พิมพ์หน้านี้

(http://image.ohozaa.com/i/240/aHsoG.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/u68i)

รำพันซึ้งตรึงจิต ด้วยพิษรัก
ประสานถักถ้อยเคียง เรียงเต็มที่
อักษราพาฝัน ทุกขั้นมี
ปักฤดีอ่อนหวาน แสนซ่านทรวง

จินตาการ ผ่านฟ้านภาแพ้ว
ดั่งดวงแก้ว เจียระไนไว้แดนสรวง
กว่าจะหยด รดหยาดราดแดดวง
กลั่นกรองตวง พวงพร้อมจึงน้อมลง

ล้วนทุกบท ทุกตอนแสนอ้อนออด
หวานตลอด พรอดพร่ำฉ่ำประสงค์
เปี่ยมมนต์ขลัง หอห้องฆ้องแตรวง
ร่วมขานขับ สดับส่งตรงกลางใจ

วิริน
๒๘/๒/๕๘

(http://image.ohozaa.com/i/240/aHsoG.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/u68i)

พร่ำรำพันฝันถึงซึ่งคนสวย
เธอร่ำรวยด้วยเงินเดินขวักไขว่
ดูคล้ายหาสิ่งของกองที่ใด
ตามห้างใหญ่จอแจแม่วิริน

เห็นเธอบ่นคนเดียวอยู่ตรงไหน
นี่ของใครวางอยู่หูหิ้วบิ่น
ถึงกระดาษขาดข้างนางไม่ยิน
ตกลงถิ่นคนมากยากจะเจอ

เราก็นึกเอ๊ะใจของใครนี่
รีบวิ่งหรี่เก็บไว้ไปเสนอ
ของวิรินใช่ไหมนะเออ
เมื่อกี้เธอทำหล่นบนห้างทอง

วรรณดี

:15:

มิใช่ของวิรินยินดีด้วย
ฟลุ๊คยิ่งกว่าถูกหวยรวยสนอง
เงินเป็นตับนับไปใครจ้องมอง
ระวังสองตาเล็งมิเกรงใจ

ทำลับลับล่อล่อขอสักร้อย
หิวน้ำอ้อยข้างทางช่างทำได้
มองดูตาปริบปริบหยิบของใคร
รู้หรือไม่เจ้าประจำทำจนชิน

วิริน
๘/๑๒/๕๘

:27:

:30:

รำพันเผยเอ่ยอ้างบ้างว่าไว้
อุราไกวแกว่งเกินเพลินถวิล
หลงระเริงเพลิงเผาเศร้าดวงจินต์
จนชีวินแทบม้วยใครช่วยที

รำพันพจน์พร่างพรมตรมขมขื่น
ตกดึกดื่นยืนเหม่อเธอหน่ายหนี
รักหลอนหลอกบอกไปใครยินดี
คงไม่มีเหมือนเก่าเศร้าเลื่อยมา

วิริน
๘/๓/๕๙

:30:

ชลเนตรเริ่มหลั่งไหลเป็นสายน้ำ
รำพันย้ำเท่าใดไม่กลับหา
คงลืมกันไปแล้วพ่อแก้วตา
ชวนพี่ยาไปกินเหล้าแก้เศร้ากัน

สิริวตี

:35:

:30:

รำพันเพ้อเธอจ๋าอย่าไกลจาก
รักเธอมากกว่าใครเข้าใจฉัน
เวลาอยู่รู้ดีมีสัมพันธ์
ตัดรักนั้นมันง่ายชายเรรวน

นึกอยู่นานหรือเปล่าหละคราวนี้
หรือว่ามีทางไปใจเสสรวล
สะบั้นรักหักจิตคิดใคร่ครวญ
ฉันรัญจวนเจียนแย่แพ้ทางเธอ

วิริน
๔/๕/๕๙

:30:

อาจอยู่นานมินานมิรู้หรอก
ที่อยากบอกเจ็บช้ำระกำเสมอ
แต่ยังมีพี่ใกล้ใจละเมอ
ยามรักเผลอหลบเลี้ยวเปลี่ยวหทัย

ขอมานั่งรำพันคั้นหมองจิต
ถีบจริตรักง่ายกลายผลักไส
อันความรักมันทุกข์มิสุขใจ
แล้วทำไมเรียกรักฉันชักงง

สิริวตี

:30:

อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่
มีความดีและแย่แหมไหลหลง
รักคือสื่อสัมพันธ์อันมั่นคง
หากแต่หลงรักนักปักฤทัย

จึงงมงายเงอะงะซะเป็นแถว
เลิกกันแล้วมิตัดขัดเคืองไหม
จะจดจำช้ำเหน็บให้เจ็บใจ
รักเขาไม่รักตอบก็ขอบคุณ

วิริน
๕/๕/๕๙

:30:

หากเขาไม่รักตอบก็ชอบนะ
เพราะฉันจะดื้อดันมิหันหุน
พยายามมากหน่อยค่อยเป็นบุญ
หากมีทุนจะไปของ้อผู้ชาย

แต่เขาเมินเขาหมางห่างไปแล้ว
ที่เจื้อยแจ้วเกินใครไร้ความหมาย
ก็คงอยู่อย่างนี้ฤดีวาย
โอ้กลอนคล้ายฝันเพ้อเฮ้อเพี้ยนจริง

สิริวตี
:30:

วตี....ขอกินยาก่อน เพ้อไปไกล 5555

:30:

ก็เพ้อพร่ำรำพันทุกวันว่าง
ก็คอยสร้างความฮาว่าไหมหญิง
ก็คนมันเคยเลยหลุดสุดประวิงด
ก็กลอนสิงหัวใจทำไงดี

เช้ายันสายบ่ายค่ำย้ำขอบอก
มืดมิดออกที่ไหนไม่ถอยหนี
ขออย่างเดียวขอให้ได้วตี(ได้ต่อกลอนจ้า)
ฟ้าฝ่าซีคิดมากขอจากลา

วิริน
๒๔/๑๒/๕๙

:30:

:30:

รำพันเพ้อพร่ำพรอดตลอดช่วง
วสันต์ล่วงเลยแล้วนะแก้วจ๋า
การรอคอยคล้อยเคลื่อนเดือนลับตา
ในอุราร้าวเกินมิเพลินทรวง

น้ำใสใสไหลรินจินต์เจ็บแปลบ
สุดแสนแสบเสียวซ่านกาลเลยล่วง
ลมพัดผ่านม่านปลิวลิ่วมาทวง
คำคนลวงซ้ำชอกซุกซอกใจ

วิริน
๑๒/๘/๖๐

:30:

รำพันเพ้อวัสสานะมิละล่วง
ลุ่มหลงลวงเล่ห์กลน้ำมนต์ไหน
เห็นแต่น้ำรอระบายหน่ายบรรลัย
ฤาน้ำคำของใคร...ไข่เน่าแม้น

คำชายโปรยอ่อนหวานวิมานเว่อร์
พร่ำเพ้อเจ้อหยดย้อยทั้งร้อยแสน
มีกี่คนแข็งแกร่งทั้งแท่งแมน
เพราะขาดแคลนเฒ่าชะแรแก่ก็เอา...เฮ้อ

Soul...พี่กลอนนี่ชอบพาไปเรื่อยเปื่อยจริงๆ...
ตอนขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ พอตอนจบ
ไหงกลายเป็นบ้องกัญชาไปได้...หึหึ

:27:

รำพันเพ้อเหม่อมองจ้องเวหาส
วิมานวาดโสภากว่าใครเขา
บนอากาศลอยไปสวยไม่เบา
แต่ว่างเปล่าคนอยู่อดสูใจ

ชายเดินดินหัวเราะหวังเยาะเย้ย
วิมานเอ๋ยสูงเด่นเป็นไฉน
กลับขาดคู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวฤทัย
ต่างทรามวัยบ้องกัญชาของข้าเอย

:34:

ตะวัน

มิน่าเล่ากลอนฉิวพลิ้วฉลุย
มาดุ่ยดุ่ยร่ายร่ำคำเฉลย
ชวนเคลิบเคลิ้มอักษรไหวอ่อนเปรย
สุดท้ายเผยนั่งถองบ้องกัญชา...

Soul

:28:

โอ้เจ้าของกระทู้หายไปแล้ว
ปล่อยให้ลุง,ลิง,แมว เฝ้าห่วงหา
คิดถึงเลยคิดถึงลิ้นวิริญญา
เมื่อไหร่มาเล่นกันเหมือนวันเดิม

สิริวตี

มาๆๆๆพี่วิริน

เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนเศร้า => ข้อความที่เริ่มโดย: Wirin ที่ 28 กุมภาพันธ์, 2558, 11:40:50 AM