หัวข้อ: ...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 11 พฤศจิกายน, 2561, 03:02:29 PM
...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...
SflClhpzUfw
“...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป
ผ่านไป พร้อมใบไม้บาง
ร่วงลงพริ้ว ปลิวลู่ลงทาง
ดูใบไม้วาง อ้างว้าง เอกา
เหมือนรักที่จากฉันไป
จากไป เหลีอไว้แต่น้ำตา
หลั่งรินไหล ท่วมใจท่วมขอบฟ้า
ดังไฟ รักพา ฤทัย แหลกราน...”
หนาวลมโชย ฉีกริ้ว ผิวสัมผัส
เผลอกระหวัด รัดรึง จึงหวั่นไหว
เมื่อหนาวโลม ลึกล้วง ซึ่งทรวงใน
เหนื่อยหนาวใจ อ่อนล้า กว่าบรรยาย
สดับร่ำ คำครวญ ยวนใจหนาว
บ่มยืดยาว บีบคั้น จำนรรจ์ร่าย
เพื่อฉุดรั้ง กาลเยื้อน มิเคลื่อนคลาย
ตรึงหมุดหมาย ตราบนั้น นิรันดร์เนา
หนาวประโลม โซมซม ทมลิขิต
ย้อนสะกิด ดวงแด ลึกแผลเก่า
คุกำเริบเสิบสาน สุมมานเมา
หมองหม่นเศร้า เอ่อล้น ท้นทวี
มิเลือนลืม ดื่มด่ำ คำปรารภ
เทียบกระทบ ดวงเพ็ญเดือนเด่นศรี
ระยาบระยับ หยดย้อย ถ้อยวาที
มอบไมตรีแก่กัน ครั้งวันวาน
แผ้วแผกถาง ต่างหน ยลต่างทิศ
ต่างชีวิต พลิกฝัน คล้อยผันผ่าน
หว่างราตรี ห้วงหาว เนื่องยาวนาน
ร้อยเรียงกานท์ จวบสิ้น จินตนา
ลมเหมันต์ เช้าเฉียบ ยะเยียบเยื้อน
ชโลมเปื้อน ปรุงจิต ด้วยอิฏฐาฯ
หวังให้กาล ย้อนหวน ทวนกลับมา
อักษรา อวลอุ่น...อย่างคุ้นเคย
พรรณนาร่วมร้อย.....................เรียมเอย
หนาวหนึ่งห่อนคุ้นเปรย.............เปรียบแม้
อักขระผายเผย.........................ดำริ
ลิขิตเชลงแล้.............................เลียบเคล้าคลอขวัญ
วารวันวรรษย่างเยื้อง.................นานยาว
แสงส่องสุกสกาว.......................ทั่วฟ้า
แต่หาเปรียบโดดดาว.................ดวงเด่น
ประดับกลางใจว้า-....................เหว่ล้อมละมุนแสง
คลางแคลงครั้งเคลื่อนคล้อย......อารมณ์
ไหวอ่อนตามแต่พรหม................แต่งแต้ม
ช่วงชิดหยั่งชื่นฉม......................เชยวาท
คำหยาดเยิ้มดั่งแย้ม..................ยั่วยิ้มยลสยาย
OrcnP8Sp_a0
Soul Searcher
Inspired to write 11/11/2018
อิฏฐาฯ : อิฏฐารมณ์, อารมณ์ที่น่าปรารถนา
|
หัวข้อ: Re: ...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 13 พฤศจิกายน, 2561, 09:25:48 AM
:30:
แม้หนาวลมโชยพลิ้วปลิวสะบัด
ยอมนอนกัดผ้าผวยด้วยเปิดเผย
ถึงผ่านผันหลายเดือนเลื่อนปีเลย
กอดอกเอยเฉยนิ่งมิอิงใคร
จะร้องร่ำคร่ำครวญเพราะป่วนจิต
คนไร้สิทธิ์อย่างเราเศร้าแค่ไหน
หยุดยั้งคิดกาลเปลี่ยนหมุนเวียนไป
มองมิเห็นใช่ไหมไร้แสงเงา
หนาวโปรยปรายรายริ้วพัดทิวสน
สะกิดจนดวงแดแพ้อับเฉา
ก่อกำเริบคืบคลานมานานเนา
เมื่อไหร่หนอจะบรรเทาและเบาบาง
อยากลืมเลือนเลื่อนหลบลบเหน็บหนาว
น้ำค้างพราวพรายย้อยยอมถอยห่าง
ระยิบยับจับหญ้ามาเป็นทาง
จึงปล่อยวางห่างเหินเดินจากจร
จวบราตรีเคลื่อนดับลับลาฟ้า
วางปากกาเบาเบาเอาไว้ก่อน
ร้อยวลีเรียบเรียงเคียงอาวรณ์
กลั่นกานท์กลอนสืบสานงานกวี
๑๓/๑๑/๖๑
:30:
หัวข้อ: Re: ...เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 21 พฤศจิกายน, 2561, 05:58:09 PM
ลมเหมันต์ผันเปลี่ยน เพิ่งเรียนรู้-
ว่าฤดูก่อผล คนเปลี่ยนสี
ทำคนรัก หักร้างสร่างรตี
เหมือนดั่งมี เมฆคลุ้มมารุมร้าย
หนาวลมโบย บาดริ้วระผิวหน้า
ทุกหย่อมหญ้าเหี่ยวเฉาเศร้า...ใจหาย
เพียงความหนาวร้าวราน ผ่านเรือนกาย
ก็รุ่มรายรุกล่วง...ถึงทรวงใน
Soul Searcher
Inspired to write 21/11/2018
|