|
หัวข้อ: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 10 พฤศจิกายน, 2567, 08:18:06 AM มีสิ่งหนึ่งรู้สึกนึกกลัวนัก
มิกล้าทักจักเพรียกเรียกหาใหม่ เหตุเพราะเคยทิ้งพรากเดินจากไป มิอาจอ้างเหตุผลใดฉันไม่มี มิกล้ากล่าวอันใดฉันไม่กล้า เหตุเพราะว่าเรานั้นผันตัวหนี จะรู้สึกถึงรักในอีกที เหมือนติดหนี้หัวใจให้จำนน แม้รู้สึกนึกได้ใจก็ช้ำ เพียงเพราะทำหัวใจให้สับสน ไม่แยแสแคร์ใจใครบางคน ก็สมแล้วกมลทนเอาเอง กวินพัฒน์ :sobbing: หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 10 ธันวาคม, 2567, 06:41:46 PM สำนึกได้ก็ดีเถิดที่รัก
ฉันฟูมฟักรักไว้มิใช่เก่ง เธอร้างลาทิ้งไปให้โคลงเคลง ต้องบรรเลงเพลงเศร้าเหงาลำพัง มาบัดนี้ที่ฉันนั้นเลยผ่าน จากร้าวรานหัวใจคล้ายถูกขัง เธอคงลืมสิ้นค่าแล้วกระมัง มาครวญคร่ำความหลังให้พังฤา ยูริน หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:06:37 AM
(http://upic.me/i/ag/t2i24.gif) หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:20:50 AM ยอมก้อมหน้ายอมรับกับสิ่งเกิด
ชะตาเชิดระอาคงว่าใหม่ น้อมก้มหัวกับสิ่งที่ทำไป สมแล้วใจคนบ้าอย่าคร่ำครวญ กวินพัฒน์ หายไปหลายวันนะครับน้องแก่น การบ้านคงเยอะ :14: หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: ยูริน ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 01:31:58 PM อยากสมน้ำหน้าครานี้บ้าง
ใครเคยทำอ้างว้างช่างปั่นป่วน กาลเวลาพาใจให้ทบทวน หากสมควรรับกรรมแล้วทำไม :15: ยู กลอนนะคะ วันนี้เวลาน้อย :28: หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 08:47:09 PM
หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:21:52 PM ยอมรับแล้วกับชะตาอย่างสาสม ทุกข์ระทมจมปรักรักไม่หวน ปล่อยเวลาทำงานหมั่นทบทวน คอยประมวลเรื่องเก่าแบบเข้าใจ สมควรแล้วที่เจอแบบนี้บ้าง ทุกสิ่งอย่างเคยทำเขาช้ำได้ เจอเวรกรรมตามขู่อยู่เรื่อยไป สมแล้วไงถูกสาปส่งพร้อมลงทัณฑ์ กวินพัฒน์ :15: หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: •แก่นไม้๛• ที่ 15 ธันวาคม, 2567, 09:45:18 PM
หัวข้อ: Re: สมแล้วใจ (กวินพัฒน์) เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 17 ธันวาคม, 2567, 03:22:53 PM เรื่องความรัก อารมณ์ ความรู้สึก
ความคิดนึกแตกต่างยามขับขาน ด้วยเหตุผลเป็นรองตามต้องการ อารมณ์ล้วนผสานตัดสินใจ ณ เวลาตรงนั้นหวั่นวิตก ณ ตอนนี้เราหยิบยกมาคิดใหม่ แน่นอนว่า ต่างกาล ย่อมต่างไป ไม่อาจเทียบกันได้...เพราะต่างกัน. (http://www.bloggang.com/data/j/jiujik/picture/1405998679.gif) |