หัวข้อ: …“IF” Poem… (ฉบับแก้แล้วแก้อีก)
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 08 ตุลาคม, 2568, 05:14:26 PM
…“IF” Poem… (ฉบับแก้แล้วแก้อีก)
[By Rudyard Kipling :
Written 1895/ Published 1910]
“(1) If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
(2) If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise:
(3) If you can dream—and not make dreams your master;
If you can think—and not make thoughts your aim;
(4) If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
(5) If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build ’em up with worn-out tools:
(6) If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
(7) If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: ‘Hold on!’
(8) If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with Kings—nor lose the common touch,
(9) If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
(10) If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And—which is more—you’ll be a Man, my son!”
6SfPf-_OavY
…เพียงว่า…
(๑) เพียงว่าเจ้าธำรง มั่นคงสติ
ท่ามกลางกลุ้มรุมตำหนิ พิจารณ์ทั่ว
เพียงเชื่อมั่นความดี มีติดตัว
มิหวั่นกลัว แต่ก็ไม่ประมาทครัน
(๒) เพียงเฝ้ารอ อย่างมิย่อท้อระทด
พบคนปด สะกดห้าม ปดตามกลั้น
พบคนเกลียด มิเกลียดตอบ รอบรู้ทัน
มิแต่งปั้นสรรค์ความ งามเกินจริง
(๓) เพียงเมื่อมีความฝัน จงหมั่นถนอม
แต่ใช่ยอมตามฝัน นั้นทุกสิ่ง
มิปล่อยครอบงำดำริ ไร้ติติง
จนทอดทิ้งได้ทุกอย่าง หว่างครรลอง
(๔) เพียงใจพร้อมน้อมรับ กับชัยชนะ
ต้องพร้อมจะปราชัย ไร้ขุ่นข้อง
คราวินาศสันตะโร โผพัดนอง
ผินผาดมอง แท้สองอย่าง มิต่างเลย
(๕) เพียงฝึกนิ่งอดทน คนกลิ้งกลอก
แสร้งลวงหลอกเบือนบิด แล้วคิดเฉย
อีกเมื่อยามสิ่งของรัก ปรักเกย
ก้มหน้ากอบกู้งอกเงย ใหม่อีกครั้ง
(๖) เพียงสูญสิ้น สินทรัพย์ค่ามหาศาล
ล่มมลาญในพริบตา ดุจฟ้าสั่ง
ยืด ยิ้มรับ กับบรรลัย, ไม่จีรัง
โดยมิพลั้งปากตน บ่นเสียดาย
(๗) เพียงเรี่ยวแรงอ่อนล้า เกินกว่ารับ
สิ้นแรงขับไปให้ถึง ซึ่งจุดหมาย
ปลุกหัวใจบากบั่น มุ่งมั่นมิคลาย
จวบชีพวายยังฮึดสู้ อยู่มิคร้าม
(๘) เพียงปราศรัยอยู่ท่ามกลางหว่างฝูงชน
ยังสติ มิลานลน จนเพ้อพล่าม
คราเยื้องย่าง เคียงกษัตริย์, สงัด ปราม-
ลุกตื่นเต้นไปตาม นามสมมุติ
(๙) เพียงมิ่งมิตร แลศัตรูคู่อาฆาต
ยังมิอาจช้ำเหน็บ ให้เจ็บสุด
เพียงช่วยแบกภาระ เหล่ามนุษย์
ใช่ยอมแบกรับมิหยุด จนทรุดทราม
(๑๐) เพียงแลกทุกข์ผิดหวังทั้งหมดมี
กับการวิ่งหนึ่งนาที ที่สนาม
เหนืออุปโลกน์ โภค ทุกข์ สุข นิยาม
เลื่องลือนาม เด็ดเดี่ยวดนัย…ไร้เทียมทาน
…ขอนำบทกลอนแปล “IF” Poem
by Rudyard Kipling
ซึ่งเป็นกลอนภาษาอังกฤษ
ที่เป็นสุดยอดในดวงใจตลอดกาล
ผู้แต่งเป็นผู้ที่มองและเข้าใจโลกอย่างถ่องแท้
และถ่ายทอดเป็นกลอนได้อย่างสละสลวย
กินใจยิ่งนัก
ผู้เขียนได้พยายามเขียนแปลให้ได้ใจความ
ใกล้เคียงกับความหมายในต้นฉบับ
ภาษาอังกฤษที่สุด…แต่ก็เหมือนยังไม่ดีพอสักที
เลยนำมาปรับปรุงแก้ไขใหม่อีกสักครั้ง…
Soul Searcher
Inspired to write 8/10/2025
|
|