เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนให้แง่คิด => ข้อความที่เริ่มโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 02 พฤษภาคม, 2557, 04:19:28 PM



หัวข้อ: กลางความมืด
เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 02 พฤษภาคม, 2557, 04:19:28 PM
(http://upic.me/i/zs/kgb61.jpg) (http://upic.me/show/50831825)
(ขอบคุณภาพจาก www.gotoknow.org)

กลางความมืด
************
แสดสุดท้ายสายรุ้งลับทุ่งกว้าง
ฟ้าเริ่มรางรางมัวสลัวหม่น
นกเริงร่าคืนหลังกลับรังตน
ฟังสับสนสำเนียงเสียงจอแจ

พอราตรีคลี่ม่าน..ฟ้าบ้านนอก
ทั่วทุกซอกตรอกมุมมืดคลุมแผ่
ความสงบเป็นนิรันดร์มิผันแปร
ยินเพียงแต่หริ่งหรีดกรีดระงม

ท่ามกลางความมืดนี้ทุกชีวิต
ต่างได้สิทธิ์เสรีมีสุขสม
หลับสนิทนิทราอิ่มอารมณ์
ไมตรีห่มรักละมุนอุ่นเอื้อกัน

เมื่อราตรีคลี่ม่าน..ฟ้าบ้านนอก
ทั่วทุกซอกตรอกมุมมืดคลุมกั้น
และในทุกชีวินแถวถิ่นนั้น
เกษมสันต์สดใส...ไร้มลพิษ

สุวัฒน์  ไวจรรยา
><><><


หัวข้อ: Re: กลางความมืด
เริ่มหัวข้อโดย: Pikulkaew ที่ 02 พฤษภาคม, 2557, 11:30:18 PM
เมื่อราตรึคลึ่ม่านผ่านแสงสี
ไฟราคีครอบงำดำสนิท
แสงนีออนอ้อนออกบอกทางทิศ
ให้มุ่งตรงหลงผิดเพียงอารมณ์

สิ่งมัวเมาเร้าให้ใจเหลวแหลก
ดูผิดแผกแตกต่างอย่างเหมาะสม
เมิ่อบ้านนอกบอกลาค่านิยม
มิยอมจมหล่มหลักฟากฝั่งเมือง

เสียงรถแว้นแข่งกันยันฟ้าสาง
เมื่อสว่างต่างสงบคล้ายจบเรื่อง
เสียงหริ่งหรีดเรไรไซร้ขุ่นเคือง
มิใช่เฟืองสำคัญ...ม่านเมืองกรุง.


หัวข้อ: Re: กลางความมืด
เริ่มหัวข้อโดย: สุวัฒน์ ไวจรรยา ที่ 03 พฤษภาคม, 2557, 11:06:58 PM
><><><><

คือ..ความแผกแตกต่างอย่างเห็นได้
ฟ้าบ้านนอกสดใสไร้เรื่องยุ่ง
ฟ้าเมืองหลวงคลุ้มคลั่งเรื่องนังนุง
ไม่อยากมุ่งมายลเปื้อนมลทิน

สุวัฒน์  ไวจรรยา
๐๓ / ๐๕ / ๒๕๕๗
(http://upic.me/i/e1/images32.jpg) (http://upic.me/show/49499277)