เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 01 ธันวาคม, 2556, 08:31:36 AM



หัวข้อ: พอเพียงเพียงพอ
เริ่มหัวข้อโดย: ประทีป วัฒนสิทธิ์ ที่ 01 ธันวาคม, 2556, 08:31:36 AM


 
พอเพียงเพียงพอ


ไอน์สไตน์เลื่อมใส่ในพุทธศาสน์
ยกประกาศศาสตร์สากลเพื่อชนโลก
คือค่าคุณโลกามหาโชค
กฎดับโศกโรคร้ายให้โลกา

พระพุทธองค์ทรงเป็นเช่นจอมปราชญ์
ลุฉลาดก่อนใครในโลกหล้า
รู้จักรวาลครบถ้วนกระบวนวิทยา
แต่เห็นว่าวิทยาศาสตร์อาจอันตราย

วิทยาศาสตร์บ่วงมารประหารโลก
มหาวิโยคสังคมล่มสลาย
ทางปกป้องโลกนี้มิมลาย
จุดมุ่งหมายสู่จิตวิญาณ

จึงทรงค้นสัจธรรมด้วยล้ำลึก
เพื่อดับศึกภัยคนพ้นประหาร
แลกอบกู้ธรรมชาติอาจอันตรธาน
ให้อยู่นานสันติมิวุ่นวาย

ว่ามนุษย์ควรอยู่อย่างธรรมดา
ตามประสากฎธรรมชาติดังวาดไว้
หากฝืนกฎธรรมชาติอาจมลาย
แล้วความตามเยื่อนมนุษย์สุดทัดทาน

เล็งพอเพียงข้อสำคัญนั่นเกี่ยวข้อง
ตัวปกป้องธรรมชาติอาจถูกผลาญ
สิ่งจำเป็นใช้ได้ตามต้องการ
พอประมาณเพียงพอต่อชีวิต

ทรัพย์สมบัติปิดการด้านเพียงพอ
นั่นตัวก่อมุทะลุธุรกิจ
กองกิเลสเกิดเมื่อไรคือภัยพิษ
เป็นความผิดการอยู่คู่ธรรมชาติ

สัจธรรมที่พระองค์ทรงตรัสรู้
โลกวิทูวิมุติพุทธศาสน์
พระองค์ทรงเป็นเช่นจอมปราชญ์
ประกาศห้ามเป็นทาสวัตถุธรรม

นี่หนทางสร้างจิตวิญาณ
ยึดธรรมทานประเสริฐสุดเลิศล้ำ
ยึดธรรมชาติเป็นใหญ่ในผู้นำ
กิจกรรมเปลี่ยนแปลงแห่งเวลา

ศาสตร์ด้านวิทย์คิดกระทำนำมาใช้
นำแก้ไขให้ทันซึ่งปัญหา
เป็นตัวจักรปรุงปรับกับพัฒนา
ด้วยปัญญามนุษย์สุดสำคัญ

พระพุทธศาสตร์สอนไว้ได้เสร็จศัพท์
มนุษย์กลับไม่เห็นเส้นสวรรค์
หลงกิเลสงมงายเป็นรายวัน
หากดื้อรั้นพุทธศาสน์อนาถเอย


22 ธันวาคม 2555