หัวข้อ: …เสน่หา…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 13 กรกฎาคม, 2568, 05:11:14 AM
…เสน่หา…
“ ความรักเอย…
เจ้าลอยลมมาหรือไร
มาดลจิต
มาดลใจ
เสน่หา
รักนี้จริงจากใจหรือเปล่า
หรือเย้าเราให้เฝ้าร่ำหา
หรือแกล้งเพียงแต่แลตา
ยั่วอุราให้หลงลำพอง
ฮือ ฮือ…
สงสารใจฉันบ้าง
วานอย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำน้ำตานอง
ถ้าเป็นสองฉันคงต้องขาดใจตาย
ฮือ ฮือ…
สงสารใจฉันบ้าง
วานอย่าสร้าง
รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง
รักแรกช้ำน้ำตานอง
ถ้าเป็นสองฉันคงต้องขาดใจตาย
ฮือ ฮือ…”
[เสน่หา : คำร้อง/ทำนอง มนัส ปิติสานต์]
wnR_Q_sAryw
หอมดอกรักลอยลมฉมโชยชื่น
เย้าสะอื้นจำนรรจ์รำพันเสียง
คร้ามเข็ดรักเรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง
แม้นหลบเลี่ยงเจ็บซ้ำระกำใน
“เสน่หา”ตราตรึง ซึ้งเพลงโปรด
ครึ้มคลอโสตคล้อยความจนหวามไหว
ขอเพียงหนึ่งเที่ยงแท้แพรพิไล
รักจริงใจ…มิปัน เปลี่ยนผันแปร
โซ…เซอะเซอ
13 กรกฎาคม 2568
|
หัวข้อ: Re: …เสน่หา…
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 25 กรกฎาคม, 2568, 11:37:07 PM
ต่อให้โลกหยุดหมุนคุณหยุดรัก
หรือใจใครร้างหักรักฉันแน่
ชีวิตอันยืนยาวคราวรัก--ฉันรักแท้
จวบจนแม้ลมหายใจฉันไม่มี
ต่อให้ใครเขียนกลอนมาทดแทน
ฉันเขียนแขวนลายเซ็นเป็นศักดิ์ศรี
ว่าในหนึ่งนามปากกาแห่งกวี
ฉันนั้นมอบไมตรีไว้ที่ใคร
สิริวตี
เฮ้อ...จะไม่เขียนหวานเลี่ยนแล้วเชียว อย่าอินมากนัก นานๆจะมาสักที
:24:
หัวข้อ: Re: …เสน่หา…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 31 กรกฎาคม, 2568, 06:59:47 PM
จำปล่อยโลกหยุดหมุน กระสุนหมด-
เลยต้องงด วิบวามกลอนหวามไหว
ขาดกระสุนจุนเจือ เหมือนเยื่อใย-
รักจริงใจหายวับ ครั้นทรัพย์จาง
__0ruZWWx_o
โซ…เซอะเซอ
30 กรกฎาคม 2568
:13:
|
|