เว็บไซต์อารมณ์กลอน เว็บไซต์สำหรับผู้มีกลอนในหัวใจ..

บทกลอนไพเราะ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: Wirin ที่ 31 กรกฎาคม, 2558, 10:40:23 PM



หัวข้อ: ..เพราะบุพเพ..
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 31 กรกฎาคม, 2558, 10:40:23 PM
:30:

เป็นบุพเพสร้างเสริมเติมต่อฝัน
ให้เธอฉันเจอะเจอ ละเมอหลง
อยู่ไกลแสนแดนดิน ถิ่นดำรงค์
พานพบส่ง สืบเสาะ เพราะรักกัน

เข็มหัวใจในทรวง ไม่ลวงหลอก
รักก็บอกออกไป ไร้กางกั้น
กลมเกลียวแก่น แน่นหนับ จับใจพลัน
ความมุ่งมั่นหมายมอบ ตอบต่อเติม

ทั้งที่ห่างร้อยไมล์ ไกลสุดกู่
ยังมาอยู่ แนบชิด สนิทเพิ่ม
เรียงเคียงเรียม เทียมทัน หมั่นประเดิม
รีบมาเสริม ส่วนขาด สุดคาดเดา

หลายร้อยล้าน นาที พลีพร้อมพรั่ง
หลายร้อยชั่ง ยังอยู่ มิรู้เฉา
หลายเวลาฝ่าฟัน วันแนบเนา
หลายความเขลา เข้าขึง ได้พึ่งพิง

ขอบคุณใครที่ผ่าน จนมานแกร่ง
สร้างเข้มแข็ง แรงเหิม เพิ่มดั่งสิงห์
อันเหล็กไหล ว่าแกร่ง แหล่งอ้างอิง
หากเทียบหญิง ชิดซ้าย พ่ายแน่นอน

วิริน
๓๑/๗/๕๘

 :30:


หัวข้อ: Re: ..เพราะบุพเพ..
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 23 กันยายน, 2558, 07:24:11 AM
:12:

เพราะบุพเพเซซัดจึงจัดหนัก
จนหัวปักทิ่มตำนำมาก่อน
สู้อุตส่าพากเพียรมาเขียนกลอน
ยามตื่นนอนสักหนึ่งบทไม่ลดละ

หลายปีผ่านงานใดก็ไม่สน
เฝ้าสืบค้นทุกวันมันเขาหละ
บางครั้งไม่ยอมกินยินไหมนะ
ต้องสละเวลานั่งหน้าจอ

ยังงูงูปลาปลากล้าบอกกล่าว
เขียนเรื่องราวเล่าขานจนมานฝ่อ
อ่านของคนอื่นเขาเราเริ่มท้อ
อยากหัวล่อจบเห่บุพเพพัง

วิริน
๒๓/๙/๕๘

 :12:


หัวข้อ: Re: ..เพราะบุพเพ..
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 23 กุมภาพันธ์, 2559, 02:41:00 PM
:30:

หยุดสามวันหัวบานงานทับถม
เอกสารถูกบ่มระทมดั่ง
ต้องรีบเคลียเพลียจิตชีวิตพัง
แถมอีนุงตุงนังซังกะตาย

ทั้งงานซื้องานขายจ่ายเช็คด้วย
เหนื่อยแทบม้วยเหลืออดลดเลือนหาย
กำลังใจมาหน่อยคอยแต่ชาย
เสียงตามสายหวานย้อยร้อยพจน์มา

วิริน
๒๓/๒/๕๙

 :30:


หัวข้อ: Re: ..เพราะบุพเพ..
เริ่มหัวข้อโดย: สิริวตี ที่ 23 กุมภาพันธ์, 2559, 03:18:17 PM
พอกันเลยเพลียงานจนมึนแล้ว
อยากจะแคล้วเคลื่อนคลายหมายเสน่หา
ดื่มน้ำผึ้งซาบทรวงเปรียบปวงยา
รจนามาไวจะได้คอย

สิริวตี

 :28: :28:


หัวข้อ: Re: ..เพราะบุพเพ..
เริ่มหัวข้อโดย: Wirin ที่ 27 มีนาคม, 2561, 03:06:26 PM
:30:

เพราะบุพเพเหหักรักจึงขม
นอนระทมปวดแปลบแอบหลับผล๋อย
จากวันเดือนเคลื่อนไปได้แต่คอย
น้ำตาปรอยเปียกชุ่มกลุ้มดวงแด

หรือบุพเพเทถมพรหมณ์คิดผิด
ท่านจึงไม่ลิขิตปิดทางแน่
ผ่านพ้นไปหลายศกอกปรวนแปร
ขาดแยแสแม้ใครก็ไม่มอง

หากบุพเพอาละวาดในชาตินี้
ขอคนที่เข้าใจในเราสอง
เป็นคู่คิดสนิทหนมสมใจปอง
ถือไม้เเท้ายอดทองมิต้องกลัว

วิริน
๒๗/๓/๖๑

 :30: