|
หัวข้อ: กาพย์วาสุกรี ๑๒ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 01 พฤษภาคม, 2568, 12:26:59 PM กาพย์วาสุกรี๑๒ (กาพย์นางฟ้า) โดยท่าน คมทวน คันธนู บัญญัติ อักษราศรมวรรณศิลป์ · กิ่งโศก คนยาก · ผู้ดูแล · 15 ธันวาคม 2024 · ๐ บนบาน ๐ (กาพย์วาสุกรี ๑๒) ๐ ใดดูประดักประเดิด ..... อกดูเพริดพรั่นกระพือ สะบัดวาดตระหวัดหวือ ..... ฮือหิ้วละลิ่วล่องหน ๐ มือสองทาบสำทับซ้อน ...... ทรวงถูกค้อนทุบเกินทน แฝงอาเพศเหตุฟ้าฝน ..... พิกลพิกาลระรานหลอน ๐ ภาวนาพนมไหว้ ..... ทุกเภทภัยให้ถ่ายทอน ทั้งแคล้วคลาดศาสตร์คมศร .... ห่อนอริปลาตเห็น ๐ สองมือยกสาธุท่วม ...... โดยสำรวมผูกประเด็น พึงขอเพี้ยงเกลี้ยงทุกข์เข็ญ .... เป็นปกติดำริขอ ฯ +กิ่งโศก+ ๑๕-๑๒-๖๗ ๑. หนึ่งบท มี ๔ วรรค / วรรคละ ๖ คำ ๒. สัมผัส ๒.๑ คำสุดท้าย วรรคแรก ส่งไปยังคำที่ สาม วรรคสอง ๒.๒ คำสุดท้าย วรรคสอง ส่งไปยังคำสุดท้าย วรรคสาม ๒.๓ คำสุดท้าย วรรคสาม ส่งสัมผัสไปยังคำที่ หนึ่ง หรือ คำที่สอง ของวรรคสี่ ๓. เสียงท้ายวรรค -วรรคแรก เสียงเต้น (ได้ทุกเสียง อันนี้ข้าพฯว่าเอง) -วรรคสอง เสียงสามัญเท่านั้น -วรรคสาม-วรรคสี่ ใช้จัตวา เป็นหลัก (ภายในวรรค เล่นอักษรตามถนัด) หัวข้อ: Re: กาพย์วาสุกรี ๑๒ เริ่มหัวข้อโดย: share ที่ 01 พฤษภาคม, 2568, 08:56:49 PM กาพย์วาสุกรี ๑๒
ริเริ่ม : คมทวน คันธนู @ รักเมตตา หล้าสดใส......ด้วยกายใจ รักแบ่งปัน รู้"เพียงพอ" ถักทอฝัน........มุมั่นธรรม "กระทำ"จริง @ พบผู้ทุกข์ สุขห่างหาย....เมตตาขยาย ไป่เฉยนิ่ง แท้ ธรรมไสว ใช่ขึ้นหิ้ง.......ทิ้ง"ระทม" จมทุกข์ถม *** เสียงท้ายวรรค ของร้อยกรอง กาพย์ ฉันท์ หากเป็นพวก บทละ 4 วรรค นิยมใช้ เสียงสูง(จัตวา) ในวรรค 3, 4 หรือ ทั้งสอง พวกบทละ 8 วรรค อาจใช้ เสียงสูง(จัตวา) ในวรรค 7, 8 เพิ่มอีกด้วย ------- บทละ 4 วรรค นาคาคะนองฝนฉันท์ ๒๖ ริเริ่ม : คมทวน คันธนู @ มนุษย์ แต่ละฅน ถาง.........ชะ มล้าง กิเลสตน ยามยาก ปะหนัก พละจะดล.....ประสบผล ประจักษ์เห็น @ พลังใจ จะสู้จน................มน(ะ)ผล สงบเย็น กูลเกื้อ"ระทม" ลุ ชย(ะ)เข็ญ....ธราเป็น สวรรค์ครัน ธรา [ทะรา] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป., ส.). คิมหันต์ระอุฉันท์ ๑๕ (ลหุ ๑๘) คค ลค ลลลค....ลลค ลลลค @ คิมหันต์สิแสน จะระอุร้อน....ระติคลอน ภยะตระหนัก ร้อนแล้งแสดงปะทุมิพัก..........กวะล่มพละสหาย ------- บทละ 8 วรรค วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ @ เย็บปักถักร้อย.........นิดน้อยที่เป็น ฟื้นฟูอยากเห็น............ลองมองมุมใหม่ งานศิลป์หลายหลาก......หุ่นยากสู้ได้ การ"เก่ง"พึงใช้............ก้าวไกลสู่ฝัน มาณวกฉันท์ ๘ (ลหุ ๑๖) @ จง มนะ เจ้า.....เฝ้าประจุ "รัก" กิจ มุประจักษ์.......ชนสุขะศานต์ วาร ระอุร้อน.........ผ่อน ชะ มินาน ชื่น ณ สถาน........"รัก" ลุผลิ งาม |