เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 12 กันยายน, 2557, 09:12:22 AM



หัวข้อ: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 12 กันยายน, 2557, 09:12:22 AM
(http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRFHBIsv_AhhHACenGjo7mFtcP8mlimktnNfiI6IF2fufGAYriWtw)

ต่างต้องอมพะนำทำอ้ำอึ้ง
เพราะก้นบึ้งตรึงแน่แดต่างใฝ่
ประคองตนบนทางที่ห่างไกล
คบกันในครรลองที่ต้องเจียม

เธอกับฉันมั่นปองประคองเหมือน
จะมิเลือนสัญญาอุราเปี่ยม
แม้มีทุกข์แบ่งเศร้าที่เผาเกรียม
หมั่นยื่นเยี่ยมอักษราพาผ่อนคลาย

เหตุมาผันปันแบ่งทุกแห่งทิศ
ใดถูกผิดมิรู้ดูหลากหลาย
ธรรม,อธรรมตามตั้งดั่งก่อทราย
ที่ทลาย...คือใจให้แก่กัน

เหมือนฟ้าฟาดพาดพิงสิ่งที่เกิด
มานเตลิดเพลิดไปมิใช่ฝัน
เคยคิดว่าค่านี้มีอนันต์
แต่...ต้องพลันกลับกลายสลายลง

หิ่งห้อย

 :19:



หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 13 กันยายน, 2557, 09:41:09 PM
:25pr:

อย่าได้อมพะนำทำอ้อยอิ่ง
เผยใจจริงเถิดหนาอย่ามัวหลง
ความปวดร้าวคราวใดใจอนงค์
เจ็บแล้วจงจำไว้ไม่ซ้ำรอย

อยากจะปลอบขวัญสาวคราวหม่นหมอง
น้ำตานองสองปรางนางอย่าถอย
ยังมีพี่เคียงข้างมิห่างกลอย
ช่วยน้องน้อยเติมฝันวันล้าแรง

แม้นความหวังพังครืนเป็นหมื่นครั้ง
จงเพียรตั้งหวังใหม่ใจเข้มแข็ง
ลุกจากล้มอีกครั้งตั้งกำแพง
กลับมาแกร่งเถิดหนาคว้าธงชัย

 :24pr:  :18pr:

...พรานไพร...


หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 14 กันยายน, 2557, 09:31:52 AM
 :23:


เหมือนทิวาปกคลุมด้วยกลุ่มฝน
มืดมัวหม่นกลั้วแฝงสิ้นแสงใส
ระอุอวลปรวนแปรแผ่กลิ่นไอ
มิทันใดหล่นหลั่งสะพรั่งพรู

หนาวแสนหนาวสาวสั่นยืนขวัญเสีย
กายล้าเปลี้ยเพลียใจคราไร้คู่
ก่อนเกิดผลคนย้ำคำเตือนรู้
อย่าหลงอยู่กลางฝนจะหม่นท้อ

ร่างเปียกปอนอ่อนทรุดสุดแย่งยื้อ
ด้วยความซื่อว่าใสไม่ระย่อ
กลางสายฝนหล่นพรำน้ำตาคลอ
มีหนุ่มหล่อกางร่มให้ ดีใจจัง

ประคองข้างพลางปลอบแสนขอบจิต
เกิดความคิดสะสมมาถมถั่ง
ต่อนี้จะ ปล่อยใจไม่อินัง
มิคาดหวังแล้วพอ...ขอแก้แค้น


หิ่งห้อย

 :21: :30:


หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 14 กันยายน, 2557, 08:21:05 PM
 
:19pr:

บอกเธอ"ซื่อ"พอเชื่อเมื่อขานไข
แต่ความ"ใส"เชื่อยากลำบากแสน
เพราะผมขาวมันฟ้องต้องร้างแฟน
ได้แต่แหงนมองเธอเผลอตะลึง

สงสัยดูหนังจีนเลยอินหนัก
ชอบประจักษ์"แก้แค้น"แทนคิดถึง
เปลี่ยนจาก"แค้น"มา "รัก"สลักตรึง
จะรู้ซึ้งคุณค่าเมตตางาม

นึกว่าเป็น"สาวน้อย"คอยคนปลอบ
จึงได้มอบร่มให้ใจหวิวหวาม
แท้เป็น"ป้า"เปียกฝนคนไร้นาม
ทั้งไอจามน้ำมูกถูกกระเด็น

ด้วยสุภาพบุรุษแถมสุดหล่อ
ทำใจหนอลำบากแม้ยากเข็ญ
กางร่มให้ปลอบขวัญวันลำเค็ญ
ถือว่าเป็นกรรมเก่าเราใช้คืน

 :0920:

...พรานไพร...


หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 14 กันยายน, 2557, 09:23:47 PM
แหม...กลัวนอนไม่หลับเลยต้องย่องมาหาซะหน่อย :24:

 :31:


นึกว่าเข้าใจกันในวันนี้
แท้ท้าตีอีกแล้วไร้แววชื่น
โดนแนมเหน็บเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน
เก็บขมขื่นฝืนฝาดปาดน้ำตา

น้อยน้อยหน่อยเถอะแหมพ่อแตหลอ
ไม่คิดขอจองจับเลยพับผ่า
เธอก็เป็นแค่ชายไร้น้ำยา
เบื่อขี้หน้าพูดด้วยซวยทั้งปี

คอยจ้องจะมาแขวะแทะถากถ่ม
ได้แค่ดมละหนอพ่อตาตี่
ถึงขาดชายตายอนาถในชาตินี้
หากแม้นมีเธอเพียงหนึ่งมิพึงมอง


หิ่งห้อย

ไปละสบายใจแระ :21: :30:


หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: พรานไพร ที่ 15 กันยายน, 2557, 11:39:06 PM
:ca16:

เมื่ออยากได้น้ำยาจะหาให้
ทั้งขวดเล็กขวดใหญ่ใคร่สนอง
ล้างส้วมอยู่ประจำจนช่ำชอง
แบ่งเนื้อทองลองใช้ไม่หวงเลย

แถมน้ำยาขนมจีนกินอร่อย
เชิญ"หิ่งห้อย"คอยชิมกระหยิ่มเผย
พรานตาตี่เกาหลีนี่แหละเอย
สาวอยากเชยชมชิดสนิทนาน

ไม่ตาต่ำทำหยิ่งเหมือน"หิ่งห้อย"
มิเจียมถ้อยคอยนั่งดูสังขาร
อยากกลับวัยแรกแย้มจนแก้มบาน
กลับได้คานทองเขื่องกระเดื่องดัง

คาน"พิณจันทร์"เธอมอบชอบไหมล่ะ
สวยงามจ่ะเชิญรับประทับหวัง
เหมาะ"หิ่งห้อย"เกาะหมายสบายจัง
หากมีตังค์ไม่แพงอย่าแคลงใจ

เปล่าอยากข้องจ้องแขวะหรือแทะถ่ม
หวังสุขสมคนอ่านจึงขานไข
เพราะเธอขาดชายหนาจะว่าไป
เลยต้องได้คานทองครองทึนทึก

 :21:  :0683:

...พรานเกาหลี...

หวังว่าคืนนี้เธอคงหลับ และสบายใจเช่นเคย555

(ปล.อ่านแล้วห้ามแอบขำคนเดียว อิ อิ..)



หัวข้อ: Re: ♥...นึกว่าเราเข้าใจกัน...?
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ Sasi ❀ ที่ 17 กันยายน, 2557, 06:34:23 PM
 :0895:

เบื่อขี้หน้าหนาหนักชักหมันไส้
คนอะไรไม่นอนออนรอบดึก
นั่งถ่างตาอยู่ได้วัยคิดลึก
นี่คงนึกไม่ดีทุกวี่วัน

จิตแอบแฝงแปลงร่างหาทางช่อง
มุดตามร่องตามรูพ่อหมูหัน
อย่ามาเถียงว่าเปล่า...?เค้ารู้ทัน
ขอยืนยัน"พรานไพร" ใช่ไก่กา

แม้ตอนนี้ขาดชายใช่เรื่องแปลก
วัยแย้มแรกอย่างฉันพอฟันฝ่า
คงสักวันชายดีจองตีตรา
แต่ทว่าเธอเล่าเตรียมเข้าโลง

ว่าฉันหญิงหยิ่งเหลือ...เพื่อศักดิ์ศรี
เพราะสตรีอย่างฉันขอฝันโปร่ง
ใช่เมียห้าลูกหก รกเตงโตง
มาคอโก่งหลอกเขาเฒ่าทารก


หิ่งห้อย

เกิดเอ็กซิเดนท์ทางเทคนิคนิดหน่อย
มาเถียงเธอมิได้..บ่องตง ถ่ายไม่ออก อึดอัด เครียดมากๆๆๆๆๆ :aab14:

*********************************

อ๊าาาาา ซา บาย จาย หน่อย ค่อยยังชั่ว....เอ๊อ.... :smiley32: