เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: พิณจันทร์ ที่ 18 กุมภาพันธ์, 2558, 06:55:46 PM



หัวข้อ: ฝากกลอนอ้อนใจ
เริ่มหัวข้อโดย: พิณจันทร์ ที่ 18 กุมภาพันธ์, 2558, 06:55:46 PM
(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xpf1/v/t1.0-9/12920_800523943351434_8751493185065602051_n.jpg?oh=0092b0f52f3bbf32b47a5db9f3ed0263&oe=5551D655&__gda__=1435301566_920ce130c91bb38b41801e218149de02)

..ฝากกลอนอ้อนใจ..

๐ หากแม้นถามใจเผยคนเคยคุ้น
น้ำใจอุ่นหนุนเกยคนเคยหวาน
แม้นมิพบสบเดินกันเนิ่นนาน
ทุกบทกานท์ผ่านมายังตราตรึง

๐ หากแม้นถามในทรวงแสนหน่วงหนัก
มิเคยพักในจิตด้วยคิดถึง
อยู่ห่างกันแสนไกลแต่ใจดึง
หอบถ้อยซึ้งฝากฟ้านำมาโปรย

๐ คิดถึงมากรู้ไหมแทบใจขาด
ลิขิตวาดเรี่ยงแรงยังแห้งโหย
คิดถึงจังฟังถ้อยเรียงร้อยโรย
เสียงโอดโอยนั้นใช่จากใจนวล

๐ สบายดีบ้างไหมอยากใคร่ถาม
ฟากฟ้างามเห็นไหมฝากใจหวน
เคยเกี่ยวถ้อยร้อยเรียงเคียงกระบวน
และเคยชวนนับดาวทุกคราวมอง

๐ อยู่ฟากฟ้าฝั่งใดยังใจเผย
ทุกบทเกยเคียงอยู่เป็นคู่สอง
มิเคยลืมปลื้มใจฝันใฝ่ปอง
ดาวยังรอเจ้าของสี่ห้องใจ

๐ หากแม้นถามกี่ครั้งก็ยังหมาย
คือพี่ชายเท่านั้นทำหวั่นไหว
หากแม้นถามอีกครั้งตอบดังไกล
หนึ่งทรวงในคือพี่กวีงาม

พิณจันทร์
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