|
หัวข้อ: โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 12:12:34 PM ยามข้าวรวงพรากทุ่งทิ้งนา
(ซากซังล้าซับน้ำตาปลอบชาวดิน) ๑. ข้าวนาปรังเกี่ยวแล้ว ตากลาน จรุงกลิ่นอวลหอมมาน เหงื่อข้าว เหลืองเมล็ดพร่างตระการ รุ้งร่วง วันพรุ่งตวงแต่เช้า บ่ายเข้าโรงสีขายฯ ๒. ข้าวเหนียวข้าวเจ้า ข้าวบ่าวข้าวนาย หนักเหนื่อยหนักร้าย ชาวนาถ้วนที่ เกี่ยวเสร็จหมดทุ่ง หมายมุ่งโรงสี ชั่วนาตาปี ข้าวสารซื้อกินฯ ๓. ชาวนาขายข้าวเปลือก สิ้นทางเลือกทัณฑ์ชะตา กู้หนี้โรงสีมา ซื้อปุ๋ยยาบำรุงรวง หัวอกชาวนาไทย ทุกข์เข็ญไร้น้ำตาร่วง รัฐบาลกี่สมัยล่วง จริงใจห่วงแก้ปัญหาฯ ๔. -๑.- ข้าวทิ้งซังเกลื่อนซากเรี่ยรายทุ่ง เหลืองข้าวเปลือก, ตวงถุง-มาตากเหลือง น้ำนาทุ่งเปรอะแฉะอยู่นองเนือง ข้าวน้ำปรังเกลื่อนเหลือง ณ ลานดิน เหลืองข้าวพูน, ลานตาก-ละลานอร่าม คือดอกเหงื่อ, ทุกยามใครเฝ้าถวิล คือดอกดินชุบแพรกวิถีใน-อยู่-กิน คือดอกงานคุ้นชินของชาวนา เมล็ดข้าวรวงพรากนาไกลทุ่งถิ่น เพลินโบยบินล่องไกล-สุดหนหา เหนื่อยไหมข้าววเนจรไกลสุดตา แรมร้างถิ่น, กี่นครา-กี่ฟ้าดาว -๒.- “...ข้าวเปลือกเอย, ขอสักกอบคืนนาทุ่ง ข้าวเปลือกจ๋า, ขอสักถุงคืนยุ้งเปล่า ข้าวเปลือกเอ๋ย, ขอสักเกวียนสืบพันธุ์เนา ข้าวเปลือกเจ้าขา, ขอสักหุงก้นกระบุง...” -๓.- กี่หยดเหงื่อกี่ยกงานกี่ผาลไถ กี่ย่ำวารกี่ย่ำไถงหลายย่ำพรุ่ง กี่เม็ดเงินกี่เม็ดปุ๋ยเม็ดดินปรุง กี่น้ำฝนกี่น้ำทุ่งแปรข้าวรวง -๔.- “...คือชาวนาสามัญชั้นชาวบ้าน คือเนื้องานเทวษปลักคืนวันล่วง คือข้าวเปลือก, รอสี-ข้าวสารตวง คือเม็ดรวงข้าวสุกหอมมื้อรอ...” -๕.- วอนข้าวเปลือกไกลนา, อย่าลืมถิ่น อย่าลืมดิน, ปุ๋ยน้ำ-ปรุงรวงช่อ อีกนกเพลงแมลงไพรกล่อมพะนอ และเหงื่องาน, มิทดท้อของชาวนา นาทุ่งยามแล้วเกี่ยวทิ้งซังเกลื่อน นาคงเหงานับวันเดือนใจห่วงหา ทุ่งคงเศร้า, ซากซังข้าวซับน้ำตา ข้าวเหลิงเพลินเมืองฟ้าลืมนาดิน -๖.- ยามข้าวเปลือกพรากรวงทิ้งทุ่งนา ซากซังล้าซับน้ำตาปลอบชาวดินฯ สนอง เสาทอง กรุงเทพฯ 31 พฤษภาคม 56 หัวข้อ: Re: โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 12:13:50 PM โชห่วยเจียนสิ้นร้าง
