เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

คุยเรื่องร้อยแปดชาวอารมณ์กลอน => หมวดการท่องเที่ยว => ข้อความที่เริ่มโดย: พิกุลแก้ว ที่ 24 เมษายน, 2568, 07:56:25 AM



หัวข้อ: ภูชี้ฟ้า..ลาแล้วไม่หวนคืน
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 24 เมษายน, 2568, 07:56:25 AM
(https://s.isanook.com/tr/0/ud/286/1430409/262019311_1042429259654285_13.jpg?ip/resize/w728/q80/jpg)
(http://dl4.glitter-graphics.net/pub/1167/1167354yin8tsiepj.gif)

ภูชี้ฟ้า..ลาแล้วไม่หวนคืน

เมื่อหน้าหนาวก้าวย่างทางภาคเหนือ
ก็ม้วนเสื่อติดรถหมายออกเที่ยว
ทั้งเยี่ยมญาติพี่น้องร้องกลมเกลียว
ลัดเลาะเลี้ยวไปเรื่อยแบบเฉื่อยชา

อยากขับรถรับลมชมความหนาว
อากาศราวเย็นเยียบสิบองศา
เห็นป้ายปักข้างทาง"ภูชี้ฟ้า"
ลองไปดูดีกว่าเป็นอย่างไร

สามีหนึ่งลูกสองก็ร้องรับ
ก็นั่งนับเวลาพาสดใส
เมื่อเดินทางไปถึงซึ่งเส้นชัย
ต้องเดินเท้าขึ้นไปพิชิตภู

แค่เพียงเห็นความชันแทบหันกลับ
แต่ลูกจับมือจูงบอกให้สู้
1 กิโลเท่านั้นโปรดคิดดู
ไม่ลองหรือจะรู้...ซึ่งความจริง

กว่าจะผ่านร้อยเมตรลมแทบจับ
คอยสลับอุ้มลูกแบบรุ่งริ่ง
เสื้อกันหนาวกลายเป็นร้อนยามพักพิง
อยากถอดทิ้งไปเสีย..ละเหี่ยใจ

กว่าจะถึงแทบสิ้นแรงทั้งหมดแล้ว
แลไม่แคล้วครั้งหน้าคงมีไม่
แม้นจะสูง วิวสวย สักเพียงใด
ไม่กลับไปอีกแล้ว...ขอทูลลา.

(https://www.bloggang.com/data/walking-in-the-rain/picture/1490188575.gif)