เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 26 เมษายน, 2558, 10:20:20 AM



หัวข้อ: โม่หิน
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 26 เมษายน, 2558, 10:20:20 AM
(http://upic.me/i/np/1186060_566350243457950_1209229621_n.jpg) (http://upic.me/show/48549491)
โม่หิน
........
  ..เจ้าโม่หินใบใหญ่สมัยนั้น..
ต้องใช้แรงมหันต์ดันดุนแขน
ข้อต้องแกร่งแรงต้องดียามบี้แบน
เหนื่อยเหลือแสนแขนบ่ากว่ากระจุย

ต้องแช่ข้าวค้างคืนยืนซาวน้ำ
หมุนกระหน่ำซ้ำซากยากหลุดลุ้ย
เทน้ำตามลงไป..แป้งจะซุย
ขืนทำชุ่ยหยาบเกล็ดเป็นเม็ดทราย

ต้องโม่แล้วโม่เล่าหลายสิบหน
ใช้แรงผลักด้ามวนจนสลาย...
ผ้าขาวบาง กางรอง..กรองน้ำคลาย
มือขวาซ้าย..ย้ายบีบแบบช่ำชอง

สมัยเราเป็นเด็กตัวเล็กจ้อย
ซนมิน้อยบ่อยครั้งคอยนั่งจ้อง
ยามแม่เผอ..เรอที..เก้าอี้รอง
มือทั้งสองเข็นโม่โถ..ไม่ไป