|
หัวข้อ: หัวใจดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 15 มีนาคม, 2557, 06:45:21 AM :jub jub: หัวใจดื้อ โอ้ใจผมทำไมไฉนดื้อ ชอบไปตื้อใจคุณวุ่นวายคลั่ง ห้ามเท่าไหร่ใจเอ๋ยไม่เคยฟัง ผมเกลียดจังเกลียดกลัวเกลียดหัวใจ ห้ามหัวใจอย่าเผลอไผลคิดไปรัก มันมิยักจะจำคำห้ามได้ จะเฆี่ยนตีชี้ด่าว่าเพียงใด มันเหลวไหลไม่ทราบไม่หลาบจำ โอ้ใจผมทำไมไฉนดื้อ ชอบไปตื้อชิดใกล้ใจงามขำ ห้ามเท่าไรไม่เชื่อเบื่อฝากคำ ใจเจ้ากรรมกลับโกรธโทษเอาความ ถึงคราวผมเกลียดใจให้โมโห เคยเอาโซ่มามัดจัดผูกล่าม พอปล่อยโซ่น่าขำทำวู่วาม คิดหนีตามชิดใกล้หัวใจคุณ สุดจะห้ามจะปลอบชอบเรื่องร้าย มันมิวายทำเราเอาว้าวุ่น หากมันหนีผมไปใคร่การุญ มอบอบอุ่นอย่าปล่อยใจให้เดียวดาย โอ้หัวใจของผมมันรักเขา มันรบเร้ามิจางมิห่างหาย ช่วยมันหน่อยปล่อยไปใจผมตาย ตัดวุ่นวายใจผมหน่อยคอยเยื่อใย เพราะหัวใจของฉันมันใหม่แท้ มิมีแผลเรื้อรังดัวยยังใหม่ ขอรับรักสักนิดอย่าคิดไกล ช่วยแก้ไขใจด้วยช่วยผมที ประทีป วัฒนสิทธิ์ ธรรมชาติธรรม 15 มีนาคม 2557 :30: หัวข้อ: Re: หัวใจดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: พี่ดาวเอง ที่ 15 มีนาคม, 2557, 11:29:27 AM หัวใจดื้อต้องลงหวายให้ขยาด
ใจบังอาจดื้อนักจักเฆี่ยนถี่ คึกคะนองต้องขื่อคาเอามาตี โรยด้วยเกลือฉะนี้สิต้องตาย เอาให้แสบแบบผวาไม่กล้าหือ ให้คนลือดื้อนักรักไม่หาย คิดจะชิดแต่เธอเพ้อมากมาย ต้องประหารให้วายตายตามกัน (กับเจ้าของไปเลย...ดื้อนัก) :28: หัวข้อ: Re: หัวใจดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 15 มีนาคม, 2557, 05:57:14 PM :30: หากใจเธอรับใจของผมไว้ ดื้อทำไมหากใจมิไหวหวั่น ชมชิดใกล้แต่เธอเพ้อรำพัน มิดื้อรั้นต่อไปแนบใจเธอ ประทีป วัฒนสิทธิ์ ธรรมชาติธรรม 15 มีนาคม 2557 |