(พ่ายปลีกห้างโลกทุนสมัย) ๑. โลกวิวัฒน์ผ่านไร้ พรมแดน ทุนใหญ่ต่างชาติแหน แห่ค้า ร้านโชห่วยง่อนแง่น ใกล้ล่ม สลายนา เตี่ยม่าขายเหว่ว้า หม่นเศร้าเงียบงันฯ (โคลง ๔ สุภาพ) ๒. โชห่วยร้านชำ ชอกช้ำค้าขาย ห้างขึ้นมากมาย แข่งลดแลกแต้ม แป๊ะซิ้มเตี่ยม่า ไม่หาแจกแถม ร้านรวงเปิดแอ้ม คนเซ็นซื้อหายฯ (วิชชุมมาลาฉันท์ ๘) ๓. -๑- โชห่วยค้าชำย่อย ซุกลึกซอยตึกแถวเก่า ซิ้ม-แป๊ะ, ตื่นก่อนเช้า ง่วนจมเจ่าเตรียมเช้าขาย ห้องร้านไกลปากทาง ใกล้เจียนร้างน่าใจหาย แป๊ะ-ซิ้ม, เจ็ดสิบปลาย ขืนฝืนกายประสาแก ปากซิ้มขั้นเราะร้าย ใครเถียงพ่ายหงอคร้ามแพ้ แป๊ะฝืนขืนยักแย่ โปรยยิ้มแต้แกยิ้มเปลือง สนุกซิ้มซ้ำซากเล่า ใช่โม้เต้า-เฉาฉุยเขื่อง สาวสมัยโรงผ้าเฟื่อง ซิ้มลือเลื่องพ้งจักรทอ แป๊ะนั้นครั้งหนุ่มแน่น ว่องเซลส์แมนขายจานหม้อ จักรยานถีบปั่นปร๋อ เซ็งลี้ฮ้อตะลอนทั่ว แม่สื่อ-เซ้าซี้แหย่ ชมแป๊ะแท้-ใช่ซี้ซั้ว ตึ่งนั้งใช่ไกลตัว ไม่เขลาชั่วนักเลงพนัน ม่าเตี่ย-ขึงขังขัด ซิ้มฮึดฮัดอย่างดื้อรั้น แป๊ะ-ซิ้มได้แต่งกัน เซ้งตึกชั้นทำโชห่วย ตาซิ้มปริ่มสุขเคล้า ไม่เบื่อเล่าเรื่องตี๋หมวย ลูกเต้า-สบายรวย โชคบุญช่วยเป็นคุณหมอ หมดห่วงลูกแต่งงาน แยกเรือนบ้านแต่งหับหอ เวียนกล่อมแม่กับพ่อ บอกเถอะพอเลิกโชห่วย สองหมอ-ไม่เข้าใจ ขายเขาใครได้ต้า-อ่วย ใช่หวังทางร่ำรวย เช่นจ้าวหวยบ้ารวยใหญ่ -๒- โชห่วยค้าชำหน ใช่รวยล้นพออยู่ได้ ซื้อมาและขายไป เจียดกำไรออมต่อทุน ซิ้ม-แป๊ะ, กินอยู่เขียม ใช้อย่างเจียมปั่นเงินหมุน เชื่อ-ซื้อ, คนเคยคุ้น เทียวอุดหนุนข้องพูดคุย ตาโชคแกขี้เมา เก็บของเก่าถังขยะคุ้ย มะเทิ่งเอะอะคุย ถ่มขากถุยชวนตีท้า อีสาวหม้ายยังสวย ไม่เคอะขวยคะนองกล้า ยายนวลขมังมนตรา จริตท่วงท่าชั้นเจ้าทรง ไอ้พจน์กอทอมอ หุ่นม่อต้อกวาดฝุ่นผง เชื่อเหล้า-บัญชีลง ไม่แกล้งหลงสิ้นเดือนใช้ โก๋ชัยเงินหวยออก เบ่งคับตรอกทำหน้าใหญ่ เต็มขวด-เงินสดไป วินมอ-ไซค์ห้อมล้อมริน ถังแตก-หน้าเซียวซีด ไร้แรงฤทธิ์เปรี้ยวปากลิ้น เป๊กน้อยหลบเหนียมกิน