|
หัวข้อ: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 10 พฤศจิกายน, 2567, 08:18:06 AM มีสิ่งหนึ่งรู้สึกนึกกลัวนัก
มิกล้าทักจักเพรียกเรียกหาใหม่ เหตุเพราะเคยทิ้งพรากเดินจากไป มิอาจอ้างเหตุผลใดฉันไม่มี มิกล้ากล่าวอันใดฉันไม่กล้า เหตุเพราะว่าเรานั้นผันตัวหนี จะรู้สึกถึงรักในอีกที เหมือนติดหนี้หัวใจให้จำนน แม้รู้สึกนึกได้ใจก็ช้ำ เพียงเพราะทำหัวใจให้สับสน ไม่แยแสแคร์ใจใครบางคน ก็สมแล้วกมลทนเอาเอง กวินพัฒน์ :sobbing: |