|
หัวข้อ: เจ็บไม่จำก็สมควร เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 17 มีนาคม, 2568, 08:00:26 PM เพียงชั่วครู่หลับตาเวลาสั้น
ชั่วคืนวันใจคนวกวนเปลี่ยน สิ้นราตรีผันอุทัยใจคนเวียน หมดความเพียรก่อรักแต่หนักใจ เพียงชั่วคราวเราพบแล้วจบรัก จึงประจักษ์ความจริงสิ่งที่ใช่ กาลเวลาล้างกมลคนเรื่อยไป มิมีใครไม่เปลี่ยนเวียนกระมัง แม้โลกหมุนเวียนครบบรรจบรอบ ถึงเส้นขอบเริ่มแรกแยกสองฝั่ง ยังมิเหมือนเดิมได้ไม่จีรัง แล้วรักยังจะอยู่เกินรู้นา รู้ก็รู้เกินทำใจในทุกครั้ง เมื่อความหลังรักมีก็หนีหน้า แม้เจ็บช้ำหัวใจยังไขว่คว้า เจ็บซ้ำมาตรอมตรม..ก็สมควร กวินพัฒน์ หัวข้อ: Re: เจ็บไม่จำก็สมควร เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 26 มีนาคม, 2568, 08:44:52 AM โทษตัวเองเรื่อยไปใจดื้อด้าน
น่ารำคาญใจนักรักปั่นป่วน รู้ทั้งรู้ความรักมักเรรวน ยังรัญจวนอยู่ได้ใครก็เตือน เป็นเช่นนี้เช่นเล่าเป็นเถาแห้ง อยู่กับความลมแล้งแกว่งเท้าเคลื่อน หาแต่เสี้ยนหนามตำทำสะเทือน รักของคนฟั่นเฟือนเตือนไม่ฟัง เจ็บกี่ช้ำกี่รอบจนบอบช้ำ กี่ระกำทำไปไม่รู้หยั่ง สำนึกรู้ตัวเราเขาชิงชัง เจ็บก็ยังไม่จำทำสาใจ :25: masapaer อกหักแต่เช้าเลย :15: หัวข้อ: Re: เจ็บไม่จำก็สมควร เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 26 มีนาคม, 2568, 10:19:53 PM
หัวข้อ: Re: เจ็บไม่จำก็สมควร เริ่มหัวข้อโดย: กวินพัฒน์ ที่ 31 มีนาคม, 2568, 09:20:42 PM แอบหลงรักสมชายว๊ายตายแล้ว
ต้องกินแห้วกระป๋องร้องใจหาย รักสาวงามทำใจให้เสียดาย น้ำตาหลั่งเป็นสายใจเกินทน :28: กวินพัฒน์ 555 ขำกลอนตัวเอง ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ หัวข้อ: Re: เจ็บไม่จำก็สมควร เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 31 มีนาคม, 2568, 09:57:09 PM มีสมัยนึงเคยชอบอ่านพวกการ์ตูนขายหัวเราะ มักจะมีกลอนแบบ หักมุมตอนจบ ผมว่าเขียนยากเหมือนกันแต่สนุกดี สามวรรคแรกต้องลวงให้ผู้อ่านตายใจก่อน แล้วมาหักมุมเอาวรรคสุดท้ายครับ :12: |