มาดเขื่องสิ้นทิ้งเสือลาย กี๋ติ๋มหน้าตาดี สิ้นเดือนทีหลบลิบหาย เทียวผลาญเงินละลาย เหนียวหนี้หมาย-แสร้งไขสือ ยิ้มเจื่อนปั้นเรื่องเศร้า ตอแหลเล่าอ้อนเชื่อซื้อ จ่ายพรุ่ง-เปียแชร์มือ ตีหน้าตื๊อรั้นดื้อหยิบ โชห่วย, คืนวันเก่า ทุกข์สุขเคล้านานับสิบ นินทาป้องกระซิบ ปากยิบยิบป้ายสันสี -๓- ซิ้ม-แป๊ะ, โชห่วยร้าน คือตำนาน-ย่านวิถี คนซอยถ้อยพาที ครั้งก่อนมี-ห้างปลีกดัง ค้าสมัยไร้พรมแดน หมุนเพลาแกนทุนเฟืองคลั่ง ทุนใหญ่บ่าโถมถั่ง ทุนเล็กรั้งทางขัดสน เสรี-ทุนข้ามชาติ เปิดรุกฆาตปิดช่องหน ทุนบ้านเข้าตาจน พ่ายเกมกลค้าเสรี ไทยเทศ-ค้าปลีกห้าง เหนือทุกทางเข้าเบียนบี้ เซเว่น, ยี่สิบสี่- ชั่วโมงมี, ขายขวบวัน ห้างแอร์ฉ่ำยะเยียบ กลค้าเฉียบโปรโมชั่น ลดแจก-แข่งรางวัล ทุกฟลอร์ชั้นบั่นราคา บริการสะดวกซื้อ เชิญเลือกรื้อหยิบฉวยคว้า ไม่ซื้อใครไม่ว่า เชิญแวะมาเพลินเที่ยวเล่น โซนเด็กโซนผู้ใหญ่ แบ่งโซนไว้ง่ายพบเห็น ชายหญิง-โซนชัดเจน ทุกโซนเฟ้นเน้นของแบรนด์ พลาซ่าศูนย์อาหาร ฟาสต์ฟู้ดร้านจอแจแน่น เปลืองกินปลิ้นพุงแอ่น หัวฉิวแล่น-แข่งนาฬิกา เสรี-โลกทุนสมัย เขาเธอใครขึ้นห้างค้า ตราห้างประทับค่า ตีป้ายตราเทรนด์นิยม ค้าชำทุนบ้านบ้าน จึงซูบซานไข้เหงาห่ม ร่อแร่-เจียนสิ้นลม พิษอาคมเสรีทุน -๔- โชห่วยค้ายิบย่อย คนร่อหรอยเรื้อรกฝุ่น ซิ้มเงียบนั่งผ้าชุน แป๊ะแสร้งวุ่นไล่แมวหมา เก้อคอยชะเง้อหาย ผ่านโมงบ่ายขายเหว่ว้า มากคนล้นไคลคลา มุ่งห้างค้าวุ่นวายขรม ปากซิ้มเคยเปราะปาก เจี๋ยมเป่าสากปั้นหงิมก้ม ผล็อยงีบม่อยจ่อมจม ฝันแล้งลม-ห่มเลื่อนลอย ยิ้มแป๊ะไม่เปลืองยิ้ม ชะม้ายซิ้มปั้นขรึมหงอย ท้อหวั่น, แสงวันคล้อย กี่เปลืองคอยในเงียบร้าง ผู้คนเหิมค่าสมัย เครดิตใช้เชื่อของห้าง รูดปื้ด-พลาสติกบาง หนี้ว่าวหางดั่งต้องสาป จับจ่ายใช้ง่ายคล่อง บัตรเดียว-ครอง, ของหามหาบ ช้อปเพลินจนเยินยับ เกินรายรับ, ดอก-ต้นผ่อน วิถีคนรุ่นใหม่ ไลฟ์สไตล์ดิจิตอล สื่อสมัยเสี้ยมพร่ำสอน แบกทูนคอนวัตถุค่า โชห่วยค้าชำร้าน ฝืนสังขารขืนคร่ำคร่า กร่อนผุกาลเวลา ไม่เร็วช้าชำรุดสลาย ซิ้ม-แป๊ะ, จ่อมเหงาหม่น