เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 10 กรกฎาคม, 2559, 09:29:40 AM



หัวข้อ: ช่วยกลับมา
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 10 กรกฎาคม, 2559, 09:29:40 AM
(http://upic.me/i/bh/12010311342714.gif) (http://upic.me/show/6008721)
ช่วยกลับมา
....
กางปีกโฉบปุยเมฆ..วิเวกนัก
ใช่อกหัก..หรือเปล่ายังเขาว่า
ยิ้มมุมปากเริ่มเปลี่ยนเป็นน้ำตา
เพิ่งจะเห็นคุณค่า..คำว่า.. '' รอ ''
..
ยามอยู่เคียงเสียงแข็งคอยแช่งชัก
ยามอยู่ไกลความรักยิ่งเกิดก่อ
นอนกระสับกระส่ายกายทดท้อ
แค่กลับมาก็พอ..พะว้าพะวง
..
ที่ผ่านมามิเคย..เลยสักนิด
มิเคยคิดคอยใคร..ด้วยไหลหลง
ไม่เคยคิดรักใคร..ใจซื่อตรง
สะกดว่า..มั่นคง..ยังมิเคย
..
บรรยากาศภายนอก..ดูสุขุม
ภายในสิร้อนรุ่ม..เหลือจะเอ่ย
กลับมารักกันใหม่..ได้ไหมเอย
อยากเยาะเย้ยก็ยอมพร้อมหยุดยืน
..
กางปีกโฉบแสงจันทร์..อันวิจิตร
เป็นราตรีที่มืดมิด.แลขมขื่น
แม้ต้องตายจากร่างต่างวานซืน
กลางคืนช่างยาวนาน..ทรมานนัก
..
กวีชาวบ้าน


หัวข้อ: Re: ช่วยกลับมา
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 10 กรกฎาคม, 2559, 11:56:38 AM
ยามอยู่เดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าวิเวก
รุจิเรขเรื่อยไปให้เศร้าหนัก
โอ้ราตรีมืดหม่นกมลรัก
ความหนาวชักเกาะกุมคุมฤดี

วันผ่านมามิเคยเลยสักนิด
ว่าจะคิดห่างเหินเมินจากพี่
กลับมารักน้องหนอรอตรงนี้
มารศรีรอคอยแสนน้อยทรวง

เจ้านกน้อยกางปีกแต่หลีกหนาว
น้ำตาพราวผลอยลงบนพื้นร่วง
เจ้าจะมีบ้างไหมใครเป็นห่วง
ใจอยากทวงถามนกที่ผกบิน

สิริวตี