เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(https://scontent-a-sin.xx.fbcdn.net/hphotos-xpa1/v/t1.0-9/1012088_743340929069736_872575069058607979_n.jpg?oh=a5330903330689ccd11a5eea3ab2a239&oe=54D94F83)

..ลอยใจไปกับกระทง..

มองสายน้ำล้ำเห็นก็เย็นเยือก
ดุจดั่งเชือกสายจิตให้คิดหวน
เหมือนสายน้ำนำใจนั้นไหลชวน
ห้วงจิตทวนผ่านมาในครานั้น

กระทงน้อยลอยใจกลับไปหา
หยาดน้ำตาพร่างพราวหนาวสะบั้น
เหตุใดหรือกระพือโหมพาโรมรัน
ให้จากกันสัญญาสิ้นสาบาน

กระทงชวนทวนทบมาสบฝั่ง
น้ำตาหลั่งดั่งเห็นเป็นสนาน
กระทงน้อยกลอยใจได้พบพาน
สุขสำราญผ่านคืนลบขื่นทรวง

กระทงน้อยพลอยจิตด้วยคิดว่า
สายธาราเย็นฉ่ำงามล้ำสรวง
ทุ่มเทใจให้หลั่งหมดทั้งดวง
วังวนห้วงแห่งฝันคืนวันรอ

สายธาราเห็นล้ำลึกฉ่ำไหล
ร้อนดั่งไฟใต้ภพประสบก่อ
เมื่อได้เห็นเป็นเคียงก็เพียงพอ
คงมิขอต่อฝั่งร้อนพังเพ

กระทงน้อยลอยธารเนิ่นนานเดี่ยว
บางน้ำเชี่ยวเกี่ยวทักยังหักเห
แม้นลอยลงสว่างกลางทะเล
ความจำเจเจ็บช้ำขออำลา.

พิณจันทร์
๖ พฤศจิกายน ๒๕๕๗

ช่างรำพันสั่นถ้อยคอยใครอยู่
ใคร่อยากรู้ครูสาวหนาวไหมหนา
ถึงได้ปล่อยลอยใจไปนานา
จึงถามหาครานี้มีใครลอย

หากว่าใจไร้คู่อยู่เคียงข้าง
โปรดอย่าห่างทางรักสักเล็กน้อย
ต้องประคองกองเก็บเหน็บเรียงรอย
ตามป่าดอยคอยครูอยู่ทุกวัน

วรรณดี