หลากใครคนเฉยผ่านกราย แล้งยิ้มในทักทาย ดูเสมือนคล้ายศาลเจ้าร้าง โชห่วยบนแพร่งผ่าน สะดวกร้าน-ค้าปลีกห้าง ทุนใหญ่ล้อมกั้นขวาง ใกล้หมดทางเจียนสิ้นลม (กาพย์ยานี ๑๑) -๕- โชห่วยเจียนสิ้นร้าง พ่ายปลีกห้างโลกทุนสมัยฯ สนอง เสาทอง 25 กรกฎาคม 2555 อินทามระ 10 กทม. หัวข้อ: Re: โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 12:14:59 PM ไอแพดประถมหนึ่ง
(ขึงเด็กตรึงไอทีสมัย) ๑. เด็กไทยแต่เก่าครั้ง นานนม ปู่ย่ายายประหงม กล่อมเลี้ยง นมแม่ดื่มสุขสม เติบใหญ่ จริตนิสัยผ่องเกลี้ยง อ่อนน้อมถ่อมตนฯ ๒. เด็กเอ่ยเด็กไทย แต่ไรนานมา ตายายปู่ย่า ชุบชูหอมเลี้ยง หล่อบ่มงามใจ ซื่อใสถ้อยเสียง ผู้ใหญ่ไม่เลี่ยง เคารพนบไหว้ฯ ๓. -๑- เด็กไทยครั้งเก่าสมัย ปู่ย่ายายป้องประหงม กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงแม่นม เพียรปลูกบ่มจริตนิสัย ซื่อใสเขลาเดียงสา ดั่งขาวผ้างามขาวใส รั้นบ้างข้างขัดใจ ดื้อสมวัยในอ่อนเยาว์ ขวบเกณฑ์เข้าอนุบาล ครูค่อยปั้นประดอยเจ้า คบเพื่อน-ได้กล่อมเกลา เอาใจเขาใส่ใจตัว ประถมเรียนกอไก่ พยัญชนะไล่ท่องใส่หัว อาขยานผันเสียงรัว ไล่รายตัวอ่านออกเสียง ครูจับเขียนลายสือ ใครลายมือไม่คมเกลี้ยง คัดซ้ำร้อยแถวเรียง งดมื้อเที่ยงกิ่วท้องไส้ หนังสือเล่มกระดาษ อ่านปรุขาดเก่าเหลือใจ ทบทวนเนื้อความนัย จบแจ้งไขสรรพตำรา อ่านออกคิดเขียนได้ ไม่เข้าใจขวนขวายหา ครบเกณฑ์เจนวิชา ได้ปัญญาใช้เลี้ยงตน -๔- เด็กไทยรุ่นไอแพด แม่พ่อแชทโกลาหล นมวัวเลี้ยงลูกคน จึงแปลกปนปลอมนิสัย ทีวีออนไลน์สื่อ เข้าถอนรื้อไล่เดียงใส ปั่นมอมข้างกร้าวใฝ่ ผลักเสือกไสปล้นวัยเยาว์ สามขวบปรีอนุบาล ครูแข่งปั้นยัดเยียดเจ้า แม่พ่อแข่งปลุกเร้า แข่งคอร์สเป้าก้าวอินเตอร์ ครั้นวัยแข่งประถม ผู้ใหญ่บ่มแข่งเหิมเห่อ ไอแพด-สมาร์ทโฟนเกร่อ แข่งบำเรอเคร่งหาจัด คัดไทยอย่างแกนแกน คีย์บอร์ดแป้นพลิ้วสัมผัส ทัชสกรีน-นิ้วป้ายปัด ลายมือคัดคร่ำครึสมัย กระดาษเล่มหนังสือ เจ้าเบื่อรื้อเล็มความนัย เว็บไซต์-เกมออนไลน์ เจ้าฉับไวเข้าสืบค้น เด็กไทย-ไอทีป่าย แฝงเร้นกายปลีกห้องหน