เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: คอนพูธน ที่ 18 พฤษภาคม, 2558, 10:28:07 AM



หัวข้อ: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: คอนพูธน ที่ 18 พฤษภาคม, 2558, 10:28:07 AM
(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTpqL5i2eZ9KWKSGRaBgeMR0-1NOskOHBi3eMTkqKxeH76_OTjj)
อย่า..หลงเหลิง
(http://1.bp.blogspot.com/-fU5cRR3Q3KM/T9KYloyDXrI/AAAAAAAAgcw/0rsCwBRuYKA/s1600/a1+(73).gif)
๏ เส้นทางดาวยาวไหน?สุดไกลสุด
ห รื อ แ ค่ วิ พุ ธ เ ลื่ อ ม พ ร า ย ที่กรายถึง?
สายแดดเลื่อนเคลื่อนย่างพลางฉุดดึง
แต่ไม่ซึ้งนัยศาสตร์..ค ม พิ ล า ส คำ

๏ จึ่งเรื่อยเรื่อยมาเรียงเคียงลานขาน
ต า ม ค รู ท่ า น บ อ ก ทั ก ดิ่งประจักษ์ด่ำ
ว่าอย่าหลงจงนึกตรึกตรองจำ
คิดว่าล้ำ “กู” เลิศ..พ ล อ ย เ ต ลิ ด พ า

๏ เพียงคำ “ยอ” คลอยินรินหวามยื่น
รื่ น ว ร ร ค ห ย า ด วาดหยิบดังทิพย์อุษา
เกินรัญจวนครวญบทนุ่มรจนา
กอดพลอดฟ้าร่ายฟ้อน..สุ น ท ร ฉ ะ นั้ น
(http://2.bp.blogspot.com/-yylhN8JXfWw/TxDYXNHzEPI/AAAAAAAAUnM/34NPhnuw07o/s320/1237640253.gif)
๏ พาเอาหลงติดลักษณ์จมปลักศิลป์
“กู” เ อ ก ก วิ น เ ล อ ว า ม กล่อมงามกลั่น
ฟังขัดหูดูคราขัดตาบรรณ
พุ่งเข้าหั่นทิ่มหอก..เพลงตะคอกพลาง

๏ คือศิลปะพจน์ปราณกานท์ถึงแก่น
หารู้ “แม้น” อ ย่ า ห มิ่ น ข ว า ก ริ น ฉ ว า ง
ลำพองตนผลโรยจืดกร่อยร้าง
“โลกฝัน” แพรวเฟื่องพราวอีกยาวทาง
ค่อยค่อยสร้างเทียมสรวง..คำพวงประณต

๏ สิ่งเดียว “เหลิง” จรลีมี “สติ” หมาย
ทุ ก ค ร า ว ป ร า ย เฟ้นปลั่งจารสะพรั่งจรด
คำยอหวานผ่านหูแค่ชูรส
เพลินเสพเลื่อมเสื่อมหมด..แท้อสูรมาร ๚ะ๛
                                คอนพูธน®
(http://1.bp.blogspot.com/-PWR-8fnb84c/T97EAu3xuNI/AAAAAAAAjCs/gd5AZAbuu0g/s1600/wdlxgdqmpnb.gif)


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 18 พฤษภาคม, 2558, 05:44:04 PM
 :0895:

กลอนใดเขียนเพี้ยนพร่ำอย่าจำจด
รู้วางพจน์เพ้อพล่ามอย่าตามอ่าน
ปล่อยให้วางกางหราหน้ากระดาน
เหมือนประจานตัวเขามากเท่านั้น

หนึ่งนิ้วที่ชี้ยื่นอื่นว่าผิด
ตรองสักนิดเหลือมีสี่นิ้วนั่น
จะไปไหนละหนอพอรู้กัน
ตะบี้ตะบันเขียนว่าน่าไม่อาย

พี่คอนจ๊ะพี่คอนจ๋า อย่าโมโห
ใช่ใหญ่โตจ๊อยจิ๊บเล็กอิ๊บอ๋าย
อ่านกลอนน้องดีกว่าหวานจะตาย
หากพี่ชายค้านขัดจะอัดให้กอง

ละอองดิน

  :0493:


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 18 พฤษภาคม, 2558, 08:04:03 PM

หวานซะตายล่ะ กลอนแม่บ้าน...เชอะ :27:


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 18 พฤษภาคม, 2558, 08:45:55 PM

พี่"ระนาดฯ"คะ :26:
ปลดโบว์รางวัลของ"ดารกะ"ออกด้วยค่ะ
ในฐานะที่ปากไม่ดี :27:


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: กวี ชาว บ้าน ที่ 19 พฤษภาคม, 2558, 08:46:15 AM
(http://upic.me/i/y8/1011_564416753651299_63415514_n.jpg) (http://upic.me/show/48938904)
หนูจะรีบไปโรงเรียน..


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: หญิง ที่ 31 มกราคม, 2560, 09:09:46 AM

เพิ่งมาหัดคัดเขียนเรียนตะกี้
นั่งทู่ซี้เดาสุ่มดูงุ่มง่าม
กอถึงฮอก่อถ้อยประดอยความ
ชอบพูดพล่ามเพ้อพกนกปลาปู

ถ้อยเสกสรรปั้นใส่ไร้สาระ
ด้วยวาทะโทงเทงมิเก่งหรู
ตวัดซ้ายป่ายขวามิน่าดู
อยากมีครูชี้แนะคอยแกะเกลา

 :29:


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 31 มกราคม, 2560, 11:33:46 AM
ส่วนหนูน้อยนั่งเรียนเขียนนานแล้ว
ดำเนินแนวงมโงอีกโง่เขลา
อยากมีครูสะกิดนิดเบาเบา
เผื่อจะเหลาแหลมคมความคมคาย

ไฉนเลยแวะทักและมักจาก
นักเรียนจึงลำบากหากครูหาย
เขียนโลกฝันเฟื่องพราวดาวกระจาย
ไว้มากมายไร้คนแวะแนะแนวกลอน

สิริวตี
 :14:


หัวข้อ: Re: อย่า..หลงเหลิง
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 31 มกราคม, 2560, 04:02:08 PM

อย่าหลงเหลิงเริงลมเพียงชมชื่น
อย่าระรื่นเพลินคำพร่ำออดอ้อน
อย่าด่ำดื่มปลื้มเกินเยินยอพร
อย่าโอนอ่อนคารมพรมพะนอ

อย่าเผลอไผลยศถาบรรดาศักดิ์
อย่าหลงรักรูปโฉมโนมพรรณขอ
อย่านับถือชื่อเสียงเกินเพียงพอ
อย่าเลยหนอถ่อมตนจนจมดิน...

Soul

 :21: