เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

(http://upic.me/i/be/8293_335048956635340_1339729560_n.jpg) (http://upic.me/show/48939262)
เมื่อหวนคิด
....
แม่จ๋าแม่..ปู่ย่าตาไปไหน
พ่อเป็นใครไร้ญาติขาดน้องพี่
แหงนมองฟ้าคราใดร้าวใจที
ทำไมมีหนูกะแม่แค่สองคน
..
ตื่นแต่เช้าข้าวปลาหาไว้ให้
แบกคันไถไปนาน้ำตาหล่น
หิ้วปินโตกระติกน้ำด้วยความจน
ใส่เสื้อขาดทุกหนทนเพื่อใคร
..
แดดร้อนหัวตัวดำชอกช้ำนัก
แม่คงรักพื้นนาป่า..ไสว
รักแผ่นดินถิ่นเก่าตอนเยาว์วัย
รักอุ่นไอไร่สวนล้วนสร้างรัง
..
แม่รักหนูด้วยไหมหนูไม่ถาม
เพราะความงามยามยิ้มอิ่มเอมหวัง
แม่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าขาเจียนพัง
ผมเห็นแม่ปวดหลัง..ตลอดปี
...
มุ้งก็ดำคล้ำเหม็นเห็นแล้วทุกข์
เป็นกระจุกเชือกพันกันผ้าหนี
ยุงก็เยอะแยะจังช่างราวี
แม่จะบี้..สักตัวบอกกลัวกรรม
....
แอบมองแม่ร้องไห้อยู่หลายหน
แม่ร้องจนสะอื้น..ผมกลืนกล่ำ
สภาพกายย่ำแย่..แม่..ระกำ
แม่ทนทำ..งานหนักด้วยทะนง
..
ไม่เคยบ่นเคยท้อ..แม่รอหนู
เรียนจบครูคือหวัง..ดั่งประสงค์
สองมือเกรียมดำไหม้ไร้พะวง
จิตใจแม่มั่นคง..ความคิดเดิม
....
สิบกว่าปีมีแม่เสมือนพ่อ
รักเกิดก่อหล่อหลอมย่อมหึกเหิม
ยิ้มแม่เหมือนน้ำทิพย์หยิบแต้มเติม
คอยส่งเสริมเกื้อกูลเพิ่มพูนพา
...
วันที่หนูเรียนจบครบกำหนด
แม่สวยสดกว่าใครในโลกหล้า
ภาพที่เห็นวันรับปริญญา
ยังติดตาตรึงใจไม่รู้ลืม
....