โลกเสมือน-ฝังคิดคน กลืนกลายตนปลักสมัยยุค ปอหนึ่งรุ่นไอแพด มุ่นหมกแชทจ่อมคลีคลุก โลกจริงไม่ร้อนทุกข์ โลกเสมือนรุกผลักเคลื่อนสมัย -๕- ไอแพดประถมหนึ่ง ขึงเด็กตรึงไอทีสมัยฯ หัวข้อ: Re: โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เริ่มหัวข้อโดย: สนอง เสาทอง ที่ 26 สิงหาคม, 2556, 12:16:03 PM ดอกเยื่อยางมลายวับสิ้น
(ในวันดอกแดดดุโคตรวายุห่า) ๑. ดอกแดดคลี่แต่เช้า แบ่งบาน แผดเร่าโบยดินดาน ฝุ่นแล้ง วาโยร่ายบรรสาน คลุ้มคลั่ง ยางแผ่โค่นดั่งแกล้ง เฆี่ยนซ้ำทัณฑ์ชะตาฯ ๒. หวังน้ำยางต้น ทุกข์ท้นวิญญาณ์ แต่ห้าปีมา ปีหน้าหวังได้ มีดคมลับเฉียบ ล้มเรียบกิ่งใบ แผ่พื้นฤทธิ์ใน วาโยกรรโชกฯ ๓. อนาถชะตาทัณฑ์ ลงยางพันธุ์หวังกรีดขาย พายุเกรี้ยวทำลาย หักเรี่ยรายถมหนี้จม ดอกเบี้ยชำแรกบาน จำนองบ้านร้าวใจขม ข่มฝืนและฝืนก้ม พิษหนี้ซมอยู่เรื้อรังฯ ๔. ดอกแดดแดงบานดุแต่ยามเช้า แผดพลุ่งร้อนฟาดเผาแล้งดินระแหง แพรกเถาหญ้าเกรียมวายเขรอะฝุ่นแดง แดดมิเพลาแผดงร้ายเมื่อสายเยือน วายุร้อนกระโชกซัดกระชักซ้ำ ยางต้นโค่นแผ่คว่ำรายเรี่ยเกลื่อน ขนำน้อย, คะมำดิน-ซบสะเทือน น้ำลายขมเฝื่อน น้ำตาเปื้อน-รวงฤดี ยางเรียงขนัดระบัดสวยเมื่อวันก่อน แบกทุน-ดอกร้อน, นาบ้านจำนองหนี้ หวังดอกเยื่อยาง พูนหวัง-ดอกฝันชีวี ดอกมีดยังมิพลี, ดอกหนี้-ชำแรกบาน ดุ่มเดิน-เหม่อหม่น, อาบแดดกร้าว ให้มันแผดให้มันเผากายเกรียมกร้าน ให้มันเลียให้มันลามไหม้สุมดวงมาน ให้วิญญาณยับย่อยเถ้าฝอยจุณ ลิขิตฟ้าชะตาใดใครขีดเส้น สังเวยเข็ญ-สังเวชชะตา, สังวาส-ธุลีฝุ่น กงกรรมเวรชะตาใดในบาปบุญ มิเกื้อหนุนพ้นหล่มเทวษชะตา แหงนเบิ่งฟ้าถามฟ้าผีป่าแถน ไฉนสาปดิน-แร้นแล้ง, เสกโคตรวายุห่า สู้ตากร้อนดอกไถงป่ายเข็มเวลา เพียรแถกคว้า พออยู่กิน, หมิ่นค่ำเช้า ดอกแดดบานหื่นดุร่านร้ายเหลือ ดอกเหงื่อพราว, ผดดอกเกลือ-แสบเร่า ดอกเยื่อยาง มลายวับสิ้น, ไม่เหลือเงา ดอกเบี้ยผลิ บานเช้า, งามสาย-มิวายเย็น ๕. ดอกเยื่อยาง มลายสิ้น กิ่งใบ-เรี่ยรกดิน ดอกเบี้ยจำนอง ติดปีกโผบิน, หมดสิ้นทางฯ สนอง เสาทอง 23 พ.ค. 55 |