พิมพ์หน้านี้

ใจก็บอกว่า..
จงอย่าคิดอะไรให้ปวดหัว
จงวางใจวางอารมณ์ที่ขุ่นมัว
แต่ความรู้สึกมันก็กลัว..มากกังวล

บอกกับตัวเองซ้ำซ้ำ..คอยย้ำคิด
เทียวสะกิด..หัวใจ..อย่าไปสับสน
แต่ก็ยัง..ก็ยัง..ข่มมิได้ใจมืดมน
เคล้าระคน..อ่อนแอแพ้อารมณ์

แม้คืนวันยังรู้..จุดสิ้นสุด
แต่ความคิดมิรู้จุด..หยุดความขม
จึงพ่ายแพ้..สิโรราบ..กับความระทม
ปล่อยใจจม..กับมัน..รอวันตาย
.
.
Masapaer

(https://media.istockphoto.com/id/2161567716/vector/little-girl-having-many-questions-vector-cartoon-funny-child-wondering-looking-for-answers.jpg?s=612x612&w=0&k=20&c=hdUwgQmhJyLfyAu21PEXjABfIGrU28oJuLpnMYRcT70=)

เ มื่ อ หั ว ใ จ....ไ ม่ อ ยู่ กั บ เ นื้ อ กั บ ตั ว
ความหวาดกลัวจึงเร่งยึด....ที่หมาย
สติรู้...หากมิอาจจะดับความคิด
อั น สั บ ส น วุ่ น ว า ย
ยิ่งคิดก็...มันยิ่งร้าย...จนไม่อยากจะรับฟัง

หากแต่การ...เ ร่ ง ป ฏิ เ ส ธ ..
ก็กลับกลายเป็นเหตุให้ยิ่งกลัว จนยากฉุดรั้ง
สิ่งที่เราไม่รู้ ....แล้วเหตุใดหัวใจจึงส่งเสียงดัง
ความคิด"จม" อยู่ในภวังค์..ความกังวล

อะไรจะเกิด...ก็ให้มันเกิดไปเถอะนะ
ยิ่งคาดการณ์ไป มันก็ยิ่งจะสับสน
มีตัวแปรอีกมากมาย ที่ยังคงหมายว่ายวน
ปล่อยให้ความคิดมันซุกซน....
แ ล้ ว เ ห นื่ อ ย ล้ า จ า ก ไ ป เ อ ง .

(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS435DiZnRM1TCjHWRhmCFlrpnmV3-EYeiTZw&s)

เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: Msp. ที่ 07 กันยายน, 2568, 05:53:51 AM