เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคลายเครียด => ข้อความที่เริ่มโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 04 มีนาคม, 2558, 07:17:31 PM



หัวข้อ: โอ้..ชีวิต
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 04 มีนาคม, 2558, 07:17:31 PM
(http://upic.me/i/w0/557645_373622306064079_1319262870_n.jpg) (http://upic.me/show/47000735)
โอ้..ชีวิต..
..
ชื่อนางกฤตติกา วงค์ตีมะ
อิสระราวนกวิหคผิน
ห้าสิบสี่น่าขำยังทำกิน
อยู่สามอินถิ่นฐานจารจดไว้
..
ลูกเจ็ดคนทนสู้รู้หน้าที่
น้ำจิตดีที่หนึ่งสลึงให้
คำว่าท้อเททิ้งกระโถนไป
ความห่วงใยใสสดหมดจดแท้
..
สิบเอ็ดปีที่หย่าหรรษานัก
ด้วยรอยยิ้มปริ่มรักปักใจแม่
ไร้บิดาหาเลี้ยงเกี่ยงดูแล
มิย่ำแย่ยิ่งหย่อนแม่ป้อนปัน
..
สอนทุกสิ่งนิ่งสั่งหวังลูกคิด
ความวิจิตรจูงใจไต่ตามฝัน
พาลูกน้อยนำลิ่วหิ้วหอบกัน
สร้างสุขสันต์วันใหม่ใจนำทาง
..
เล็กบ้านช่องห้องหับจับตะหลิว
กระเป๋ากิ่วกรรมซัดสบัดสร้าง
ตราบมีเรี่ยวแรงสู้อิ่มรู้จาง
แม้สายตาฝ้าฟางสว่างใจ
..
ชั่วชีวิตคิดค้นจนเจอสุข
อกท่วมทุกข์บุกบั่นหาหวั่นไหว
จนพบพานกานท์กลอนอ่อนละไม
ก้าวสู่โลกใบใหม่ใบแสนรัก
..
กวีชาวบ้านขานคำเผยพร่ำพรอด
ชีวีรอดปลอดโรคมิกกกัก
สุขภาพราบรื่นชื่นกายนัก
สู้งานหนักนานเนิ่นเกินสตรี
..
แต่หัวใจบ่ยั่น..เย้