างไหม อธิษฐานด้วยน้ำตาอย่างอาลัย รออยู่ทุกลมหายใจพร้อมน้ำตา ๏ ตัวหนังสือเคยเขียนไว้อยู่ที่เดิม เฟอร์นิเจอร์แต่งเติมเธอจัดหา ฉันไม่ได้หมายปอง สิ่งของนานา แค่ต้องการเธอกลับมาอยู่ข้างกาย ๏ อยากพบเธอให้แลกด้วยชีวิต จะทำโดยไม่คิดเพื่อจุดหมาย อีกสักครั้งแม้ฉันจะต้องตาย ยังมุ่งมั่นมิวาย แม้ตายก็ดี ๏ ทุกถ้อยคำอธิษฐานด้วยน้ำตา ขอพรเทพเทวาทุกพื้นที่ ทุกชั่วโมงเหลือในชีวิตมี ขอใช้แลกเสี้ยวนาที ที่มีเธอ ๚ะ๛15/1/67 |
68
เมื่อ: 22 มกราคม, 2567, 10:18:09 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
พรุ่งนี้ไม่มีจริง ๏ อยู่กับความชินชาเพลาผ่าน เลยดักดานหวานหน่ายกลัวอายเขา ถ้าหันไปยังเจอเสมอเงา รักคำเก่าพูดไม่ออกจะบอกเธอ ๏ รอเวลาค่อยบอกวันพรุ่งนี้ เพราะวันหลังยังมี อยู่เสมอ เอื้อมมือจับหลังไหล่ยังได้เจอ ยังไม่เผลอเอ่ยปากยากจำนรรจ์ ๏ แต่บางทีคำลาเข้ามาก่อน ใจจะขาดรอนรอนมิคาดฝัน เตรียมหัวอกเตรียมใจเตรียมไม่ทัน เหมือนสะบั้นลมหายใจไปจากตัว ๏ รอยยิ้มกับอ้อมกอดสูญสลาย ตักที่หมายไออุ่นยามหนุนหัว กระซิบแผ่วเสียงสั่นเคยพันพัว หายไปหมดน่ากลัวสิ้นตัวตน ๏ วันพรุ่งนี้ไม่มาถึงอีกแล้ว ไม่มีแววหวนกลับมาอีกหน ไร้โอกาสพลาดหมดต้องอดทน ฝืนดิ้นรนหนทางต่างมลาย ๏ แค่เธออยากได้ยิน บางคำจากฉัน ยังทำมันพลาดไปหัวใจสลาย พรุ่งนี้ไม่มีจริงหวังแทบตาย แต่สุดท้ายคว้าลมได้ชมเงา ๏ อยากให้เธอสบตามองหน้าฉัน กุมมือกันเก็บกลับความอับเฉา ตอนนี้หวังเพียงกอดเธอเบาเบา เหลือแค่ความว่างเปล่ากับเงาเธอ ๏ อยากให้รู้ว่ารักเธอ มากแค่ไหน คำว่ารักพูดเมื่อไหร่ได้เสมอ เพิ่งรู้ว่าพรุ่งนี้ บางทีไม่เจอ ต้องรอเก้อหมดทางใช้อ้างอิง ๏ แค่เธอรอ ฟังฉันพูดบางคำ ฉันกลับทำสายไปหมดทุกสิ่ง เหลือน้ำตากับความรักให้พักพิง แต่พรุ่งนี้ไม่มีจริง ทุกสิ่งเอย ๚ะ๛ 8/1/67 |
69
เมื่อ: 20 มกราคม, 2567, 01:31:09 PM
|
||
เริ่มโดย share - กระทู้ล่าสุด โดย share | ||
แม้มีเกณฑ์ นิยม กันอยู่ แต่ หากไม่คิด ริเริ่ม/ปรับเปลี่ยน/ดัดแปลง ผู้ฅนก็อาจนิยม แต่งร้อยกรอง กันน้อยลง ดังนั้น หากยึด "ห่อ/คลุม"อันหมายถึง เนื้อหาตัวห่อนั้น ต้องครอบคลุม สิ่งที่ถูกห่อ ให้ครบถ้วน เป็นประเด็นสำคัญแล้ว เราก็น่าจะ สามารถใช้ โคลง หรือ กาพย์ฉันท์ รูปแบบใด ไป ห่อคลุมอีกสิ่งหนึ่งได้ ครับ ==== โคลงคลุมฉันท์ โคลงสี่ดั้น จัตวาทัณฑี @ ใส่ใจพร้อมถี่ถ้วน...คำนึง ภัยเภทเหตุคลายลด...เลี่ยงได้ ความรู้คู่สติพึง...มุหมั่น ปฏิบัติมั่นไซร้ให้...สุขสันต์ @ จับประเด็นเรื่องนี้...นะสหาย ประเสริฐเลิศธรรม์พร...ปรกคุ้ม ผองชนใช่ภัยคลาย...เศร้าสร่าง เหตุทุกข์ดุจตุ้มล้อม...สลาย พลันเทอญ ภุชงคประยาตรฉันท์ ๑๒ @ จะกังวล ริเรื่องใด สิใส่ใจ ประเด็นตรง ประยุกต์ปรับ ฤ ยังคง กระทำยง ประโยชน์ชน @ ตระเตรียมแผน ประดามี ประจักษ์ที่ ประเจิดผล ขจัดเหตุ สิทุกข์ดล ประชาหม่น สลายพลัน |
70
เมื่อ: 19 มกราคม, 2567, 10:19:04 PM
|
||
เริ่มโดย ผู้เฒ่า..โง่งม - กระทู้ล่าสุด โดย ผู้เฒ่า..โง่งม | ||
เพลงคนเศร้า
๏ ขอฝากกลอนบทเศร้าเคล้าภาษา อาบด้วยหยาดน้ำตา ที่รินไหล อาจจะฟังไม่เพราะเสนาะใจ เหมือนพระสวดบทไหน ใจก็วังเวง ๏ ขอฝากใจ คนเศร้าทั่วโลกา ที่ถูกคมเสน่หา มาข่มเหง บทเรียนรัก ต้องใช้ใจฝึกเอง ไม่มีใครสอนเก่ง กว่าโดนเองเรา ๏ ความสุขนั้นมีได้ หลากหลายอย่าง บางครั้งสร้าง ได้จากความเงียบเหงา อาจได้รัก เพียรวาดใจคาดเดา แล้วค่อยสะอื้นเบาเบา ใจเขาไม่มี ๏ นี่แหละโลก ถึงกลมแต่แกนเอียง พระพรหมท่านเรียบเรียง หนทางนี้ ท่านอาจเห็นหัวใจ เราแกร่งดี ก็เลยให้โดนขยี้ จนบี้จนแบน ๚ะ๛ |