|
หัวข้อ: ...มาทำไม ให้อายบ้านนา... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 05 มีนาคม, 2558, 10:30:35 PM z3QJZspVDtI มาทำไม ไม่รัก เจ้ามักไผ มาทำไม อ้ายเข็ด มาเฮ็ดหยัง มาทำไม เย้ยใจ ให้ภินพัง มาทำไม เยียะหัง จังละเนอ
อยู่ด้วยกัน ฉันเมีย คลอเคลียพี่ อยู่กินดี มีสุข แล้วลุกผละ อยู่บางกอก ชอกช้ำ เต้นจ้ำบ๊ะ ชะ ชิ ชะ โผล่หน้า มาทำไม
มิมีเหลือ เยื่อใย ไมตรีหมด เชิญขึ้นรถ ล่องใต้ กลับไปเถอะ ปล่อยกายใจ ให้หนำ ทำเลอะเทอะ อย่าได้เจอะ วุ่นวาย อายบ้านนา รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ...มาทำไม ให้อายบ้านนา... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 06 มีนาคม, 2558, 05:53:13 AM จากเมืองกรุง มุ่งมา ไร่นาสวน จะช่วยพรวน กวนกน ปนเปื้อนเปรอะ อยู่กับดิน กินกับพี่ นี่นะเคอะ เชื่อหรือเชอะ จะจริง อิงนิยาย ยังจำไหม ใครคลั่ง นั่งกอดรัด ถูกสะบัด ปัดโครม ร่างล้มหงาย ลุกคะมำ ร่ำร้อง มองฟูมฟาย ตะเกียกตะกาย ตามเอ็ง เร่งรถไป วิ่งลื่นล้ม จมโคลน ฝนลงเม็ด ยกมือเช็ด ทั่วหน้า น้ำตาไหล ต้องตรมตรอม ผอมแห้ง สิ้นแรงใจ คืนเดิมได้ เกือบปี ที่แสนนาน ไหนละเฮีย เสี่ยใหญ่ ที่ใจกว้าง เขาจะสร้าง ซื้อสด รถและบ้าน สร้อยคอแขน แหวนเพชร เม็ดตระการ โอนเงินล้าน กำนัล เข้าบัญชี อ้างแต่เรื่อง เมืองกรุง ยุงเกาะกัด จามไอหวัด เรื้อรัง ดั้งออกฝี ปวดครั่นตัว หัวร้อน นอนเป็นปี เลือดบวกสี่ อ่อนแอ แพ้หยูกยา มาพูดพร่ำ ทำไม มิใช่หมอ กลับไปขอ รอเสี่ย เฮียรักษา พี่จนแย่ แค่พัน หมดปัญญา หนุ่มชาวนา ยากไร้ ไม่ดีพอ รพีกาญจน์ |