เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: กระต่ายสีเทา ที่ 18 ตุลาคม, 2568, 11:16:11 PM



หัวข้อ: @ รักแท้ที่แพ้พ่าย @
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายสีเทา ที่ 18 ตุลาคม, 2568, 11:16:11 PM
(https://i.ibb.co/4wG9Yk67/10line21ve9.gif) (https://imgbb.com/)

 (https://th.imgbb.com/)

(https://i.ibb.co/mV3s3dyt/owkv4bgcnbc-MA8m-IIDU-o.jpg) (https://ibb.co/5gPDPCjv)

รักแท้ที่แพ้พ่าย

เจ็บปวดใจปานว่าจะบ้าคลั่ง
ฤทัยฝังยังหล่มตรมเศร้าหมอง
ตื่นทุกเช้าความกลัดกลุ้มเข้ารุมจอง
ไม่เรืองรองมืดมิดปิดบังใจ

ยังคงฝืนยืนหยัดจัดทรงอยู่
โดยไม่รู้ต้องอีกนานสักปานไหน
ความเจ็บปวดจะบรรเทาเบาบางไป
คืนสดใสสู่ชีวีที่ทุกข์ทน

ไม่เคยคิดพิษรักจะผลักไส
สู่โลกไร้ความสุขในทุกหน
ทุกย่างก้าวร้าวใจในทุกข์ทน
มันหลุดพ้นเกินปัญญามาจัดการ

ผิดที่รักมากไปไม่เคยคิด
มองเธอผิดเพราะหลงในดงหวาน
เธอตั้งใจหลอกล่อต่อดวงมาน
ก่อนประหารตัดเยื่อไม่เหลือใย

ผิดที่ฉันมั่นใจ..ใช่รักแท้
ก่อนพ่ายแพ้ภินท์พังฝังใจไว้
เธอเล่นเกมแต่ฉันนั้นมอบใจ
จึงโดนไฟรักผลาญรานชีวัน

กระต่ายสีเทา

สวัสดีครับคุณมะสะแป..ผมสบายดีครับ
ที่หายไปก็เพราะไม่ได้แต่งกลอน 55+
อาจจะมาแค่เดือนละครั้งให้รู้ว่ายังอยู่..หวังว่าคุณมะสะแปก็สบายดีนะครับ

(https://i.ibb.co/4wG9Yk67/10line21ve9.gif) (https://imgbb.com/)

 (https://th.imgbb.com/)


หัวข้อ: Re: @ รักแท้ที่แพ้พ่าย @
เริ่มหัวข้อโดย: Msp. ที่ 19 ตุลาคม, 2568, 08:47:50 PM

เพราะอ่อนไหวเหลือเกินจึงเดินพลาด
ใจบังอาจเผยอบ้าเพ้อฝัน
รู้ทั้งรู้ยังตะบึงทำดึงดัน
เขามิเห็นค่ามันแม้วันใด

แพ้ราบคาบหัวใจไม่ทันเริ่ม
ก็หว่านเพิ่มเดิมพันบ้าฝันใฝ่
ทุ่มความรักสุดตัวและหัวใจ
เขาแค่ให้เศษรักฝากเป็นทาน

Masapaer

สบายแบบอยู่ได้กับชีวิตตามประสา 555
ว่างก็มาค่า ภาระทุกคนมีเข้าใจค่ะ  แวะมาลงผลงานให้ชื่นชมก็ปลื้มใจแล้วค่ะ



หัวข้อ: Re: @ รักแท้ที่แพ้พ่าย @
เริ่มหัวข้อโดย: พิกุลแก้ว ที่ 21 ตุลาคม, 2568, 11:15:23 AM
(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQFJ5ZN0pr2hZs3c7uUgWgFi67DlCp8A4uaHg&s)

ความสัตย์ซื่อสื่อลงตรงความรัก
สวามิภักดิ์ต่อใจเธอในทุกด้าน
หวังฟูมฟักรักเติบใหญ่ในดวงมาน
ไม่เคยคิดหักหาญราญน้ำใจ

แต่ทว่าความซื่อ...ไร้เสน่ห์
ดูไม่เท่ห์ไม่หล่อจนหวั่นไหว
พอนานวันฉันจึงเห็น..เธอเปลี่ยนไป
เธอรำคาญรักที่ให้ในสัญญา

สิบปีหรือมาแพ้..สามสิบวัน
เขาคนนั้นที่เธอโหยเสน่หา
ยิ่งตักเตือนเพราะห่วงใยไม่นำพา
ยิ่งออกห่างเกินไขว่คว้ารักกลับคืน.


(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT7o-6OBDW9szWh-MX6V5NUrJXjmfS8vaR2hfFPYcsQ5FnHO347lWRspHE5LfsyuQWEfINwXb00GzwF-dndx9MXa9XZMgOKktg2dtihOZiXxvxOCAAELLZa4bpl55VjqInLZ7qX6xWZsk/s320/16line07.gif)