|
หัวข้อ: ...ลืมเธอแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 15 ตุลาคม, 2558, 09:33:50 PM กดช้ำตรมขมขื่นสะอื้นอก
เก็บวิตกสำแดงแรงหมองไหม้ กั้นด้วยกาบอาบอิ่มยิ้มพิไล แสร้งเฉไฉทะเล้นคงเช่นเคย รื่นหัวร่อต่อหน้าถ้าลับหลัง เศร้าประดังเซทรุดผุดออกเผย หมดภาคภูมิฟูมฟายคล้ายกะเทย พุทโธ่เอ๋ยเจ็บได้ไยต้องจำ รักโบยบินสิ้นเยื่อมิเหลือร่าง โอดครวญครางหงอยเหงาเช้าจดค่ำ รักทำไมใจจืดใจมืดดำ ควรน้อมนำธัมมะประโลมตน ที่ผ่านมาว่าบทคืนชดใช้ กรรมแต่ใดตามติดอดีตหน เราได้พบได้อยู่คู่บัดดล ก็มิพ้นจำพรากเอ่ยจากลา เมื่อพลังยังมีและชีวิต ถูกหรือผิดขาดเกินสู้เดินหน้า สลัดท้อชลอถอยคอยเวลา แสวงหาความจริงละสิ่งทราม เริ่มรับจ้างร่างแบกแลกอาหาร เพื่อนพ้องพานสลอนป้อนคำถาม ตอบร่มเย็นเป็นสุขทุกโมงยาม ส่วนหญิงงามเคยปลื้ม...ลืมเธอแล้ว รพีกาญจน์ ปลอบตัวเองก็เป็น อิอิ |