เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนงอนง้อ => ข้อความที่เริ่มโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 มีนาคม, 2558, 05:35:12 PM



หัวข้อ: เฮ้อ พูดมากก็หาว่าบ่น
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 20 มีนาคม, 2558, 05:35:12 PM

(http://www.pattanakit.net/images/1196156302/old_man_walking_slow_ha.gif)

กว่ารู้ตัววันนี้รพีฯแย่
คนวัยแก่แก้มตอบชอบบ้าบ่น
ลูกหลานเตือนเบือนเบื่อว่าเหลือทน
ทั้งตำบลกลัวหงอมิก่อกวน

สุดแต่หมูดูแต่หมาไม่กล้าสบ
แมวพอพบหลบลี้ไกลที่สวน
เป็ดก็ไปไก่ก็เมินเดินขบวน
ห่านชักชวนวัวออกจากคอกควาย

นกกามุดหยุดมองร้องจุ๊กกรู้
แมงสาบหนูหูชันหันหลังหาย
แมงมุมบนหลังคาตกมาตาย
ตุ๊กแกลายบิดก้นก้าวพ้นบาง

ยุงแลเหลือบริ้นไรไม่เกาะกัด
มดเมนหมัดไม่ต่อยยอมถอยห่าง
นั่นงูเงี้ยวเกี้ยวขอนจรหลีกทาง
เสือสิงห์ครางช้างแปร้นแล่นป่าเลย

ซื้อข้าวของแม่ค้ายืนหน้าก้ม
แม้พัดลมยังหน่ายส่ายหน้าเฉย
พูดกับพระประธาน ท่านมิเปรย
เงาคุ้นเคยในกระจกยอมตกคำ

เพิ่งรู้ตัววันนี้บ้าขี้บ่น
มิอาจทนหน้าบูดพูดเพ้อพร่ำ
พอเย็นลงก๊งเหล้าเมาประจำ
โดนไล่ยำอกแอ่นแฟนทุบตี

 :31:

รพีกาญจน์


หัวข้อ: Re: เฮ้อ พูดมากก็หาว่าบ่น
เริ่มหัวข้อโดย: ปรางค์ สามยอด ที่ 20 มีนาคม, 2558, 09:54:16 PM

 :25:

ขอเชิญมาลพบุรีคนขี้บ่น
ดับเครื่องชนกับที่บ้านวานหน่อยพี่
ทั้งสองคนคงสนุกเข้าคลุกคลี
ชื่นฤดีคนละมุมนะหนุ่มดอย

เพราะตัวผมเป็นใบ้มิใคร่พูด
มีปากเหมือนมีตูดพูดเสียงอ่อย
ทั้งหูหนวกไม่ฟังยังตะบอย
เที่ยวฟื้นฝอยหาตะเข็บแสนเจ็บใจ

เรื่องความหลังครั้งเก่ายังเฝ้าบ่น
แถมยังก่นเรื่องเมียน้อยนั่นอยู่ได้
เราหรือก็ลืมยากจะตายไป
อยู่ที่ไหนหนอเธอละเมอครวญ

บอกให้หยุดก็มิฟังยังรื้อฟื้น
หรือเมื่อคืนฝันร้ายจึงไห้หวน
ผีเมียน้อยเข้าฝันจึงรัญจวน
พูดก่อกวนทุกวันเดี๋ยวยันโครม

ช่วยหน่อยนะปี้หนานสงสารเถิด
ช่วยไปเปิดคาถาสวาโหม
เธอคงชอบเสียงดังฟังโทมโทม
กางกระโจมเปิดไฟให้บ่นกัน

ปรางค์ สามยอด
 :31: