เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: Black Sword ที่ 03 สิงหาคม, 2556, 02:55:19 PM



หัวข้อ: .....-๐ ตรม (ทำนบใจ) ๐-.....
เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 03 สิงหาคม, 2556, 02:55:19 PM
                          (http://upic.me/i/ca/616103-topic-ix-0.jpg) (http://upic.me/show/40057255)

                                                 ...-๐ ตรม (ทำนบใจ) ๐-...

                                                ๑. ปาดน้ำตารินหยดที่รดหลั่ง
                                                เพราะความหวังในใจไม่มีเหลือ
                                                สิ้นรักเคียงค้ำหนุนสิ้นจุนเจือ
                                                ปาดออกเพื่อให้หายคลายระทม
                                                
                                                ๒. ชีวิตดั่งพังภินท์หมดสิ้นฝัน
                                                ทุกคืนวันผ่านไปให้ขื่นขม
                                                คนคนหนึ่งหม่นหมองต้องตรอมตรม
                                                เศร้า, ซานซม สิ้นสลายเมื่อไร้เธอ
                                                
                                                ๓. เคยเอ่ยอ้างวางคำพร่ำว่ารัก
                                                ช่างหวานนักปักใจใฝ่เสนอ
                                                หวังร่วมเรียงเคียงชีวิต คิดบำเรอ
                                                สุดท้ายเพ้อฝันค้างกลางวิมาน
                                                
                                                ๔. สวรรค์ล่ม, จมอยู่กับความเศร้า
                                                ช่างเปลี่ยวเปล่าเปลี่ยนไปไม่สงสาร
                                                สิ้นรักแล้วจากลา ล้า, ทรมาน
                                                ความหอมหวานกลับขื่นคาว ร้าวระรน
                                                
                                                ๕. ต้องอยู่อย่างเจียนตายหัวใจแหลก
                                                ความเจ็บแทรกเกินรับแสนสับสน
                                                อกสะอื้นกลืนกล้ำช้ำเหลือทน
                                                สิ้นตัวตน, สิ้นสูญ อาดูรดาย
                                                
                                                ๖. อยากจะอ้อนวอนเธอให้หวนกลับ
                                                ได้แต่ซับน้ำตาปร่าเป็นสาย
                                                อยู่อย่างคนเลอะเลือนเหมือนใกล้ตาย
                                                ฉากสุดท้ายคงลับดับร่วงลา
                                                
                                                ๗. หากเธอเพียงหันมองจะต้องเห็น
                                                คนหนึ่งเป็นซากมนุษย์สุดโหยหา
                                                คนหนึ่งเคยรักเธอเสมอมา
                                                ร่ำทุเรศ เวทนา น่าทุรัง
                                                
                                                ๘. ปาดน้ำตาเท่าไรก็ไม่หมด
                                                ยิ่งปาดยิ่งรินรดหมดความหวัง
                                                ยิ่งเอ่อท้นท่วมใจที่พ่ายพัง
                                                แล้วลามหลั่งไหลมา...อาบหน้านอง ๚๛
                                            
                                                                 ...
                                                       ขอบพระคุณครับผม
                                                                 ...
                                                        - Black Sword -
                                                         (หมู มยุรธุชบูรพา)
                                                                  ...
                                                     ขอบคุณภาพจาก Internet