เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: hort39 ที่ 10 ตุลาคม, 2557, 12:09:01 AM



หัวข้อ: "บ้าน" คือวิมานของเรา
เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 10 ตุลาคม, 2557, 12:09:01 AM
ความหมายของ คำว่า"บ้าน" เมื่อกาลก่อน
คือที่อยู่ หลับนอน คลายร้อนหนาว
คือชีวิตมากมายหลายเรื่องราว
จากวัยเด็ก สู่หนุ่มสาว ก้าวเดินไกล

มีพ่อแม่รอรับยามกลับบ้าน
แสนสราญชีวิตน่าพิสมัย
วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป
บ้านหลังใหญ่เหลือเพียงฉันกับภรรยา

บ้านก็ยังเป็น"บ้าน" เหมือนกาลก่อน
ได้หลับนอน ผ่อนพัก สุขหนักหนา
แม้นเหน็ดเหนื่อยจากการงานอันทรมาน์
ถึงเวลากลับบ้านพร้อมหน้ากัน

เพราะที่บ้านยังมีคนรอรับ
เรียก"พ่อครับ พ่อขา" จ้าละหวั่น
บ้านยังคงครึกครื้นทุกคืนวัน
คือสวรรค์บนดินแสนยินดี

เมื่อลูกน้อยเติบใหญ่อยู่ไกลบ้าน
เสียงเรียกขานเหลือเพียงเสียงเรียก"พี่"
คือเมียรักร่วมอยู่คู่ชีวี
เพื่อให้บ้านหลังนี้ยังมีเรา

บ้านก็ยังเป็นบ้านจวบวันนี้
เพราะว่ามีเธอปลอบใจในวันเหงา
ผ่านชีวิตผูกพันมานานเนาว์
บ้านหลังเก่า แสนสงบ อบอุ่นเอย

Home Sweet Home


หัวข้อ: Re: "บ้าน" คือวิมานของเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ธนุ เสนสิงห์ ที่ 10 ตุลาคม, 2557, 08:26:37 AM

พลอยซ่านซึ้งถึงนิยามคำว่าบ้าน
ดังที่ท่านรจนามาเฉลย
เห็นคล้อยตามตวามว่ามาล้วนเลย
ครั้งหนึ่งนั้นฉันเคยจากบ้านไกล

เมื่อยามเย็นเห็นตะวันพานจะพลบ
นั่งซมซบมองฟ้าน้ำตาไหล
คิดถึงแม่คิดถึงพ่ออย่างท้อใจ
จิตหวนไห้ร่ำหาจนฟ้าดำ

ได้กลับคืนผืนดินถิ่นเกิดกาย
ความเศร้าคลายกลายคืนเป็นชื่นฉ่ำ
อุ่นอายรักปักฤทัยฝังใจจำ
ซึ้งค่าคำว่าบ้าน..วิมานดิน

ธนุ  เสนสิงห์